.
Ο Αλέξανδρος Κοντούλης (10 Ιανουαρίου 1859 – 22 Αυγούστου 1933) ήταν Έλληνας αντιστράτηγος με πλούσια δράση, καθώς και διπλωμάτης.
Καταγωγή και δράση
Γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 10 Ιανουαρίου 1859 (παλαιό ημερολόγιο: 29 Δεκεμβρίου 1858) και καταγόταν από οικογένεια ευπόρων γαιοκτημόνων. Ο πάππος του Κωνσταντής Κοντούλης ήταν Δημογέρων και Έφορος των Κουντούρων καθώς και ο μεγαλύτερος εκ των τεσσάρων μεγάλων κτηματιών που αναφέρονται στο "Δευτέριον των χωραφιών της Ελευσίνος εν ταις μοιρασιαίς" του έτους 1805. Υιός της αδελφής του ήταν ο Στρατηγός Dr.rer.pol. Χαρίλαος Αναστασίου Κριεκούκης ο οποίος υπήρξε διακεκριμένος διπλωματικός ακόλουθος της Βασιλικής Πρεσβείας της Ελλάδος στο Βερολίνο.
Σε ηλικία 20 ετών μετείχε ως εθελοντής στην επανάσταση της Ηπείρου του 1878. Τότε συνελήφθη από τους Τούρκους και καταδικάστηκε σε θάνατο. Με την παρέμβαση όμως της Αγγλίας δια της πρεσβείας της διεσώθη και επέστρεψε στην Ελλάδα όπου και αμέσως κατατάχθηκε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό εισαχθείς στη Σχολή Υπαξιωματικών από την οποία και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός του πεζικού το 1885. Το 1886 συμμετείχε στις συμπλοκές που σημειώθηκαν το έτος εκείνο στην ελληνοτουρκική μεθόριο. Όταν ξέσπασε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 υπηρέτησε ως υπολοχαγός στην υπό τον Κωνσταντίνου Σμολένσκη 3η ταξιαρχία λαμβάνοντας μέρος στις μάχες του Βελεστίνου. Για την ηρωική και σπουδαία δράση του στην καθ΄ όλη διάρκεια του πολέμου προήχθη επ΄ ανδραγαθία λοχαγός όπου ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ του απένειμε τον Αργυρούν Σταυρό του Σωτήρος.Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο έχοντας τον βαθμό του συνταγματάρχη ανέλαβε διοικητής των ευζωνικών ταγμάτων της Ηπείρου. Κατά την μάχη της Αετοράχης καθώς και στη μάχη του Μπιζανίου τραυματίσθηκε.
Την περίοδο 1917 – 1920 φέροντας τον βαθμό του υποστράτηγου ανέλαβε Διοικητής της 4ης Μεραρχίας (Ναυπλίου) επιδεικνύοντας σπάνιες αρετές. Δύο μήνες μετά τις εκλογές του 1920, αρχές του 1921, διορίστηκε από την κυβέρνηση Γούναρη διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού στη στρατιά της Μικρασιατικής Εκστρατείας, θέση που διατήρησε μέχρι τον Ιούνιο του 1922, όπου επανερχόμενος στην Ελλάδα στο Γενικό Επιτελείο αποστρατεύτηκε στις 24 Απριλίου του 1923.
Είχε τιμηθεί με πλείστα διάσημα μεταξύ αυτών του Ταξιάρχου Ιππότου του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος, με τον Σταυρό Ανωτέρων Ταξιαρχών μετ' αστέρος του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου του Α', με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, με τον Αργυροποίκιλτο Αστερίσκο επί της ταινίας του Αριστείου Ανδρείας και με άλλες εγχώριες τιμές καθώς και με τον Μεγαλόσταυρο των Ιπποτών του Τάγματος του Σκενδέρμπεη από τον βασιλιά της Αλβανίας.
Πολιτικά, θεωρείτο ένας από τους υπέρμαχους της ελληνοαλβανικής προσέγγισης[1].
Παραστρατιωτική δράση
Ο Αλέξανδρος Κοντούλης ήταν ένας από τους λίγους Έλληνες στρατιωτικούς που επέδειξαν πλούσια παραστρατιωτική δράση, άλλες φορές σε νόμιμες (κεκαλυμμένες) αποστολές και άλλες φορές σε τελείως παράνομες παρασυρόμενος από πατριωτισμό. Υπήρξε ένθερμος οπαδός της Μεγάλης Ιδέας και εξ αυτού υπήρξε ένα από τα βασικά μέλη της υπέρτατης αρχής της Εθνικής Εταιρείας και για μια δεκαετία πρόεδρος της «Σκοπευτικής Εταιρείας» όπου φέρεται να μεταλλάχθηκε η πρώτη μετά τη διάλυσή της.
Το 1904 ως λοχαγός μαζί με τους ανθυπολοχαγούς Π. Μελά, Γ. Κολοκοτρώνη και Α. Παπούλα μετέβη στη Μακεδονία για την οργάνωση του Μακεδονικού Αγώνα. Το 1911 κατόπιν κυβερνητικής προτροπής και υπό το ψευδώνυμο Σκούρτης, συμμετείχε στον αγώνα των Αλβανών κατά του υφισταμένου στην Αλβανία τουρκικού καθεστώτος.
Το 1925 μετά την αποστρατεία του, διορίστηκε από τον δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο πρέσβης της Ελλάδας στην Αλβανία λόγω των σημαντικών γνωριμιών που είχε από παλαιότερα αναπτύξει. Αν και η δράση του στην Αλβανία βοήθησε στην προσέγγιση μεταξύ των δύο κρατών, εντούτοις χαρακτηρίστηκε ως αμφιλεγόμενη λόγω των υποχωρήσεών του στο ζήτημα της ελληνικής μειονότητας[1].
Ο Αλέξανδρος Κοντούλης απεβίωσε το 1933. Η αρχιερατική εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στην Μητρόπολη παρουσία μελών της βασιλικής οικογένειας και της πολιτικής ηγεσίας και ενταφιάστηκε στο Ά Νεκροταφείο Αθηνών στην διακεκριμένη κατηγορία Π 14. Η πόλη των Αθηνών του αφιέρωσε οδό στο ιστορικό κέντρο καθώς το ίδιο έκανε και η γενέθλια πόλη του Ελευσίνα. Σύμφωνα με τα αρχεία της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος υπήρξε Ελευθεροτέκτονας. Το πλούσιο ιστορικό του αρχείο βρίσκεται στην Εταιρεία Φίλων του Λαού.
Παραπομπές
Λένα Διβάνη, Ελλάδα και μειονότητες. Το σύστημα διεθνούς προστασίας της Κοινωνίας των Εθνών, εκδόσεις Νεφέλη, β΄ έκδοση, Αθήνα 1995, σελ. 280-281.
Πηγές
Προσωπικό Αρχείο γεωλόγου Ιωάννη Β. Φαρμάκη απογόνου του Δημογέροντα και Εφόρου των Κουντούρων Κωνσταντή Κοντούλη, πάππου του Στρατηγού Αλ. Κοντούλη.
Πολυχρονοπούλου-Κλαδά Νίκα, "Στρατηγός Αλέξανδρος Κοντούλης (1858-1933) και το γενικό ευρετήριο του αρχείου του" Εταιρία των Φίλων του Λαού, Αθήνα 2000.
Σώκος Γεώργιος Ι. Ανχης, "Αλέξανδρος Κοντούλης" Μεγάλη Στρατιωτική & Ναυτική Εγκυκλοπαιδεία τόμ. Δ' σελ.190-191.
"Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τόμ. ΙΑ', σελ.188.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
