Ο Αριστομένης (Μένης) Αγγελόπουλος (Βόλος, 1900 – Παρίσι, 1990) ήταν Έλληνας ζωγράφος, ο οποίος έζησε και εργάστηκε για πολλά χρόνια στην Αίγυπτο, το Σουδάν και το Παρίσι.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στον Βόλο και ήταν το ενδέκατο και τελευταίο παιδί μιας βολιώτικης οικογένειας. Λίγο μετά την γέννησή του έχασε την μητέρα του. Έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον συμπατριώτη του θαλασσογράφο Γιάννη Πούλακα. Το 1916 έχασε και τον πατέρα του, οπότε αποφάσισε να φύγει για την Μανσούρα της Αιγύπτου, όπου ζούσε ένας του αδελφός. Το 1918 πήγε στην Αλεξάνδρεια για να μαθητεύσει κοντά στον ζωγράφο Δημήτρη Λίτσα. Από το 1924 έως το 1930, ταξίδευσε στο Μόναχο και το Παρίσι, για να γνωρίσει τις σύγχρονες τάσεις της ζωγραφικής σε ακαδημίες, αίθουσες τέχνης και μουσεία.
Το 1930, εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αλεξάνδρεια και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του πνευματικού κέντρου «L'Atelier», το οποίο εξελίχθηκε σε πόλο έλξης και σημείο αναφοράς για την καλλιτεχνική ζωή της ελληνικής παροικίας και όλης της πόλης. Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, γνωρίστηκε με τον Στρατή Τσίρκα και συμμετείχε σε δραστηριότητες για την βοήθεια του ελληνικού λαού, που υπέφερε από τις κακουχίες της Κατοχής. Από το 1955 έως το 1960, διετέλεσε διευθυντής του Τομέα Ζωγραφικής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο του Χαρτούμ στο Σουδάν. Το 1960, εγκατέλειψε το Σουδάν για να εγκατασταθεί οριστικά στο Παρίσι.
Στο Παρίσι ο Αγγελόπουλος γνώρισε και νυμφεύθηκε την γαλλίδα ζωγράφο Λιλύ Μασσόν (Lily Masson), κόρη του γνωστού υπερρεαλιστή ζωγράφου Αντρέ Μασσόν. Ήρθε σε επαφή με τα πιο σύγχρονα ρεύματα της εποχής και έτσι εγκατέλειψε για ένα διάστημα, τις ελαιογραφίες με πορτρέτα και τοπία, για να στραφεί προς το πιο αφηρημένο κολλάζ. Λίγα χρόνια αργότερα άφησε και την αφηρημένη τέχνη, για να δημιουργήσει τοπιογραφίες εμπνευσμένες από το παρισινό τοπίο, αλλά και την θάλασσα της Μεσογείου. Οι τοπιογραφίες αυτές, ξεχωρίζουν για τον φωτογραφικό ρεαλισμό τους και το μοναδικό μεσογειακό τους φως. Σε πολλούς από τους τελευταίους πίνακές του απεικόνισε τον σύγχρονο μικροαστό να αναζητά μόνος του κάποιο διέξοδο στους δρόμους της πόλης.
Τα έργα του Αγγελόπουλου παρουσιάστηκαν σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Αίγυπτο, το Σουδάν, την Ιταλία, την Γαλλία, το Λουξεμβούργο και την Ελλάδα. Μεταξύ άλλων, το 1951 συμμετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας, την περίοδο 1952 με 1954 στην Μπιενάλε της Αλεξανδρείας, το 1962 στην έκθεση «Έλληνες ζωγράφοι και γλύπτες του Παρισιού» στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της γαλλικής πρωτεύουσας, και το 1983 σε έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας. Το 2007, στη γενέτειρα πόλη του, ο δήμος Βόλου τον τίμησε με αναδρομική έκθεση έργων του.
Από την πρώτη του σύζυγο είχε μία κόρη, την αρχιτεκτόνισσα Ήβη Αγγελοπούλου, και από την τελευταία είχε και μία εγγονή, την επίσης καλλιτέχνιδα Μαριγώ Βλάικου.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι και πηγές
«Αριστομένης Αγγελόπουλος: Ο βολιώτης ζωγράφος και η πνευματική ζωή της παροικίας της Αιγύπτου» — Ανυπόγραφο άρθρο από την εφημ. Η Θεσσαλία, 20 Μαΐου 2007.
Χρυσούλα Γούναρη: «Το φως και η ποίηση στη ζωγραφική του βολιώτη Αριστομένη Αγγελόπουλου» — Από την εφημ. Η Θεσσαλία, 10 Ιουνίου 2007.
Χρύσα Δραντάκη, «Ελληνικό φως με γαλλικές πινελιές από τον Αριστομένη Αγγελόπουλο» — Από την εφημ. Η Θεσσαλία, 13 Ιουνίου 2007.
«Τιμητική αναδρομική έκθεση Αριστομένη Αγγελόπουλου» — Από το Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, Βόλος, Ιούνιος 2007.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
