.
Ο Γεώργιος Κοσμάς (1884–1964) ήταν ανώτερος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού ο οποίος διακρίθηκε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940–1941. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού την περίοδο 1949–51, και έγινε βουλευτής και υπουργός.
Βίος
Ο Γεώργιος Κοσμάς γεννήθηκε το 1884 στο χωριό Φαλάνθη του Νομού Μεσσηνίας. Εντάχθηκε στον Ελληνικό Στρατό ως εθελοντής στις 17 Ιανουαρίου 1904 (ιουλιανό ημερολόγιο), και αφού αποφοίτησε από τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών, προήχθη σε Ανθυπολοχαγό Πεζικού στις 7 Ιουλίου 1912.[1] Συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912–13 ως διοικητής τμήματος πολυβόλων, και προήχθη σε Υπολοχαγό το 1913 και Λοχαγό το 1915. Υπηρέτησε στο Μακεδονικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως αξιωματικός προσωπικού, που προήχθη σε Ταγματάρχη το 1918.[1]
Στη Μικρασιατική εκστρατεία, υπηρέτησε ως επικεφαλής προσωπικού στο 14ο Τμήμα Πεζικού . Το 1923 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη και ορίστηκε επικεφαλής της επιτροπής για τον προσδιορισμό των Ελληνο-Αλβανικών συνόρων.[1] Κατά το Μεσοπόλεμο υπηρέτησε διοικητής του 30ου Συντάγματος Πεζικού και του Παραμεθόριου Τομέα του Έβρου, επικεφαλής προσωπικού στο Δ΄ Σώμα Στρατού και διοικητής της 3ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ παράλληλα προήχθη σε Συνταγματάρχη (1925) και Υποστράτηγο (1934). Την ίδια περίοδο παρακολούθησε αρκετές στρατιωτικές σχολές και αποφοίτησε από τη Σχολή Τηλεγραφητών του Πολυτεχνείου Αθηνών και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.[1]
Έλληνες αξιωματικοί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Όρθιοι από αριστερά: Γεώργιος Κοσμάς, Κωνσταντίνος Θ. Μπακόπουλος, Αλέξανδρος Παπάγος, Ιωάννης Πιτσίκας και Π. Δέδες
Το 1940, ως Αντιστράτηγος, υπηρέτησε ως διοικητής του Δ΄ Σώματος Στρατού, του Ε΄ Σώματος Στρατού και του Α΄ Σώματος Στρατού στη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940–41.[1] Μετά τη Γερμανική Εισβολή στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941 και τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας, παρέμεινε στη χώρα μέχρι τη σύλληψη και τη μεταφορά του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία, εξαιτίας της συμμετοχής του στους αγώνες της Εθνικής Αντίστασης.[1] Ήταν μεταξύ των κρατούμενων με υψηλό προφίλ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου και απελευθερώθηκε στο Τυρόλο τον Απρίλιο του 1945
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, υπηρέτησε Γενικός Κυβερνήτης της Δυτικής Θράκης για ένα χρόνο από το 1947, προτού οριστεί ως Επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού στις 21 Ιανουαρίου 1949, θέση που κράτησε μέχρι την αποστράτευση του στις 16 Μαρτίου 1951.[1] Στη συνέχεια ο Γεώργιος Κοσμάς εντάχθηκε στον πολιτικό στίβο, και εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής, ενώ υπηρέτησε Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος στην Κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου από τις 15 Δεκεμβρίου 1954 έως τις 24 Μαΐου 1955, όταν και έγινε ο πρώτος Υπουργός Βορείου Ελλάδος, παραμένοντας στο αξίωμα αυτό έως τις 6 Οκτωβρίου 1955.[1][2]
Ο Γεώργιος Κοσμάς απεβίωσε το 1964.[1]
Παραπομπές
«Αντιστράτηγος Κοσμάς Γεώργιος του Ιωάννου, ΑΜ 6203». Συνοπτική Ιστορία του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1901–2001. Αθήνα: Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού. 2001. σελ. 169.
«Κυβέρνησις ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ - Από 19.11.1952 έως 6.10.1955». Γενική Γραμματεία Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
