Ο Δημήτριος Αντωνόπουλος (Μαρούσι, 17 Μαρτίου 1954, Φεβρουάριος 2011) ήταν Έλληνας αγιογράφος και μουσικοσυνθέτης.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στο Μαρούσι στις 17 Μαρτίου 1954 και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Σωτηρίου Αντωνοπούλου από τα Καλάβρυτα και της Ελένης Μηλίγγου από το Μαρούσι Αττικής. Επίσης ήταν αδερφός του γνωστού ιερομόναχου και ηγουμένου της Ιεράς Μονής Σαγματά στη Βοιωτία, πατρός Νεκτάριου Αντωνόπουλου, συγγραφέα μεταξύ άλλων της βιογραφίας του νεοφανούς αγίου της Ρωσικής Εκκλησίας, Αγίου Λουκά Συμφερουπόλεως.

Ο Δημήτριος Αντωνόπουλος ασχολήθηκε ήδη από νεαρή ηλικία με την τέχνη της βυζαντινής αγιογραφίας. Ήταν απόφοιτος της σχολής Δοξιάδη, πειραματίστηκε με πολλές μορφές ζωγραφικής τέχνης, με έμφαση στη χριστιανική ορθόδοξη εικονογραφική παράδοση και την ελληνικότητα. Είχε την τύχη να μαθητεύσει στον μεγάλο Έλληνα ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη, στη μνήμη του οποίου φιλοτέχνησε προσωπογραφία που εκτίθεται σήμερα στο Λαογραφικό Μουσείο Αμαρουσίου. Κατά τις δεκαετίες 1980 και 1990, αγιογράφησε δεκάδες ορθόδοξες εκκλησίες σε πολλούς νομούς της Ελλάδας, από την Πελοπόννησο μέχρι τη Μακεδονία, καθώς και σε χώρες του εξωτερικού, όπως στην Φινλανδία και στην Πολωνία. Υπήρξε μουσικοσυνθέτης εκκλησιαστικών τραγουδιών, ενώ επιμελήθηκε δύο άλμπουμ χορωδιακής μουσικής, το Μελωδοί και η Διάβασις, με τραγούδια που έγραψε και μελοποίησε ο ίδιος, μεταξύ των ετών 1971 και 1994. Από το 1995, έφτιαχνε γελοιογραφίες σε διάφορες μαρουσιώτικες εφημερίδες και περιοδικά, μεταξύ των οποίων το Αθμόνιον Βήμα, η Οδός Θέμιδος και άλλα έντυπα, στις οποίες σατίριζε κυρίως την τοπική, αλλά και την ευρύτερη πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Διετέλεσε επί σειρά ετών ομαδάρχης στις κατασκηνώσεις Παρνασσού των Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων.

Ήταν παντρεμένος από το 1984 και ήταν τεσσάρων παιδιών. Απεβίωσε το Φεβρουάριο του 2001 σε ηλικία 47 ετών, μετά από πολύμηνη μάχη με χρόνια ασθένεια.
Παραπομπές