Ερρίκος Γκρην

Ο Ερρίκος Γκρην (Πάτρα, 1832 - Πάτρα, 9 Οκτωβρίου 1896)[2] ήταν Έλληνας, με Βρετανική καταγωγή από την πλευρά του πατέρα του, γνωστός ως σκακιστής και συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων.

Ήταν γιος του Ριχάρδου Γκρην, εμπόρου σταφίδας στην Πάτρα, και της Αβροκόμης Καλαμογδάρτη κόρη του Ανδρέα Καλαμογδάρτη αδελφή της Καλλιόπης Παπαλεξοπούλου και ανιψιά του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Ήταν παντρεμένος από το 1875 με την Καλλιόπη Κρεμύδη.[3]

Ο Ερρίκος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αίγυπτο όπου μετακόμισε η οικογένεια του.[2] Εκεί ο πατέρας του ανέλαβε γενικός διευθυντής στους σιδηρόδρομους και εκεί αργότερα δούλεψε για πρώτη φορά και ο Ερρίκος.[2] Μετά από κάποια χρόνια η οικογένεια Γκρην επέστρεψε[2] στην Πάτρα όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Ο ίδιος ο Ερρίκος ασχολήθηκε με το εμπόριο ενώ αργότερα έγινε τραπεζικός υπάλληλος, διευθυντής της Ιονικής Τράπεζας. Στην Ιονική Τράπεζα έμεινε έως το 1892, έκτοτε ιδιώτευσε.[2]

Είναι ο πρώτος που επιχείρησε να ιδρύσει φιλαρμονική στην πόλη της Πάτρας, μετέφρασε στα ελληνικά το έργο Μανφέρδος του Λόρδου Μπάιρον. Ο Ερρίκος Γκρην δώρισε στο αρχαιολογικό μουσείο της Πάτρας την μεγάλη συλλογή αρχαίων που κληρονόμησε από τον πατέρα και τους θείους του, προς τιμή του ο δήμος Πατρέων έδωσε το όνομα του σε οδό της πόλης. Το 1889 τιμήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση με τον "Αργυρό σταυρό του Σωτήρος" για τις υπηρεσίες του στην Ελλάδα.[4]

Ο Γκρην ήταν σκακιστής και συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων μέλος του Κύκλου των σκακιστών της Πάτρας. Δημοσίευσε σκακιστικά προβλήματα στο Nuova Rivista degli scacchi κατά τα έτη 1877–1878. Θεωρείται από τους πρώτους και πρωτοπόρους σκακιστές στον ελληνικό χώρο.
Παραπομπές

Παναγής Σκλαβούνος (2010), σελ. 146.
Νεολόγος φύλο 10 Οκτωβρίου 1896, από το Μουσείο τύπου των Πατρών.
Φορολογούμενος, φύλο 19 Σεπτεμβρίου 1875, από το Μουσείο τύπου των Πατρών.

Επι τα πρόσω, φύλο 18 Μαΐου 1889, από το ψηφιακό αρχείο της Βουλής των Ελλήνων.

Πηγές

Παναγή Α. Σκλαβούνου, Έλληνες σκακιστές του 19ου αιώνα, Αθήνα 2010, ISBN 978-960-93-2346-8
Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, 3η έκδοση.