.
Ο Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκης, (1853-1916), ήταν Έλληνας αντιστράτηγος και πολιτικός.
Γεννήθηκε Κρήτη, στο Νίμπρο των Σφακίων το 1853. Σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων στην Αθήνα και το 1897 στάλθηκε στη Κρήτη επί κεφαλής εθελοντικού σώματος ενισχυμένου με τρία στοιχεία πυροβολικού προκειμένου να υποστηρίξει την επανάσταση στα Χανιά. Όταν στις 2 Φεβρουαρίου έφθασε εκεί και ο συνταγματάρχης Τιμολέων Βάσσος, ο Ε. Μανουσογιαννάκης τάχθηκε αμέσως υπό τις διαταγές του, υποστηρίζοντάς τον στη μάχη των Βουκολίων πρωτοστατώντας στις επιθέσεις της Καντάνου και της Μαλάξας που διεύθυνε ο ίδιος.
Το 1909 επί κυβέρνησης Δ. Ράλλη ανέλαβε υπουργός των Στρατιωτικών. Το 1911 τοποθετήθηκε διοικητής της 1ης Μεραρχίας την οποία και διοίκησε και στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους όπου και επέδειξε τα μεγάλα στρατιωτικά του προσόντα. Μετά τις νικηφόρες μάχες Σαρανταπόρου και Γιαννιτσών προάχθηκε σε υποστράτηγο. Τον Μάιο του 1913 προάχθηκε σε αντιστράτηγο. Ειδικότερα στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο του ανατέθηκε η διοίκηση συγκροτήματος μεραρχιών, 1ης και 6ης, επι κεφαλής του οποίου και κέρδισε θριαμβευτικά τη μάχη του Λαχανά και εξεδίωξε τον εχθρό μέχρι το Δεμί Ισσάρ, εκπόρθησε τα στενά της Κρέσνας και ανέτρεψε του Βουλγάρους στη μάχη του Τσιμιτλή και Τζουμαγιάς.
Με τη λήξη του πολέμου ο Ε. Μανουσογιαννάκης τοποθετήθηκε διοικητής του Β΄ Σώματος Στρατού στη Πάτρα όπου και πέθανε το 1916
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
