Ο Γεώργιος Γεωργιάδης (1892 - 21 Μαΐου 1970) του Αθανασίου, ήταν Έλληνας νομικός, σοσιαλιστής, ηγετικό στέλεχος του ΣΕΚΕ και πολιτικός.
Ο Γεώργιος Γεωργιάδης (1892 - 21 Μαΐου 1970) του Αθανασίου, ήταν Έλληνας νομικός, σοσιαλιστής, ηγετικό στέλεχος του ΣΕΚΕ και πολιτικός.
Βιογραφία
Νεανικά χρόνια
Ο Γιώργος Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας το 1892, σπούδασε νομικά και άσκησε το λειτούργημα του εισαγγελέα στη Θεσσαλονίκη. Από νεαρή ηλικία ασπάστηκε τις σοσιαλιστικές ιδέες και υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος).[1] Στη συνέχεια παραιτήθηκε από εισαγγελέας, αφοσιώθηκε στο ΣΕΚΕ και λόγω της μαρξιστικής του κατάρτισης ήταν από τους θεωρητικούς της ηγεσίας του κόμματος.
Στην ηγεσία του ΣΕΚΕ
Τον Ιούνιο του 1921 θα εκπροσωπήσει το ΣΕΚΕ στο 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς στη Μόσχα μαζί με τους Νίκο Δημητράτο και Παστιά Γιατσόπουλο. [2]
Οι θέσεις του Γεωργιάδη ήταν μετριοπαθείς και έρχονταν σε αντίθεση με αυτές της αριστερής πτέρυγας του ΣΕΚΕ, που επιθυμούσε την άμεση μπολσεβικοποίηση του κόμματος. Πάντως, συμφωνούσε κι αυτός με την καθολική γραμμή του κόμματος που ετάσσετο κατά της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
Στις 19 Φεβρουαρίου 1922 συνήλθε η Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΕΚΕ. Εκεί ο Γεωργιάδης μαζί με τους Γιάνη Κορδάτο και Αβραάμ Μπεναρόγια υποστήριξαν τη γενικότερη αναθεώρηση της γραμμής του κόμματος. Συμμαχώντας μαζί με τους Νίκο Δημητράτο, Αριστοτέλη Σίδερη και Αλβέρτο Κουριέλ επέτυχαν να υιοθετήσει το κόμμα τη θέση της Μακράς νομίμου υπάρξεως, σύμφωνα με την οποία: Το Κόμμα διατρέχον ακόμη περίοδον οργανώσεως και προπαγάνδας, έχει ανάγκην μακράς νομίμου υπάρξεως[3]. Στην Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ο Γεωργιάδης εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΕΚΕ.
Το κόμμα με αυτή τη θέση εγκατέλειπε προσωρινά τον επαναστατικό προσανατολισμό του. Η θέση αυτή προκάλεσε την αντίθεση πολλών μελών και στελεχών του κόμματος και γρήγορα τέθηκε ζήτημα αναθεώρησής της, πράγμα που έγινε στο 1ο Έκτακτο Συνέδριο το Νοέμβριο του 1922.
Στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ (26 Νοέμβρη - 3 Δεκέμβρη 1924) διαγράφηκε από το κόμμα μαζί με πολλά από τα ιδρυτικά του στελέχη (Ν. Δημητράτος, Α. Μπεναρόγια κ.α) ως (καιροσκόπος με μικροαστική νοοτροπία). Ο Νίκος Ζαχαριάδης, για τα μέλη της ιδρυτικής γενιάς του ΣΕΚΕ, αρκετά χρόνια αργότερα, έλεγε ότι δεν μπόρεσαν να αποβάλουν τη μικροαστική νοοτροπία και να αποκτήσουν μπολσεβίκικη. Ο μπολσεβίκος δεν μπόρεσε να επικρατήσει του μικροαστού.
Η πολιτική του πορεία εκτός του ΣΕΚΕ
Μετά από τη διαγραφή του από το ΣΕΚΕ ο Γεωργιάδης προσπάθησε μαζί με τους διαγραφέντες συντρόφους να ιδρύσουν σοσιαλιστικό κόμμα. Όμως η κίνησή τους δεν τελεσφόρησε και στη συνέχεια εντάχθηκε στο Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων του Στυλιανού Γονατά, με το οποίο εξελέγη βουλευτής Αθηνών το 1926.[4]
Δεν κατάφερε να εκλεγεί ξανά βουλευτής και στη συνέχεια αποστασιοποιήθηκε από την ενεργό πολιτική.
Απεβίωσε σε ηλικία 78 ετών στις 21 Μαΐου 1970 και κηδεύτηκε την επομένη από τον ιερό ναό του Α΄ Νεκροταφείου.[5]
Παραπομπές
Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄τόμος (2012)
Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α' τόμος (2012), σελ.126
Το ΚΚΕ. Επίσημα κείμενα, τόμος πρώτος, σελ.213
Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935, Αθήνα 1986, Βουλή των Ελλήνων, σελ. 202 (αριθμ. 271) (pdf)
Το Βήμα, Κηδείαι, 22-5-1970, σελ. 6.
Βιβλιογραφία
Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α' τόμος, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
Κ.Κ.Ε, Το πρώτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ - Πρακτικά, Έκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Αθήνα 1982
Λέανδρος Μπόλαρης, «Σ.Ε.Κ.Ε. - Οι Επαναστατικές Ρίζες της Αριστεράς στην Ελλάδα», εκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, Αθήνα 2008
Άγγελος Ελεφάντης, "Η Επαγγελία της Αδύνατης Επανάστασης", Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1976
Βιογραφία
Νεανικά χρόνια
Ο Γιώργος Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας το 1892, σπούδασε νομικά και άσκησε το λειτούργημα του εισαγγελέα στη Θεσσαλονίκη. Από νεαρή ηλικία ασπάστηκε τις σοσιαλιστικές ιδέες και υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος).[1] Στη συνέχεια παραιτήθηκε από εισαγγελέας, αφοσιώθηκε στο ΣΕΚΕ και λόγω της μαρξιστικής του κατάρτισης ήταν από τους θεωρητικούς της ηγεσίας του κόμματος.
Στην ηγεσία του ΣΕΚΕ
Τον Ιούνιο του 1921 θα εκπροσωπήσει το ΣΕΚΕ στο 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς στη Μόσχα μαζί με τους Νίκο Δημητράτο και Παστιά Γιατσόπουλο. [2]
Οι θέσεις του Γεωργιάδη ήταν μετριοπαθείς και έρχονταν σε αντίθεση με αυτές της αριστερής πτέρυγας του ΣΕΚΕ, που επιθυμούσε την άμεση μπολσεβικοποίηση του κόμματος. Πάντως, συμφωνούσε κι αυτός με την καθολική γραμμή του κόμματος που ετάσσετο κατά της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
Στις 19 Φεβρουαρίου 1922 συνήλθε η Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΕΚΕ. Εκεί ο Γεωργιάδης μαζί με τους Γιάνη Κορδάτο και Αβραάμ Μπεναρόγια υποστήριξαν τη γενικότερη αναθεώρηση της γραμμής του κόμματος. Συμμαχώντας μαζί με τους Νίκο Δημητράτο, Αριστοτέλη Σίδερη και Αλβέρτο Κουριέλ επέτυχαν να υιοθετήσει το κόμμα τη θέση της Μακράς νομίμου υπάρξεως, σύμφωνα με την οποία: Το Κόμμα διατρέχον ακόμη περίοδον οργανώσεως και προπαγάνδας, έχει ανάγκην μακράς νομίμου υπάρξεως[3]. Στην Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ο Γεωργιάδης εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΕΚΕ.
Το κόμμα με αυτή τη θέση εγκατέλειπε προσωρινά τον επαναστατικό προσανατολισμό του. Η θέση αυτή προκάλεσε την αντίθεση πολλών μελών και στελεχών του κόμματος και γρήγορα τέθηκε ζήτημα αναθεώρησής της, πράγμα που έγινε στο 1ο Έκτακτο Συνέδριο το Νοέμβριο του 1922.
Στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ (26 Νοέμβρη - 3 Δεκέμβρη 1924) διαγράφηκε από το κόμμα μαζί με πολλά από τα ιδρυτικά του στελέχη (Ν. Δημητράτος, Α. Μπεναρόγια κ.α) ως (καιροσκόπος με μικροαστική νοοτροπία). Ο Νίκος Ζαχαριάδης, για τα μέλη της ιδρυτικής γενιάς του ΣΕΚΕ, αρκετά χρόνια αργότερα, έλεγε ότι δεν μπόρεσαν να αποβάλουν τη μικροαστική νοοτροπία και να αποκτήσουν μπολσεβίκικη. Ο μπολσεβίκος δεν μπόρεσε να επικρατήσει του μικροαστού.
Η πολιτική του πορεία εκτός του ΣΕΚΕ
Μετά από τη διαγραφή του από το ΣΕΚΕ ο Γεωργιάδης προσπάθησε μαζί με τους διαγραφέντες συντρόφους να ιδρύσουν σοσιαλιστικό κόμμα. Όμως η κίνησή τους δεν τελεσφόρησε και στη συνέχεια εντάχθηκε στο Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων του Στυλιανού Γονατά, με το οποίο εξελέγη βουλευτής Αθηνών το 1926.[4]
Δεν κατάφερε να εκλεγεί ξανά βουλευτής και στη συνέχεια αποστασιοποιήθηκε από την ενεργό πολιτική.
Απεβίωσε σε ηλικία 78 ετών στις 21 Μαΐου 1970 και κηδεύτηκε την επομένη από τον ιερό ναό του Α΄ Νεκροταφείου.[5]
Παραπομπές
Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄τόμος (2012)
Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α' τόμος (2012), σελ.126
Το ΚΚΕ. Επίσημα κείμενα, τόμος πρώτος, σελ.213
Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935, Αθήνα 1986, Βουλή των Ελλήνων, σελ. 202 (αριθμ. 271) (pdf)
Το Βήμα, Κηδείαι, 22-5-1970, σελ. 6.
Βιβλιογραφία
Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α' τόμος, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
Κ.Κ.Ε, Το πρώτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ - Πρακτικά, Έκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Αθήνα 1982
Λέανδρος Μπόλαρης, «Σ.Ε.Κ.Ε. - Οι Επαναστατικές Ρίζες της Αριστεράς στην Ελλάδα», εκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, Αθήνα 2008
Άγγελος Ελεφάντης, "Η Επαγγελία της Αδύνατης Επανάστασης", Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1976
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
