Ανδρέας Στράτος

Ο Ανδρέας Ν. Στράτος (Αθήνα, 1905 - 30 Αυγούστου 1981) ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός, που διετέλεσε βουλευτής και υπουργός.

Βιογραφία

Ο πατέρας του, Νικόλαος Στράτος, δικάστηκε στη δίκη των έξι, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στις 15 Νοεμβρίου 1922 στο Γουδή. Η οικογένεια χωρίς τον πατέρα, με τον έφηβο Ανδρέα, εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία. Η μητέρα του, Μαρία Κορομηλά, εργάστηκε ως υψίφωνος, ενώ η αδερφή του, Δόρα, έγινε χορεύτρια και βραβεύτηκε με το «παγκόσμιο βραβείο Θεάτρου». Ο νεαρός Ανδρέας κατάφερε να σπουδάσει Νομική και Πολιτικές Επιστήμες.

Παράλληλα είχε κλίση στη μουσική και έκανε σπουδές στο Ωδείο των Παρισίων.[1] Σε ηλικία 22 ετών απέκτησε πτυχίο από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών. Μετά τη θητεία του στο στρατό ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο και παράλληλα ασχολήθηκε με τη δικηγορία και με τα κοινά, έπειτα από παρότρυνση της γιαγιάς του, με επιστολή. ]

Εξελέγη πρώτα βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1932 και επανεξελέγη σε εκείνες του εκλογές του 1933 και του 1936, ενώ πήρε μέρος στις εκλογές 1946 ως υποψήφιος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με τον Συνδυασμό Ηνωμένης Παρατάξεως Εθνικοφρόνων (Λαϊκό Κόμμα) και συγκέντρωσε 8.064 ψήφους.[2] Ένα έτος αργότερα, έφυγε από το Λαϊκό Κόμμα και προσχώρησε στο νεοσύστατο κόμμα του Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη, που δεν τα πήγε καθόλου καλά στις εκλογές του 1950. Ο μόνος που δεν απώλεσε την έδρα ήταν ο Ανδρέας Στράτος.[1]

Στην κυβέρνηση του 1946 με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη υπηρέτησε ως υπουργός Εργασίας από τις 2 Οκτωβρίου 1946 ως τις 24 Ιανουαρίου 1947.[3]

Στις εκλογές του 1951 και στις εκλογές του 1952 εξελέγη βουλευτής με τον Ελληνικό Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου. Στην κυβέρνηση Παπάγου του 1952 ανέλαβε υπουργός Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος, από τις 19 Νοεμβρίου 1952 ως τις 15 Δεκεμβρίου 1954 και υπουργός Εργασίας από τις 25 Δεκεμβρίου 1954 ως τις 4 Οκτωβρίου 1955.[4] Για τελευταία φορά επανεξελέγη βουλευτής με την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ) στις εκλογές του 1961, έχοντας κερδίσει και τις 3 προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις το 1952, το 1956 και το 1958. Στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή χρημάτισε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας από τις 17 Μαΐου 1958 ως τις 20 Σεπτεμβρίου 1961[5] και από τις 4 Νοεμβρίου 1961 ως τις 20 Δεκεμβρίου 1962 στην κυβέρνηση του 1961.[6]

Το 1960 εγκαινίασε το Γενικό Νοσοκομείο Αγρινίου ως υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας.[7] Το Δεκέμβριο του 1962 διαφώνησε με τις επιλογές της κυβέρνησης και αποχώρησε. Έκτοτε αφοσιώθηκε στην ιστορική έρευνα. Έγραψε έργα, όπως το «Το Βυζάντιον στον Ζ΄ αιώνα» (Εστία, 1966).

Απεβίωσε το 1981. Η γυναίκα του, Νία, εξέδωσε τη βιογραφία του, με τίτλο «Ο Ανδρέας Στράτος και η πολιτική».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Προσωπογραφία του Ανδρέα Στράτου

Παραπομπές

Τέλωνας, Νικόλαος Χαρ.. «Ανδρέας Νικ. Στράτος: 1905 -1981». Νέα Εποχή Αγρινίου. Ανακτήθηκε στις 01-08-2016.
«ΕΚΛΟΓΕΣ 1946 - ΟΙ 1.538 ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ». aera2012.blogspot.com. 07-05-2012. Ανακτήθηκε στις 2016-07-31.
«Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Από 2.10.1946 έως 24.1.1947». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 31-08-2013.
«Κυβέρνησις Αλέξανδρου Παπάγου, Από 19.11.1952 Έως 6.10.1952». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 31-08-2013.
«Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή Από 17.5.1958 Έως 20.9.1961». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 31-08-2013.
«Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή Από 4.11.1961 Έως 19.6.1963». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 31-08-2013.
Εγκαίνια του νέου κτηρίου του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αγρινίου από τον Υπουργό Κοινωνικής Προνοίας Ανδρέα Στράτο (Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο)

Οικογένεια Μπουντούρη