Ο Χρήστος Κάκαλος (Λιτόχωρο, 1879 ή 13 Ιουλίου 1882[1] - 12 Απριλίου 1976) ήταν Έλληνας κυνηγός από το Λιτόχωρο, ο οποίος θεωρείται ο πρώτος ορειβάτης που ανέβηκε στον Όλυμπο στις 2 Αυγούστου 1913 οδηγώντας τον περίφημο φωτογράφο Φρεντερίκ Μπουασονά και τον συνοδό του, Ντανιέλ Μπο Μποβί. Είναι ο πρώτος που ανέβηκε στον Μύτικα στην κορυφή του Ολύμπου. Φημολογείται ότι ανέβηκε στο Στεφάνι από τα Καζάνια και ότι κοιμήθηκε σε μία «σπηλιά» κάτω από το Στεφάνι, δηλαδή σχεδόν στον αέρα, δεμένος μόνο με σχοινιά. Σήμερα στον Όλυμπο υπάρχει ένα καταφύγιο που έχει το όνομά του, που βρίσκεται στο «Οροπέδιο των Μουσών», σε υψόμετρο 2.650 μέτρα.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Κάκαλος ήταν κυνηγός αγριοκάτσικων και τον πήραν οδηγό η αποστολή των Ευρωπαίων που ανέβηκαν στο βουνό το 1913. Η ομάδα ξεκίνησε για τη Μονή Αγίου Διονυσίου στις 29 Ιουλίου 1913 και κατασκήνωσαν στην Πετρόστρουγκα. Στις 30 Ιουλίου ανέβηκαν στη Σκούρτα, στον Προφήτη Ηλία ("Θρόνος του Δία") και στο Σκολιό ("Μαύρη Κορυφή"). Έπειτα από μια χιονοθύελλα στα Πριόνια, στις 31 Ιουλίου έφτασαν σε μια κορυφή που την ονόμασαν αρχικά "Κορυφή της Νίκης" (σε ανάμνηση της ελληνικής νίκης στη Μάχη του Σαρανταπόρου) και την θεώρησαν ως την υψηλότερη (λίγο μετά μετονομάστηκε σε Ταρπηία Πέτρα). Για το λόγο αυτό έγραψαν μια κάρτα και την τοποθέτησαν σε μπουκάλι, κάτω από ένα σωρό με πέτρες. Η κάρτα βρέθηκε το 1927 και στάλθηκε στην Ελβετία (σήμερα φυλάσσεται στα γραφεία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας - Αναρρίχησης). Αργότερα οι Μπουασονά, Μποβί και Κάκαλος συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν φτάσει ακόμα στην ψηλότερη κορυφή, καθώς όταν βελτιώθηκε ο καιρός, φάνηκε μια ψηλότερη κορυφή. Στις 2 Αυγούστου, και ώρα 10 και 25΄ το πρωί κατέκτησαν την μέχρι εκείνη τη στιγμή απάτητη κορυφή του Ολύμπου. Ο Κάκαλος αναρριχήθηκε πρώτος στην κορυφή, η οποία ονομάστηκε αρχικά "Κορυφή Βενιζέλος" και αργότερα Μύτικας[2]. Η εν λόγω ανάβαση έγινε γνωστή με τη δημοσίευση (1919) του βιβλίου "La Grece Immortelle" ("Η Αθάνατη Ελλάδα").
Ο Χρήστος Κάκαλος ανέβηκε πολλές φορές στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της Ελλάδας. Ως το τέλος της ζωής του, ο μπαρμπα-Χρήστος, όπως ήταν περισσότερο γνωστός, εξακολουθούσε να κάνει ορειβασία. Το 1972, λίγο πριν το θάνατό του, ανέβηκε σε ηλικία 93 ετών στον Όλυμπο.
Πέθανε τον Απρίλιο του 1976 στο Λιτόχωρο, σε ηλικία 97 ετών[3].
Βιβλιογραφία
Σωτήριος Δ. Μασταγκάς, "Χρονικά Λιτοχώρου", τόμος Α΄, Λιτόχωρο 2009, (κείμενο της Νίνας Κοκκαλίδου-Ναχμία, 7-2-1976), σελ. 221-222. Ολόκληρο το βιβλίο είναι διαθέσιμο για κατέβασμα στο Διαδίκτυο .(pdf).
Νίκος Νέζης, "Όλυμπος Γεωγραφία, φύση, πολιτισμός, περιήγηση, ορειβασία, αναρρίχηση, τοπωνύμια, βιβλιογραφία", Ανάβαση, Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας - Αναρρίχησης (Ε.Ο.Ο.Α.), 2003, ISBN 978-960-8195-57-8.
Παραπομπές
Βιογραφία στην ιστοσελίδα "Περιηγητές της Μακεδονίας"
Όλυμπος 1913 – 2013, 100 χρόνια από την 1η ανάβαση, Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας – Αναρρίχησης, δημοσίευση 29-4-2013, ανάκτηση 10-11-2013.
Καταφύγιο Ολύμπου Α’ «Σπήλιος Αγαπητός»
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
