.
Ο Αθανάσιος Πετιμεζάς (1760-1804) ήταν αρματολός και αρχηγός της κλεφτουριάς των Καλαβρύτων.
Ήταν μέλος της οικογένειας Πετιμεζά, η οποία καταγόταν απο τα Καλάβρυτα, προερχόμενη όμως από την Ήπειρο. Σε ηλικία 10 ετών συνελήφθη πό τους Τούρκους και απήχθηκε στη Σμύρνη. Έξι χρόνια μετά κατάφερε να δραπετεύσει και να επιβιβασθεί σε πλοίο για να επιστρέψει στη Πελοπόννησο, αλλά κατά τη διάρκεια του πλου το πλοίο κυριεύθηκε από πειρατές και ο Αθανάσιος πουλήθηκε ως δούλος στη Λιβύη. Εκεί διακρινόμενος στο ρεσάλτο κατάφερε να ελευθερωθεί και επιβιβαζόμενος σε πλοίο να επιστρέψει στη πατρίδα του. Στα Καλάβρυτα μόλις έφθασε άρχισε αμέσως να καταρτίζει εθελοντικά ένοπλα σώματα κλεφτών με τα οποία τρομοκρατούσε τους Τούρκους της περιοχής όπου και τους εξανάγκασε να του παραχωρήσουν το "αρματολίκι" Καλαβρύτων - Βαστίτσης. Αργότερα όμως οι Τούρκοι για να τον εξοντώσουν προσεταιρίστηκαν τους Αλβανούς του Λάλα και τον κύκλωσαν στο "μετερίζι" του. Από τη σύγκρουση όμως εκείνη ο Αθανάσιος κατάφερε να βγει νικητής και να επιβληθεί στους Αλβανούς. Έτσι πλέον αναγνωρίσθηκε αρχηγός της κλεφτουριάς των Καλαβρύτων διατηρώντας συνεχή συνεργασία με τους Ζαχαριά και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Οι Τούρκοι επωφελούμενοι κάποτε της απουσίας του Αθανάσιου Πετμεζά στη Μάνη συνεννοήθηκαν με τον πολιτικό του αντίπαλο πρόκριτο Χαραλάμπη επιτέθηκαν και φόνευσαν συγγενείς του. Όταν αργότερα γύρισε ο Αθανάσιος στρεφόμενος μετά μανίας εναντίον τους κυρίευσε τον πύργο της Ζαρούχλας όπου είχαν εγκλειστεί οι Τούρκοι μαζί με τον Χαραλάμπη τον οποίο και ιδιαίτερα κατακρεούργησε. Επανέκτησε τότε το αρματολίκι των Καλαβρύτων αλλά αργότερα ο Βοεβόδας των Πατρών τον επικήρυξε και τον κατεδίωξε. Τον Ιούλιο του 1804 πολιορκήθηκε στον οικογενειακό του πύργο στα Σουδενά από τους Τούρκους και δολοφονήθηκε απο έναν Άραβα πρώην πιστό υπηρέτη του. Η σύζυγός του κατάφερε όμως να σώσει τα παιδιά του και να διαφύγει μαζί στη Ζάκυνθο, με την βοήθεια του Ρώσου προξένου της Πάτρας. Παιδιά του ήταν οι: Βασίλειος και Νικόλαος Πετιμεζάς.
