.
Ο Αλέξανδρος ο Αιτωλός (4ος - 3ος αιώνας π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας ποιητής και γραμματικός από την περιοχή της Αιτωλίας, και είναι ο μόνος γνωστός αντιπρόσωπος της αρχαίας Αιτωλικής ποίησης.[1] Η πόλη καταγωγής του ήταν η Πλευρώνα[2] και οι γονείς του ονομάζονται Σάτυρος και Στρατόκλεια, ωστόσο ο ίδιος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αλεξάνδρεια όπου και με την πάροδο του χρόνου αναδείχθηκε σε έναν από τους επτά σημαντικότερους τραγωδούς της πόλης οι οποίοι απάρτιζαν την Αλεξανδρινή Πλειάδα.[1][3][4]
Έγινε γνωστός από το 280 π.χ. και έπειτα κατά τη βασιλεία του Πτολεμαίου Β´ Φιλάδελφου ο οποίος ενθάρρυνε ιδιαίτερα την ανάπτυξη των τεχνών και των γραμμάτων κατά τη βασιλεία του, και στο πλαίσιο αυτό τοποθέτησε τον Αλέξανδρο στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ώστε να καταλογογραφήσει όλες τις διαθέσιμες τραγωδίες και σατυρικά έργα. Αναφέρεται πως πέρασε επίσης κάποιο χρόνο μαζί με τους ποιητές Άρατο και Ανταγόρα στην αυλή του Αντίγονου Β´ Γονατά.[5][6]
Ενώ ήταν γνωστός κυρίως ως τραγικός ποιητής, ο ίδιος εμφανίζεται να είχε προτίμηση στα επικά ποιήματα, ελεγείες, επιγράμματα καθώς και τα Ιωνικά ποιήματα (γνωστά και ως κίναιδα).[7] Από τα ερωτικά του ποιήματα διασώζονται οι τίτλοι και κάποια αποσπάσματα από 3 από αυτά, τα Αλιεύς,[8]Κίρκα[9] και Ελένη.[10]
Διασώζονται επίσης κάποια αποσπάσματα από τις ελεγείες του.[11][12][13][14]Τα κύναιδα ποιήματα του αναφέρονται από τον Στράβωνα,[15] και τον Αθήναιο.[16] ενώ αυτά που ακολουθούν το μέτρο του ανάπαιστου και εξυμνούν τον Ευριπίδη διασώζονται μέσω του Αύλου Γέλλιου.[17]
Παραπομπές
(Αγγλικά) Γουίλιαμ Σμιθ, επιμ. (1867). «Alexander Aeto'lus». Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. 1. Boston: Little, Brown and Company, σσ. 111.
αρχαία πόλη κοντά στο Μεσολόγγι, Πλευρών κατά την αρχαία ονομασία
Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησης ii. 22. § 7
Σχολιαστής, ad Homer Iliad xvi. 233
Άρατος ο Σολεύς, Φαινόμενα και Διοσημεία β. σελ. 431, 443, 446
(Αγγλικά) Alexander Ætolus, The New International Encyclopædia
κατά τον Κοράη η λογοτεχνική ονομασία κίναιδος προκύπτει από τον τρόπο έκφρασης που εμφανιζόταν στην Ιωνία και συνήθως περιείχε βωμολοχίες (Άτακτα, Αδαμάντιος Κοραής, Τυπογραφείου Εβεράρτου, Χίος 1830)
Αθήναιος, 7. 296
Αθήναιος, 7. 283, για το οποίο ωστόσο ο Αθήναιος εκφράζει αμφιβολίες
(Λατινικά) August Immanuel Bekker, Anecdota Graeca p. 96
Αθήναιος, 4.170, 10.496, 14.899
Στράβων, 11.556, 13.681
Ιωάννης Τζέτζης, Λυκόφρων 266.
Σχολιαστής και Ευστάθιος της Θεσσαλονίκης, Ιλιάδα γ.314
Στράβων, 13.648
Αθήναιος, 13.620
Αύλος Γέλλιος, xv. 20
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
