Ο Χαράλαμπος Γ. Κατσιμήτρος (Κλειτσός Ευρυτανίας, 1886 – Αθήνα, 20 Φεβρουαρίου 1962) ήταν Έλληνας στρατηγός ο οποίος διακρίθηκε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940.

Βιογραφία

Ο Κατσιμήτρος ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στον Στρατό, ως εθελοντής το 1904 όπου και εισήλθε στη Σχολή Υπαξιωματικών το 1911, από την οποία και εξήλθε τον Σεπτέμβριο του 1912 ως ανθυπασπιστής του πυροβολικού. Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912–1913),στην Ήπειρο και στο "Μακεδονικό Μέτωπο" κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1918). Το 1920 (Νοέμβριο) έγινε ταγματάρχης με τον βαθμό τον οποίο και συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία (1921–1922), σε όλη τη διάρκεια αυτής, μέχρι τις 13 Αυγούστουτου 1922 όπου και τραυματίσθηκε στη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ. Την περίοδο 1924-1925 φοίτησε στη Σχολή Πολέμου όπου έλαβε πτυχίο επιτελικού αξιωματικού. Τον Ιανουάριο του 1937 προήχθη στον βαθμό του υποστρατήγου και το 1938 ανέλαβε διοικητής της VIII Μεραρχίας Πεζικού στην Ήπειρο. Κατά την διετία 1939–1940 ολοκλήρωσε και εφάρμοσε μεθοδικά τις γραμμές άμυνας του Ελληνικού Στρατού στην Ήπειρο όπως είχαν εκπονηθεί αυτές από το στρατηγείο, ενόψει μιας ενδεχόμενης επίθεσης του Ιταλικού Στρατού, που κατείχε ήδη την Αλβανία.

Με την έκρηξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, ως διοικητής της 8ης Μεραρχίας αρχικά εξουδετέρωσε την επίθεση και στη συνέχεια διέταξε άμυνα μέχρις εσχάτων στον τομέα Ελαίας-Καλαμά, που κάλυπτε τα Ιωάννινα, αν και το στρατηγείο έχοντας υπόψη γενικό στρατηγικό ελιγμό ολόκληρης της στρατιάς του είχε παράσχει ελευθερία ενέργειας όπως ελιχθεί επιβραδυντικά προς νότο, προς ολοκλήρωση κύκλωσης, με ύστατο όμως όριο ελιγμού της μονάδος του την κοιλάδα του Αράχθου.
Τελικά η κύκλωση δεν επιτεύχθηκε, η ηρωική του όμως αντίσταση στην ιταλική επίθεση στο Καλπάκι, συντέλεσε τα μέγιστα στην νίκη της Ελλάδας απέναντι στον Ιταλικό Στρατό.

Η πτώση της Ελλάδας στους Γερμανούς τον Απρίλιο του 1941 τον βρήκε στα Ιωάννινα. Επί εχθρικής κατοχής συμμετείχε από τους πρώτους στην πρώτη κατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου, όπου και διετέλεσε Υπουργός Εργασίας και προσωρινά Γεωργίας από 16 Απριλίου 1941 μέχρι 16 Μαΐου του ίδιου έτους κατόπιν αίτησής του περιοριζόμενος μόνο στα καθήκοντα υπουργού Γεωργίας. Τελικά όμως στις 20 Σεπτεμβρίου του 1941 υπέβαλε την παραίτησή του όπου και έγινε αμέσως αποδεκτή.

Το 1945 στις 31 Μαΐου, καταδικάστηκε υπό ειδικού συγκροτηθέντος δικαστηρίου, του λεγόμενου δωσιλόγων, «εις ειρκτήν» (κάθειρξη) 5,5 ετών «δια διευκολύνσεις» που παρείχε στις δυνάμεις Κατοχής[1] και αποπέμφθηκε από το στράτευμα με το βαθμό του αντιστράτηγου. Όμως στις 5 Οκτωβρίου του 1949 με διάταγμα του Βασιλέως Παύλου χαρίστηκε το υπόλοιπο της ποινής με επαναφορά του βαθμού, του υποστρατήγου εν αποστρατεία και όλων των παρασήμων του.

Ο γιος του, Γεώργιος Χ. Κατσιμήτρος, υπήρξε επίσης αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.

Παραπομπές

↑ «Η απόφασις του δικαστηρίου διά τους έλληνας Κουΐσλιγκ», εφημ. Ελευθερία, 1 Ιουνίου 1946.

Ενδεικτική βιβλιογραφία

Χαράλαμπος Γ. Κατσιμήτρος, Η Ήπειρος προμαχούσα: η δράσις της VIII μεραρχίας κατά τον πόλεμον 1940-41. Γενικό Επιτελείο Στρατού, Αθήνα 1982.
Κατσιμήτρος Χαράλαμπος, ο Ευρυτάνας στρατηγός της νίκης του 1940. Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων, Αθήνα 1993. ISBN 960-85425-0-2.
Δημήτριος Λιμνιάτης, «Το έπος του 1940 και ο στρατηγός Χ. Κατσιμήτρος», περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη, τεύχος 352, Οκτώβριος 1997.
Γεώργιος Π. Μαλούχος, «Χαράλαμπος Κατσιμήτρος: ο σύγχρονος Λεωνίδας» — Από την εφημ. Η Καθημερινή, 24 Μαρτίου 2007.