Ο Δημήτρης Νικολαρεΐζης (1908 - 29 Σεπτεμβρίου 1981) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, κριτικός και διπλωμάτης, εκπρόσωπος της γενιάς του ' 30.[1] Τιμήθηκε με παράσημα για τις υπηρεσίες του προς τη χώρα.
Βιογραφία
Καταγόταν από επιφανή οικογένεια της Σάμου. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έπειτα Ιστορία της Τέχνης στην Ιταλία.
Ως συγγραφέας έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1925. Ήταν φίλος του Σεφέρη. Έγραψε πεζογραφήματα, δοκίμια και κριτικές. Το 1963 με το έργο του "Δοκίμια κριτικής" απέσπασε το βραβείο Λ Γουλανδρή από την "Ομάδα των Δώδεκα".
Μετά τη Μάχη της Κρήτης το 1941 ακολούθησε την ελληνική κυβέρνηση στην εξορία. Από τη δεκαετία του ΄40 ως τη δεκαετία του ' 60 ακολούθησε και διπλωματική σταδιοδρομία. Από τις 26 Ιανουαρίου 1960 ως τις 29 Οκτωβρίου 1964 διετέλεσε πρεσβευτής της Ελλάδας στο Βελιγράδι.[2] Εν συνεχεία υπηρέτησε ως πρεσβευτής στο Λονδίνο, ως το 1967.
Απεβίωσε σε ηλικία 73 ετών το 1981.
Βιβλία
"Δοκίμια κριτικής. Ούγος Φώσκολος και Ανδρέας Κάλβος: "Η κριτική - προπάντων η κριτική!" ", Άγρα, 2011.
Παραπομπές
Β. Χατζηβασιλείου, Μοναχικός και μοντέρνος, Το Βήμα, ηλεκτρονική έκδοση, 26-2-2012, ανάκτηση 4-10-2015.
Πρεσβεία της Ελλάδας στο Βελιγράδι Διατελέσαντες πρέσβεις 1950-2009, ανάκτηση 4-10-2015.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιογραφία στη Biblionet.gr
Τεκμήρια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
