.
Ο Γεώργιος Κολοκοτρώνης (1866 - 1913) ήταν Έλληνας αξιωματικός.
Βιογραφικά στοιχεία
Καταγόταν από την οικογένεια Κολοκοτρώνη και ήταν πρωτότοκος γιος του Πάνου Κολοκοτρώνη. Παππούς του ήταν ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων και κατατάχθηκε στο Πεζικό. Έλαβε μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, στην Κρητική Επανάσταση του 1897 και στον Μακεδονικό Αγώνα ως ένας από τους 4 αξιωματικούς που το 1904 εξήλθαν στη Μακεδονία για εκτίμηση της κατάστασης (οι υπόλοιποι τρεις ήταν οι Παύλος Μελάς, Α. Κοντούλης και Α. Παπούλας). Η απόφαση για την επιλογή του οφειλόταν στο αρχηγό της αποστολής Αλέξανδρο Κοντούλη, ο οποίος μετά από χρόνια ανέφερε πως οδηγήθηκε στην επιλογή αυτή λόγω του οικογενειακού ονόματός του καθώς δεν τον θεωρούσε ικανό αξιωματικό.[1] Ενστάσεις για την επιλογή του είχε και ο Παύλος Μελάς. Κατά τη διάρκεια της αποστολής αυτής ο Κολοκοτρώνης ήρθε σε σύγκρουση με τον Αλέξανδρο Κοντούλη και τον Παύλο Μελά καθώς οι δύο τελευταίοι υποστήριζαν ότι η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να εφοδιάσει με οπλισμό του Έλληνες ομογενείς ενώ ο ίδιος υποστήριζε, μαζί με τον Παπούλα, ότι η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να αποστείλει σώματα στρατού υπό την ηγεσία Ελλήνων αξιωματικών.[1] Μάλιστα η διαμάχη μεταξύ Μελά - Κολοκοτρώνη οδήγησε σε μονομαχία, ύστερα από πρόσκληση του πρώτου, με αποτέλεσμα τον ελαφρύ τραυματισμό του Κολοκοτρώνη στον μηρό.[1]
Το 1910 προήχθη σε ταγματάρχη. Κατά τις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων ανέλαβε μετά από δικό του αίτημα διοικητής τάγματος του στο Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών. Το τάγμα αυτό, το "1ο Τάγμα Κρητών", είχε μικρή συμμετοχή στους Βαλκανικούς Πολέμους, ωστόσο ήταν ήταν το πρώτο που μπήκε στη Θεσσαλονίκη την 26 Οκτωβρίου 1912. Την 30 Οκτωβρίου έως αρχές Νοεμβρίου του 1912 ως διοικητής του τάγματος κατέλαβε και τυπικά για λογαριασμό του Ελληνικού Στρατού τη Χαλκιδική και το Άγιον Όρος απ' όπου οι Τούρκοι είχαν αποχωρήσει αμαχητί[2].Στη συνέχεια το τάγμα βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του ελληνοβουλγαρικού πολέμου του 1913.
Ο Γεώργιος Κολοκοτρώνης σκοτώθηκε σε μάχη στα στενά της Κρέσνας την 12η Ιουλίου 1913. Τάφηκε επί τόπου σε έδαφος που μετά το τέλος του πολέμου παρέμεινε στη βουλγαρική επικράτεια. Προτομή του στήθηκε στο χώρο του μνημείου της μάχης Λαχανά, μαζί με προτομές άλλων πεσόντων αξιωματικών του Τάγματος Κρητών.
Ήταν παντρεμένος και είχε έναν γιο, τον υποστράτηγο Πάνο Κολοκοτρώνη. Στην κατοχή του είχε ως οικογενειακό κειμήλιο το σπαθί του φημισμένου του προγόνου, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη το οποίο - έπειτα από επιθυμία που είχε εκφράσει ο ίδιος πριν αναχωρήσει για το μέτωπο - δωρήθηκε μετά το θάνατό του στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Ελλάδας[3].
Παραπομπές
Παντουβάκης Μιχάλης, Στρατός και εθνικό ζήτημα στην Ελλάδα 1880 – 1909: Από την αναδιοργάνωση στην παρέμβαση, διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2016, σελ. 266 - 268
Ζέλλιου-Μαστροκώστα Ερατώ, Δρ., (2012) Η Απελευθέρωσις της Χαλκιδικής το 1912. Παγχαλκιδικός Λόγος, τεύχος 12, σ. 9.
Τάκης Λάππας, 100 χρόνια της Ιστορικής-Εθνολογικής Εταιρείας και του Μουσείου της 1882-1982, ΙΕΕΕ, Αθήνα, 1982, σ. 24.
Πηγές
Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαιδεία (Κ - Μ). Αθήναι: Έκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικής και Ναυτικής Εγκυκλοπαιδείας. σελ. 177. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2009.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
