Ο Γεώργιος Δρακονιανός ήταν οπλαρχηγός και αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 από την Κρήτη[1].
Ο Δρακονιανός γεννήθηκε γύρω στο 1770, στη Δρακόνα Κισάμου και το πραγματικό του όνομα λέγεται ότι ήταν Γιώργης Ελληνάκης. Ήταν προικισμένος με πολλά χαρίσματα: εξυπνάδα, τόλμη, μεγάλη μυϊκή δύναμη, ταχύτητα , στρατηγική αντίληψη, αποφασιστικότητα και γενναιότητα. Είχε την ικανότητα να εκτιμά γρήγορα την κατάσταση και να παίρνει αμέσως σωστές αποφάσεις.
Γενικός Αρχηγός Κισάμου Χανίων κατά την επανάσταση
Έχοντας συνεργάτες τους οπλαρχηγούς Ι. Μαλικούτση, Μαρτιμιανό, Ι. Χούδαλη, Γεωργιλάδες, Δ. Αναστασάκη, Παναγιωτάκη, Δασκαλάκη, Ελ. Πατσιμίδη, Ι. Κανίτσο, Σγουρομάλλη, Λούπη και την έδρα του στις Καλάθενες Κισάμου και αργότερα στη Γραμβούσα, υπήρξε ο θρυλικός ήρωας της επαρχίας Κισάμου και ένας από τους σπουδαιότερους παράγοντες μαζί με τους Χάληδες, Κουμή και Γερανιώτη, της δράσης των Γραμβουσιανών και των τοπικών επαναστατικών κινημάτων κατά της Τουρκίας.
Το παρακάτω περιστατικό έγινε η αφορμή και η αρχή της πολεμικής του δράσης:
Δύο γενίτσαροι, περνώντας από τη Δρακόνα, μπήκαν στο σπίτι του Δρακονιανού και αφού χτύπησαν τη μητέρα του, φόρτωσαν σε δύο μουλάρια όσο λάδι βρήκαν στο σπίτι. Ο Δρακονιανός, νεότατος τότε, εκείνη την ημέρα όργωνε στη θέση «Τραχάλες». Μόλις έμαθε το περιστατικό, άρπαξε το τουφέκι του και ύστερα από ένα ασταμάτητο τρέξιμο πρόλαβε τους κλέφτες στη θέση «Σφακόρυακο» κοντά στο Μάλεμε. Τους σκότωσε και τους δυο, πήρε τα μουλάρια με το λάδι και επέστρεψε στο χωριό. Από τότε άρχισε τη δράση, ως αντάρτης, ο καπετάν Γιώργης και πολύ γρήγορα έγινε οπλαρχηγός. Ο Δρακονιανός υπήρξε το φόβητρο των γενίτσαρων, από τους οποίους ξεκαθάρισε όχι μόνο την Κίσαμο αλλά και πολλές περιοχές των γειτονικών επαρχιών.
Προτομή του Γεωργίου Δρακονιανού στην πλατεία της γενέτειράς του.
Στη Επανάσταση του 1821 ορίστηκε γενικός αρχηγός Κισάμου και πήρε μέρος σε πολλές μάχες χωρίς ποτέ να ηττηθεί. Αργότερα, όταν οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να μείνει η Κρήτη κάτω από τον τουρκικό ζυγό, ο Δρακονιανός, μαζί με άλλους επαναστάτες, κατέφυγε στην ηπειρωτική Ελλάδα. Εκεί, εντάχθηκε στο στράτευμα του Καραϊσκάκη και πήρε μέρος σε πολλές μάχες, μεταξύ των οποίων και στη Μάχη του Αναλάτου. Συμμετείχε το 1850 στο Κρητικό συμβούλιο σαν πληρεξούσιος Κισσάμου[2].
Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, ο Δρακονιανός , απόστρατος χιλίαρχος πια, εγκαταστάθηκε στους Μολάους της Λακωνίας, όπου πέθανε και ετάφη.
Παραπομπές
Ιωάννης Κονδυλάκης, Ιστορία των επαναστάσεων της Κρήτης, Αφοί Βαρδινογιάννη, 1971, σελ. 362
Καλλίνικος Κριτοβουλίδης, Απομνημονεύματα του περί αυτονομίας τη Ελλάδος πολέμου των Κρητών, σελ. 526
Πηγές
Μιχαήλ Αναστασάκης, Ιστορία της Κισάμου επί Τουρκοκρατίας, Σύλλογος Κισαμιτών Αττικής «Η Κίσαμος», Αθήνα 1984, σελ. 50
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica, Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, Αθήνα 2007, Τόμος 18, σελ. 102
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
