.
Ο Γεώργιος Κακουλίδης (10 Μαΐου 1871 - ? ) ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, που διετέλεσε Αντιναύαρχος και Αρχηγός του Στόλου. Έλαβε μέρος στο Μακεδονικό Αγώνα, ενώ αργότερα στράφηκε στην πολιτική.
Βιογραφια
Σπουδές
Ο Κακουλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά η οικογένειά του κρατούσε από την Κερασούντα του Πόντου. Ο παππούς του, μελος της Φιλικης Εταιριας, που είχε διατελέσει γραμματέας του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, ήταν το πρώτο μέλος της οικογένειας που είχε έρθει στην Ελλάδα και εγκατασταθεί στο Ναύπλιο. Ο πατέρας του, Αριστοτέλης Κακουλίδης, χρημάτισε εισαγγελέας επί της βασιλείας του Όθωνα.
Ο Γεώργιος Κακουλίδης σπούδασε στην Αθήνα, κι αντίθετα με τη θέληση του πατέρα του κατετάγη στο Ναυτικό. Τελειώνοντας τις σπουδές του το 1894 στη Σχολή Δοκίμων επεωφελήθηκε από διάταξη που έδινε το δικαίωμα σε όποιον πρώτευε να πάρει υποτροφία για συνέχιση των σπουδών του στο εξωτερικό. Έτσι ζήτησε να υπηρετήσει στο ρωσικό θωρηκτό «Ναύαρχος Ναχίμωφ», όπου έμεινε τρία χρόνια, περιπολώντας τον Ειρηνικό Ωκεανό μεταξύ Σιβηρίας, Κίνας και Ιαπωνίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα λίγο πριν την έναρξη του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897. Μετά το τέλος του πολέμου ξαναπήγε στη Ρωσία, παραμένοντας δύο χρόνια στη σχολή πυροβολικού στην Κρονστάνδη, με μεσολάβηση της Βασίλισσας Όλγας, που ήταν ρωσικής καταγωγής. Γυρίζοντας από την Κρονστάνδη υπηρέτησε μερικά χρόνια στο Ναυτικό.
Μακεδονικός Αγώνας
Το Μάρτιο του 1904, ο υποπλοίαρχος πλέον, Κακουλίδης, μετά από πρόσκληση του πρόξενου στη Θεσσαλονίκη Λάμπρου Κορομηλά, παραιτήθηκε από το Ναυτικό και εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία. Έτσι έλαβε μέρος στο Μακεδονικό Αγώνα για τρία ολόκληρα χρόνια. Γνώστης της τουρκικής, γαλλικής και ρωσικής γλώσσας, υποδυόταν τον αγωγιάτη για να μπορεί να ταξιδεύει στην ύπαιθρο, ή έκανε τον υπηρέτη του προξενείου. Χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές από τον καπετάν Ακρίτα (Κωνσταντίνος Μαζαράκης - Αινιάν), γενικό αρχηγό των αντάρτικων ομάδων της Μακεδονίας, σε διάφορες αποστολές. Με το όνομα Δράγας έκανε τον αγωγιάτη του Γάλλου δημοσιογράφου Παϊγιάρ (Paillares), όταν ο τελευταίος βρέθηκε στη Μακεδονία ως απεσταλμένος της εφημερίδας «Χρόνος» (Temps) του Παρισιού. Αργότερα ο δημοσιογράφος συναντήθηκε με τον Κακουλίδη, ναύαρχο πια στη Σμύρνη, μιας και ο ίδιος ήταν λεβαντίνος και η Σμύρνη πατρίδα του.
Επιστροφή στο Ναυτικό
Μετά το Μακεδονικό Αγώνα υπηρέτησε στο Ναυτικό μέχρι να λάβει χώρα το Κίνημα Εθνικής Αμύνης το 1916. Κατέλαβε το Θωρηκτό «Ύδρα» με σκοπό να το παραδώσει στο συναρχηγό της επαναστάσεως ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη στη Θεσσαλονίκη. Επέστρεψε από εκεί μαζί με την Κυβέρνηση των Βενιζέλου - Δαγκλή - Κουντουρώτη. Διορίστηκε αρχηγός του στόλου και στις 13 Νοεμβρίου 1918, επιβαίνων στο Θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», μπήκε στην Κωνσταντινούπολη. Το «Αβέρωφ» αγκυροβόλησε απέναντι στο Ανάκτορο Ντολμά Μπαχτσέ όπου διέμενε ο Σουλτάνος.
Στις 12 Μαΐου 1919 παρέστη ως εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους στην κατάληψη της Σμύρνης από τον ελληνικό στρατό επιβαίνων στο Θωρηκτό «Κιλκίς». Όταν έγινε παλινόρθωση της Βασιλείας, παραιτήθηκε από το Ναυτικό και στράφηκε στην πολιτική. Από το 1923 εκλεγόταν βουλευτής κι έπειτα γερουσιαστής Κοζάνης.
Το 1929 διορίστηκε γενικός διοικητής Θράκης. Ο Δήμος Κομοτηνής έδωσε στο δρόμο επί του σιδηροδρομικού σταθμού το ονομα του αντιναυάρχου.
Πηγες
Μπέλλου-Θρεψιάδη, Αντιγόνη, «Μορφές Μακεδονομάχων», σελ. 11-63, ISBN 960-7022-27-0
Μαζαράκης-Αινιάν, Ι.Κ., «Ο Μακεδονικός Αγώνας», σελ. 103, εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα 1981.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
