Ο Χρήστος (Κίτσος) Αργυράκος ή καπετάν Μουρίκης (1876 - 1907) ήταν σημαντικός Έλληνας Μακεδονομάχος οπλαρχηγός από τη Βλάστη Εορδαίας της περ. εν. Κοζάνης.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Χρήστος Αργυράκος
Ο Χρήστος Αργυράκος γεννήθηκε το 1876 στο Μπλάτσι (Βλάστη) Εορδαίας της περ. εν. Κοζάνης.
Η ένοπλη δράση
Το 1904 συγκρότησε ένοπλο σώμα, στο οποίο συμμετείχαν και οι αδερφοί του. Τάχθηκε κατά των Βούλγαρων κομιτατζήδων και των Οθωμανών. Το 1905 συνεργάστηκε με το σώμα του αξιωματικού Πέτρου Μάνου.
Στις 21 Απριλίου του 1905 έλαβε μέρος στη Μάχη Μουρικίου εναντίον Οθωμανικού στρατού, στην οποία και διακρίθηκε. Στη συνέχεια επιτέθηκε με το σώμα του κατά Βουλγαρικών στόχων στην περιοχή Καστανοχωρίων, στη Σταρίτσανη (Λακκώματα), στο Ζούζελτσι (Σπήλαια), στην Οσνίτσανη (Καστανόφυτο) και στη Μάρτσιστα (Κάτω Περιβόλι). Συνεργάστηκε επίσης, με τον αξιωματικό Γ. Φαληρέα.
Στις 8 Μαΐου του 1907 πήρε μέρος στη Μάχη του Παλαιοχωρίου (Φούφα) εναντίον Βουλγάρων. Στις 14 Ιουνίου του 1907 έδωσε σκληρή μάχη με τρία Οθωμανικά τάγματα (σύνολο 700 αντρών) στη ράχη Σουμπρέτσι του Λεχόβου, προκειμένου να διευκολύνει τα σώματα των Γ. Φαληρέα, Γεωργίου Λεπιντάτου (καπετάν Αρκούδα) και Ευσ. Θειάφη, να διαφύγουν. Έμεινε μόνος με το σώμα του που αποτελούνταν τότε, από συνολικά 26 άντρες.
Παροιμιώδης η αυτοθυσία του
Ο Χρήστος Αργυράκος σε αναμηνστική φωτογραφία
Ο Κίτσος Μουρίκης με συμπολεμιστές του
Μετά από πολύωρη μάχη και αφού τελείωσαν τα πυρομαχικά, ο καπετάν Κίτσος Αργυράκος σκοτώθηκε μαζί με τους 25 συμπολεμιστές του. Στη Μάχη του Σουμπρετσίου σκοτώθηκαν και 70 Οθωμανοί στρατιώτες.
Η αυτοθυσία του υπήρξε παροιμιώδης και τραγουδήθηκε από τη λαϊκή μούσα:
Βγήκαν αντάρτες στα βουνά.
Ο Αργυράκος με εξήντα παλικάρια,
το μολογάνε τα χωριά κι όλοι οι Λεχοβίτες,
πού 'ταν γενναίος αρχηγός και άξιο παλικάρι.
Κλάψτε τον κόρες, κλάψτε τον, κι εσεις εχθροί χαρείτε.
Κι εσείς κορίτσια του Μπλατσιού στα μαύρα να ντυθείτε.
Το μοιρολόι του Καπετάν Κίτσου (Χρήστου Αργυράκου)
Έβγα μανούλα μ' στον Αϊ-Λιά κι αγναντεψε τροΐρω
Αγνάντεψε κατ' το Μουρίκι, κατά τον Καρακώστα
Ν' ακούσεις θρήνους και φωνές κι αντάρτικα ντουφέκια
Ο Κίτσος κάνει, μάνα μ', πόλεμο με Τούρκους με Βουλγάρους
Πέφτουν κορμάκια Τούρκικα, Βουλγάρικα κεφάλια
Κι ένα βόλι, μάνα μ', φαρμακερό σαν την οχιά, διαβαίνει
εκεί που κοντοδιάβαινε βαράει τον καπετάνιο.
Κλάψτε τον φίλοι, κλάψτε τον κι εσείς εχθροί χαρείτε
κι εσείς κορίτσια του Μπλατσιού, στα μαύρα να ντυθείτε
τον Αργυράκο αρχηγό δεν θα τον ξαναδείτε.
Ύμνος στο Χρήστο Αργυράκο - καπετάν Κίτσο Μουρίκη
Το μάθατε τι έγινε στις 23 του Ιούλη;
Τον Αργυράκο βάρεσαν τον Κίτσο τον λεβέντη.
Με προδοσία τον βάρεσαν με μπαμπεσιά τον φάγαν.
Πέρα στην Ζαγορίτσανη και στου Ζουμπρέστ' τη ράχη.
Τον κλαίνε τα ψηλά βουνά και οι κοντές ραχούλες,
τον κλαίν τα παλικάρια του σ' αντάρτικα λημέρια.
Προτομή του κοσμεί τη γενέτειρά του, Βλάστη.[1][2]
Παραπομπές
Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979, σσ. 246, 249
Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σελ. 100
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
