.
Ο Δημήτριος Πεπάνος ή Δομέστικος / Δομέστιχος ήταν ήταν Έλληνας ιατρός και λόγιος του 17ου αιώνα.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στη Χίο στις αρχές του 17ου αιώνα. Ο `Αμαντος αναφέρει[1] ως χρονολογία γεννήσεώς του το 1629. Από το μαθητολόγιο όμως του Ελληνικού Κολεγίου της Ρώμης «`Αγιος Αθανάσιος» φαίνεται ότι ο Πεπάνος εγγράφηκε σε αυτό προς φοίτηση τον Οκτώβριο του 1631, «άγων το 14ον έτος της ηλικίας του»[2]. Από την πληροφορία αυτή συμπεραίνεται ότι γεννήθηκε το έτος 1617.
Πραγματικά, ο Πεπάνος πήγε στη Ρώμη για να σπουδάσει και ήταν τρόφιμος του εκεί ελληνικού κολεγίου-γυμνασίου για επτά χρόνια. Ενώ σπούδαζε θεολογία, δίδασκε στο ίδιο πανεπιστήμιο την ελληνική φιλολογία. Επίσης, σπούδασε ιατρική και φιλοσοφία σε ιταλικά πανεπιστήμια. Η επιθυμία του ήταν να γίνει μοναχός, αλλά οι γιατροί του το απαγόρεψαν, διότι ήταν ασθενής. Πήρε άδεια να επιστρέψει στην πατρίδα του. Εκεί, παραλλήλως προς την ιατρική, ο Πεπάνος ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και την ποίηση. Αναμίχθηκε επίσης στους θεολογικούς ανταγωνισμούς της εποχής εκείνης μεταξύ Ορθόδοξων και Ρωμαιοκαθολικών. Γενικά, αναδείχθηκε σε διακεκριμένο λόγιο της εποχής του. Νυμφεύθηκε το 1649 και έφυγε από τη Χίο μαζί με την οικογένειά του. Πιστεύεται ότι κατά τη διάρκεια ταξιδιού χάθηκε στη Σικελία μαζί με την οικογένειά του.
Στον επιστημονικό τομέα της ιατρικής ο Πεπάνος υπήρξε πρωτοπόρος, υποστηρίζοντας την άποψη ότι η ιατρική θα έπρεπε να απαλλαγεί από την υποδούλωσή της στα δόγματα του Γαληνού και του Ιπποκράτη (Σάθας, Παϊδούσης[3]).
Συγγράμματα
Ο Δ. Πεπάνος-Δομέστιχος συνέγραψε δοκίμια ιατρικά, φιλολογικά, θεολογικά, καθώς και ποίηση. Κάποια από τα έργα του εκδόθηκαν στη λατινική γλώσσα μετά τον θάνατό του από τον καρδινάλιο Βερνάρδο Στεφανόπουλο στη Ρώμη το 1781[4].
Μεταγενέστερο άλλο πρόσωπο με το ίδιο όνομα
Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, αναφέρεται ένα άλλο, συνώνυμο πρόσωπο να ασκεί την ιατρική στη Χίο, ο Δημήτριος Πεπάνος του Γεωργίου, ο οποίος γεννήθηκε επίσης στη Χίο, αλλά το έτος 1742. Σπούδασε επίσης στην Ιταλία και αναφέρεται σε παλαιά έγγραφα και κώδικες της Χίου ότι ασκούσε την ιατρική στη νήσο περί τα τέλη του 18ου αιώνα. Καθώς φαίνεται μάλιστα, υπήρξε αξιόλογος κοινωνικός παράγοντας του τόπου[5].
Σημειώσεις
↑ K.`Αμαντος: Τα γράμματα εις την Χίον κατά την Τουρκοκρατίαν, Πειραιεύς 1946, σελ. 123.
↑ Γ. Ζολώτας: Ιστορία της Χίου, τόμος Γα΄, Αθήναι 1926, σελ. 474.
↑ Μ. Παϊδούσης: Η Ιατρική εις την Χίον κατά τους τελευταίους αιώνες, Αθήναι 1940, σελ. 80.
↑ Γ. Ζαβίρας: Νέα Ελλάς, Αθήναι 1872, σελ. 282.
↑ Γ. Ζολώτας: Ιστορία της Χίου, τόμος Αβ΄, Αθήναι 1923, σελ. 445.
Πηγές
Αθανάσιος Ι. Γκιάλας: Η ελληνική ιατρική και οι `Ελληνες ιατροί από της Αλώσεως μέχρι της Εθνεγερσίας, Αθήναι 1979, σελ. 54
Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. σελ. 723-724. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
