Ο Αντώνιος Μιχελιδάκης (Ηράκλειο, 1844 - Ηράκλειο, 1923), ήταν Έλληνας, σπουδαίος Κρητικός οπλαρχηγός, και πολιτικός.
| Αντώνιος Μιχελιδάκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1844 |
| Θάνατος | 1923 |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εκκλησιαστικών και
Δημοσίας Εκπαιδεύσεως της Ελλάδας (εκλογική περιφέρεια Αττικοβοιωτίας) |
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1844. Όταν ξέσπασε η Κρητική Επανάσταση (1866-1869) διέκοψε τις φιλολογικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών προκειμένου να γυρίσει στην πατρίδα του και να συμμετάσχει ενεργά στην επανάσταση. Έτσι επιστρέφοντας ανέλαβε ως πληρεξούσιος της Γενικής Επαναστατικής Συνέλευσης, την οργάνωση και τον συντονισμό της επαναστατικής δράσης στις ανατολικές επαρχίες της Κρήτης. Δέκα χρόνια αργότερα, όταν ξέσπασε η νέα Κρητική Επανάσταση του 1878, συμμετείχε από τους πρώτους, αναλαμβάνοντας αυτή τη φορά πρόεδρος της Επαναστατικής Συνέλευσης όπου με την ιδιότητα αυτή υπέβαλε στο Συνέδριο του Βερολίνου που συνήλθε τον Ιούνιο του έτους εκείνου σχετικό υπόμνημα, ζητώντας την προσάρτηση της νήσου με το Βασίλειο της Ελλάδος, διαπραγματευόμενος μαζί με άλλα μέλη της Επαναστατικής Συνέλευσης τον καταστατικό χάρτη της Κρήτης, που έμεινε γνωστός στην ιστορία με την ονομασία "Σύμβαση της Χαλέπας".
Μετά από τα γεγονότα αυτά, το 1879 εξελέγη πληρεξούσιος του Ηρακλείου στη Γενική Συνέλευση και ακολούθως εξελέγη αρχηγός του Εθνικού Κόμματος της Κρήτης, αναλαμβάνοντας πρόεδρος της Κρητικής Βουλής, τα έτη 1901, 1903, 1905 και της Β΄ Συντακτικής Συνέλευσης του 1906, καθώς και της Βουλής το 1907. Αργότερα το 1910, εξελέγη "τιμής ένεκεν", μαζί με άλλους 4 Κρητικούς βουλευτής του ελληνικού χώρου. Ο ίδιος εξελέγη τότε βουλευτής Αττικοβοιωτίας. Οι υπόλοιποι 4 ήταν οι Ελευθέριος Βενιζέλος, Γεώργιος Ι. Παπαμαστοράκης, Μανούσος Κούνδουρος και Χαράλαμπος Πολογεώργης. Τότε παρενέβη η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ζητώντας την ακύρωση της εκλογής των Κρητικών, με το αιτιολογικό ότι ήταν Οθωμανοί υπήκοοι. Η Ελληνική Κυβέρνηση υπαναχώρησε. Τον επόμενο χρόνο που άρχισε πάλι επαναστατική δραστηριότητα στη Κρήτη, επανεκλέχθηκε για ακόμα μια φορά πρόεδρος της επαναστατικής συνέλευσης. Το 1912, όταν διορίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση διοικητής της Κρήτης ο Στέφανος Δραγούμης, ο Αντώνιος Μιχελιδάκης ήταν αυτός που του παρέδωσε, ως πρόεδρος της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης, τη διοίκηση της νήσου. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και την Ένωση της Κρήτης με το Βασίλειο της Ελλάδος, διορίστηκε στη κυβέρνηση Στέφανου Σκουλούδη 1915 υπουργός των Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης. Το 1916, όταν η Αντάντ επέβαλε στην Ελλάδα δικό της Αρμοστή, καθιστώντας δηλαδή τη χώρα προτεκτοράτο κατάσχοντας ταυτόχρονα και τον ελληνικό στόλο, ο Μιχελιδάκης συνελήφθη ως βασιλόφρονας και καταδικάστηκε από ειδικό δικαστήριο μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης Σκουλούδη σε εκτοπισμό στη Μυτιλήνη. Απελευθερώθηκε αμέσως μετά τις εκλογές του 1920, όταν καταψηφίστηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος από τις ενωμένες δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Παρά ταύτα, διάγοντας ήδη το 76 έτος της ηλικίας του, δεν αναμίχθηκε ξανά στην πολιτική. Πέθανε τρία χρόνια αργότερα στη γενέτειρά του, το 1923.
Πηγές
"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ. 42ος, σελ. 267.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
