Άλκη Κατσικαδέλλη

Η Αλκινόη (Άλκη) Κατσικαδέλλη (Μυτιλήνη, 1943) ήταν Ελληνίδα αθλήτρια, 15 φορές πρωταθλήτρια Ελλάδος στο στίβο από το 1959 ως το 1970, ως αθλήτρια του Παλλεσβιακού (1959-1961), του Πανιωνίου Γ.Σ. (1963-1966) και του ΖΑΟΝ (1968-1970) στις μεσαίες αποστάσεις: 400, 800, 1500μ και στο άλμα εις ύψος. Στα αγωνίσματά της κατέρριψε πολλά πανελλήνια ρεκόρ. Παράλληλα ασχολήθηκε με το μπάσκετ και βόλεϊ και αγωνίστηκε πολλά χρόνια στην ομάδα του ΖΑΟΝ, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος βόλεϊ, ενώ υπήρξε και διεθνής.

Αθλητική δραστηριότητα

Η Άλκη Κατσικαδέλλη έγινε γνωστή στον αθλητικό κόσμο τον Ιούνιο του 1958, όταν σε ηλικία 15 ετών νίκησε στους σχολικούς αγώνες της Μυτιλήνης ως μαθήτρια της Εμπορικής Σχολής στο άλμα εις ύψος με 1,30 και στον ακοντισμό με 24,24μ. Οι επιδόσεις της έγιναν θέμα στον αθηναϊκό αθλητικό τύπο που προέβλεπε σωστά ότι θα εξελιχθεί σε ένα "διακεκριμένο στέλεχος του ελληνικού αθλητισμού". Στις πρώτες εκείνες επιτυχίες της σημαντική υπήρξε η συμβολή της καθηγήτριας γυμναστικής του σχολείου της Λένας Γενιτσαριώτη-Βίδη.[1] Το ίδιο έτος μετείχε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 1958, στο οποίο πήρε την 4η θέση στο ύψος με 1,25, δίνοντας τρεις βαθμούς στο σύλλογό της, τον Παλλεσβιακό. Ακολούθως, μετείχε στο αντίστοιχο πρωτάθλημα κορασίδων, όπου κατέκτησε την πρώτη θέση στο ύψος με 1,30 και τη δεύτερη στη σφαίρα με 8,99.[2] Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, στα "Ελευθέρια" που τελέστηκαν στη Μυτιλήνη, βελτίωσε την επίδοσή της στο ύψος πηδώντας 1,35. Πρώτευσε, επίσης, στα 80μ με 11.0 και στο ακόντιο με 22,52, αποδεικνύοντας ότι ήταν πολυσύνθετο ταλέντο.

Το 1959, αν και μόλις 16 ετών, κατακτά την πρώτη νίκη της στο πανελλήνιο πρωτάθλημα γυναικών στην Καβάλα, στα 800μ με 2.40.5. Επίσης, ήταν δεύτερη στο ύψος με 1,35 και στα 400μ με 67.2, δίνοντας μόνη της 16 βαθμούς στον Παλλεσβιακό. Ενώ είχε επίδοση στο ύψος 1,45, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα 1,40, όντας κουρασμένη από την παράλληλη συμμετοχή της στα 800μ.[3] Επίσης, είχε επιδοθεί και στο μήκος πηδώντας 4,85. Την περίοδο αυτή γυμναζόταν από τον Παναγιώτη Σωτηρακόπουλο, διευθυντή του Γυμναστηρίου Μυτιλήνης. Νίκες είχε και στους Ε΄ Αιγαιοπελαγίτικους Αγώνες Στίβου το Σεπτέμβριο του 1959,[4] αλλά και στους Στ΄ το 1961.[5] Το 1961 συμμετείχε και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα πένταθλου, τερματίζοντας 3η με 2.883 β.[6]

Η κυριαρχία της στα 800μ ήταν απόλυτη, αφού ως το 1970 κατέκτησε οκτώ πανελλήνιες νίκες. Η εγκατάστασή της στην Αθήνα, μετά την εισαγωγή της στην ΕΑΣΑ, την οδήγησε στο Στάδιο Ν. Σμύρνης, στον μόνιμο τότε πρωταθλητή Ελλάδος στο στίβο γυναικών, Πανιώνιο Γ.Σ. Εκεί με την καθοδήγηση του σπουδαίου προπονητή Ηλία Μισαηλίδη, κατάφερε να αναδείξει πλήρως το ταλέντο της, όχι μόνο στα 800, όπου κατέρριψε τέσσερις φορές το πανελλήνιο ρεκόρ για να το κατεβάσει στα 2.14.2 το 1964 (στους Βαλκανικούς στο Βουλουρέστι, όπου κατέλαβε την τέταρτη θέση), αλλά και στα 400μ με δύο πανελλήνιες νίκες (1964, 1966) και δύο διαδοχικά πανελλήνια ρεκόρ (61.1 στους πανελλήνιους και 60.5 στους βαλκανικούς του 1964 στο Βουκουρέστι) και στο άλμα εις ύψος, όπου πέτυχε 4 συνεχείς πανελλήνιες νίκες από το 1963 ως το 1966. Όλα αυτά τα χρόνια με τη συμμετοχή της συνέβαλε να συνεχιστεί η κυριαρχία του Πανιωνίου στα πανελλήνια πρωταθλήματα. Ανάμεσα στις άλλες επιτυχίες της ξεχωρίζουν οι συνεχείς νίκες της στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου γυναικών στο ατομικό και το 1966 στο ομαδικό με τον Πανιώνιο.

Από το 1961 αποτέλεσε βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας, μετέχοντας στους βαλκανικούς και σε άλλους διεθνείς αγώνες. Το 1963 (Βαλκανικοί Αγώνες Σόφιας) αναδείχθηκε 3η βαλκανιονίκης στη σκυταλοδρομία 4x100μ.

Μετά την αποφοίτησή της από την ΕΑΣΑ, μεταπήδησε στον ΖΑΟΝ, με τον οποίο αναδείχθηκε και πάλι πρωταθλήτρια στα 800μ αλλά και στο νέο τότε γυναικείο αγώνισμα των 1500μ το 1970.

Μετά το πέρας της καριέρας της στο στίβο, συνέχισε να αγωνίζεται σε αγώνες βετεράνων, πετυχαίνοντας και εκεί σημαντικές διακρίσεις, τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε Βαλκανικό (1η στα 400μ και 800μ στους Βαλκανικούς Αγώνες Βετεράνων το 1994 στη Σόφια και 1η στα 800μ στους Βαλκανικούς Αγώνες Βετεράνων το 1996 στην Αθήνα) και Ευρωπαϊκό επίπεδο (3η στα 800μ και 6η στο Πένταθλο στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες το 1994 στην Αθήνα).
Μπάσκετ και βόλεϊ

Παράλληλα, εκτός από το στίβο αγωνίστηκε στις ομάδες βόλεϊ και μπάσκετ του ΖΑΟΝ, με πολύ καλές επιδόσεις.[7] Με το ΖΑΟΝ κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδας πετοσφαίρισης γυναικών το 1974, 1975 και 1976 και αγωνίστηκε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Στο βόλεϊ υπήρξε για πολλά χρόνια βασικό στέλεχος στην εθνική ομάδα γυναικών.[8]
Σπουδές-Επαγγελματική δράση

Αποφοίτησε από την ΕΑΣΑ και διορίστηκε ως καθηγήτρια στη Μέση Εκπαίδευση, όπου δίδαξε από το 1966 ως το 1977. Στη συνέχεια δίδαξε στην ΕΑΣΑ ως το 1986 με απόσπαση και από το 1986 στο ΤΕΦΑΑ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών σε διάφορες βαθμίδες: λέκτορας, επίκουρος, αναπληρώτρια και τακτική καθηγήτρια. Τον Ιούνιο του 2012 της απενεμήθη ο τίτλος της ομότιμης καθηγήτριας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος και έχει σημαντική ερευνητική και συγγραφική δραστηριότητα που σχετίζεται κυρίως με το βόλεϊ.
Διακρίσεις

Πανελλήνια ρεκόρ
400μ: 61.1 (1964), 60.5 (11/9/1964 στο Βουκουρέστι)
600μ: 1.42.8 (1962), 1.42.3 (22/6/1963), 1.39.7 (1964) και 1.38.8 (1970 - ανεπίσημη ημερίδα)
800μ: 2.25.7 (1961), 2.19.6 (8/8/1962), 2.18.4 (1964), 2.14.2 (11/9/1964 στο Βουκουρέστι)[9]
1500μ: 4.59.4 (5/4/1970), 4.57.8 (19/4/1970) και 4.54.2 (7/7/1970)
Πρωταθλήτρια Ελλάδος στίβου 15 φορές σε ατομικά αγωνίσματα
400μ (2): 1964, 1966
800μ (8): 1959, 1960, 1961, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970
1500μ (1): 1970.
Άλμα εις ύψος (4): 1963, 1964, 1965, 1966
Πρωταθλήτρια Ελλάδος Ανώμαλου δρόμου:
Ατομικό (9): 1960, 1961, 1962 (Παλλεσβιακός), 1963, 1964, 1965 (ΕΑΣΑ), 1966 (Πανιώνιος ΓΣΣ), 1968, 1970 (ΖΑΟΝ)
Ομαδικό (4): 1963, 1964, 1965 (με ΕΑΣΑ), 1966 (με Πανιώνιο)
Πρωταθλήματα Ελλάδος βόλεϊ: 1974, 1975, 1976.

Πηγές

Πέτρου Λινάρδου, "Η Σμύρνη του Πανιωνίου", 1998.
Αλκ. Κατσικαδέλλη, "Φωτογραφικό υλικό".
Παλλεσβιακός
Αλκ. Κατσικαδέλλη, Βιογραφικό.
"Αλίκη Κατσικαδέλλη, το καμάρι της Μυτιλήνης", Αθλητική Ηχώ, 16/9/1959.

Αναφορές

Αθλητική Ηχώ, 21/6/1958.
Αθλητική Ηχώ, 3/8/1958.
Αθλητική Ηχώ, 16/9/1959.
Αθλητική Ηχώ, 14/9/1959.
Αθλητική Ηχώ, 2/10/1961.
Αθλητική Ηχώ, 13/11/1961.
Αθλητική Ηχώ, 11/5/1971.
Αθλητική Ηχώ, 6/2/1976.
Τα ρεκόρ του 1964, Ιστορικό Λεύκωμα 1964, σελ. 163, Καθημερινή (1997)