Ο Άτταλος (άκμασε τον 4ο αιώνας π.Χ.), γιος του Ανδρομένη από την Τυμφαία, και ένας από τους αξιωματικούς του Αλέξανδρου, κατηγορήθηκε μαζί με τους αδελφούς του, Αμύντα και Σιμμία, ότι συμμετείχαν στη συνωμοσία του Φιλώτα του Νεότερου το 330 π.Χ., αλλά αθωώθηκε μαζί με τα αδέλφια του. Το 328 ο Άτταλος έμεινε με τον Πολυπέρχονα και άλλους αξιωματικούς στη Βακτριανή με μέρος των στρατευμάτων, ενώ ο ίδιος ο βασιλιάς βάδισε εναντίον των Σογδιανών. [1] Συνόδευσε τον Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στην Ινδία και απασχολήθηκε σε πολλά σημαντικά καθήκοντα. [2] Στην τελευταία ασθένεια του Αλέξανδρου το 323, ο Άτταλος ήταν ένας από τους επτά αρχηγούς που πέρασαν τη νύχτα στο ναό του Σεράπιδος στη Βαβυλώνα, προκειμένου να μάθουν από τον θεό, εάν ο Αλέξανδρος έπρεπε να μεταφερθεί στο ναό. [3]

Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, ο Άτταλος προσχώρησε στον Περδίκκα, τού οποίου την αδελφή, Αταλάντη, είχε νυμφευτεί. Συνόδευσε τον κουνιάδο του στην ατυχή εκστρατεία του κατά τής Αιγύπτου το 321 και είχε την αρχηγία τού στόλου. Μετά τη δολοφονία του Περδίκκα, όλοι οι φίλοι του καταδικάστηκαν σε θάνατο από τον στρατό. Η Αταλάντη, η οποία βρισκόταν στο στρατόπεδο, εκτελέστηκε αμέσως[4], αλλά ο Άτταλος γλίτωσε από το να πάθει τη μοίρα τής συζύγου του, ως συνέπεια της απουσίας του με τον στόλο στο Πηλούσιο. Αμέσως έπλευσε στην Τύρο (τού Λιβάνου), όπου είχε εναποτεθεί ο θησαυρός τού Περδίκκα. Αυτός, που έφτανε τα 800 τάλαντα, του τον παρέδωσε ο Αρχέλαος, που είχε διοριστεί κυβερνήτης της πόλης, και μέσω τού θησαυρού βρέθηκε σύντομα επικεφαλής των 10.000 πεζών και 800 ίππων. Έμεινε στην Τύρο για κάποιο διάστημα για να μαζέψει τους φίλους τού Περδίκκα που είχαν δραπετεύσει από το στρατό.,αλλά στη συνέχεια, αντί να ενώσει αμέσως τις δυνάμεις του με εκείνες του Αλκέτα, τού αδελφού τού Περδίκκα, έπλευσε στις ακτές της Καρίας, όπου ενεπλάκη σε αγώνα με τους Ροδίους, από τους οποίους ηττήθηκε ολοκληρωτικά σε μία θαλάσσια μάχη. [5] Μετά από αυτό, προσχώρησε στον Αλκέτα, αλλά οι ενωμένες δυνάμεις τους ηττήθηκαν στην Κρητόπολη της Πισιδίας από τον Αντίγονο, ο οποίος είχε τη διεξαγωγή τού πολέμου ενάντια στην παράταξη τού Περδίκκα. Ο Αλκέτας διέφυγε για λίγο, αλλά ο Άτταλος με πολλούς άλλους αιχμαλωτίστηκε. [6] Αυτό συνέβη το 320 π.Χ. και αυτός και οι σύντροφοί του παρέμειναν αιχμάλωτοι μέχρι το 317 π.Χ., όταν επιχείρησαν σε μία ευκαιρία να κατατροπώσουν τους φρουρούς τους και να αποκτήσουν την κατοχή τού κάστρου, στο οποίο ήταν περιορισμένοι. Πριν προλάβουν να πραγματοποιήσουν τη διαφυγή τους, το κάστρο περικυκλώθηκε με στρατεύματα από τη γειτονιά. Συνέχισαν, ωστόσο, να το υπερασπίζονται για ένα χρόνο και τέσσερις μήνες, αλλά μετά από καιρό ήταν υποχρεωμένοι να υποχωρήσουν στους ανώτερους αριθμητικά εχθρούς. [7] Δεν ακούμε για τον Άτταλο μετά από αυτό: οι κόρες του ήταν με την Ολυμπιάδα το 317. [8]
Σημειώσεις

Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις, iv. 16
Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις, iv. 27, v. 12
Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις, vii. 26
Διόδωρος ο Σικελός, Βιβλιοθήκη, 18.37.2
Διόδωρος ο Σικελός, Βιβλιοθήκη, xviii. 37; Photius, Bibliotheca, cod. 92
Διόδωρος ο Σικελός, Βιβλιοθήκη, xviii. 44, 45
Διόδωρος ο Σικελός, Βιβλιοθήκη, xix. 16

Διόδωρος ο Σικελός, Βιβλιοθήκη, xix. 35

Βιβλιογραφικές αναφορές

Γουίλιαμ Σμιθ (επιμέλεια); Λεξικό Ελληνικής και Ρωμαϊκής Βιογραφίας και Μυθολογίας, "Attalus (2)", Βοστώνη, (1867)