.
Η Αλίκη Βίτσου-Επιτροπάκη (γεννήθηκε στην Αθήνα, 1909, πέθανε 29 Αυγούστου 1987)[1] ήταν λυρικοδραματική υψίφωνος. Διέθετε «ωραιότατη και γεμάτη έκφραση, παλμό και χρώμα φωνή λυρικοδραματικής σοπράνο».[2] Σπούδασε μονωδία στο Ωδείο Αθηνών με τη Σμαράγδα Γεννάδη. Εμφανίσθηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1926 στο Θέατρο Διονύσια με τον έργο Ο κουρέας της Σεβίλλης (Ροζίνα), υπό την διεύθυνση του Στεφάνου Βαλτετσιώτη, με συμπρωταγωνιστές τους Ιωάννη Αγγελόπουλο (Φίγκαρο) και Πέτρο Επιτροπάκη (Αλμαβίβα). [3] Ακολούθησαν τα έργα Λουτσία ντε Λαμερμούρ και Ριγκολέττο.
Έλαβε μέρος στον πρώτο ελληνικό Ottelo (Δυσδαιμόνα) τον Απρίλιο ή Μάϊο του 1927 [4] και σε έναν ακόμα Ριγκολέττο με τον Ι. Αγγελόπουλο, το ίδιο έτος, με το σωματείο Ελληνικόν Μελόδραμα υπό την διεύθυνση του Διονυσίου Λαυράγκα. Το 1927 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία και μετά την επιστροφή της συνεργάσθηκε ξανά με το μελόδραμα. Το 1930 πρωταγωνίστησε στην όπερα Πρωτομάστορας του Μανώλη Καλομοίρη στο Θέατρο Ολύμπια υπό την διεύθυνση του Δημήτρη Μητρόπουλου. [5] Την θεατρική περίοδο 1931-32 συμμετείχε σε έναν ακόμα επιτυχημένο Ριγκολέττο με τον Ι. Αγγελόπουλο στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους διακρίθηκε στον Κουρέα της Σεβίλλης (Ροζίνα).
Αποσύρθηκε από την καλλιτεχνική δράση το 1935.
Παραπομπές
↑ Ιστοσ. Greek Fm, Βίτσου Αλίκη
↑ Γεώργιος Κουσουρής, σ. 45
↑ Μιχαήλ Ράπτης, σ. 214
↑ Διονύσιος Λαυράγκας, σ. 263
↑ Μιχαήλ Ράπτης, σ. 155
Πηγές
Γεώργιος Κουσουρής, Έλληνες Αρχιτραγουδιστές του Μελοδράματος, Πειραιάς 1978
Μιχαήλ Ράπτης, Επίτομος ιστορία του Ελληνικού Μελοδράματος και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Αθήνα 1989
Διονύσιος Λαυράγκας, Απομνημονεύματα, Αθήνα 2009
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
