.
Ο Εκαταίος ο Αβδηρίτης ή ο Τήϊος, ήταν φιλόσοφος, κριτικός και γραμματικός, μαθητής του σκεπτικού φιλοσόφου Πύρρωνος.
Έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Πτολεμαίου Α΄ και κύριο έργο του ήταν τα «Αιγυπτιακά ή Ιστορία της Αιγύπτου», στο οποίο ενσωμάτωσε ιστορικά και μυθοπλαστικά στοιχεία, με σκοπό να αποδείξει ότι η Αίγυπτος υπήρξε η εστία και η πηγή του παγκόσμιου πολιτισμού και ότι η αιγυπτιακή θρησκεία ήταν η μόνη αληθινή και γνήσια θρησκεία.
Ο Όσιρις (=ήλιος) και η Ίσις (=σελήνη) και τα πέντε στοιχεία, δηλαδή το πνεύμα (=Ζευς), το πυρ (=Ήφαιστος), η γη (=Δήμητρα), το ύδωρ (=Ωκεανός ή Νείλος) και ο αήρ (=Αθηνά), ήταν, κατά την θεολογική αντίληψη του Εκαταίου, οι αρχέγονες θεότητες, ενώ οι υπόλοιποι θεοί προέρχονταν από θνητούς, δηλαδή από βασιλείς και βασίλισσες, οι οποίοι θεοποιούνταν μετά το θάνατό τους. Οι πρώτοι θεοί ήταν επουράνιοι και αθάνατοι, ενώ οι δεύτεροι επίγειοι και θνητοί.[1]
Παραπομπές
Αλεξάνδρου Ν. Λέτσα, Μυθολογία Της Γεωργίας, Θεσσαλονίκη 1949, σελ.35].
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
