Ο Αλέξανδρος Καραπάνος ( 1873- 8 Νοεμβρίου 1946), υπήρξε πολιτικός και διπλωμάτης. Ήταν γιος του επίσης πολιτικού Κωνσταντίνου Καραπάνου και καταγόταν από την περιοχή της Άρτας.
| Αλέξανδρος Καραπάνος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1873 Άρτα |
| Θάνατος | 8 Νοεμβρίου 1946 |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Νομική Σχολή Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός διπλωμάτης δημοσιογράφος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαρία Καραπάνου |
| Τέκνα | Χριστίνα Μελά |
| Γονείς | Κωνσταντίνος Καραπάνος
και Μαρία Καραπάνου |
| Αδέλφια | Πύρρος Καραπάνος |
| Οικογένεια | Οικογένεια Καραπάνου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Άρτας) |
Βιογραφία
Ο Καραπάνος σπούδασε νομικά, πολιτικές επιστήμες και φιλολογία στο Παρίσι[1] και το 1899 εντάχθηκε στο διπλωματικό σώμα. Υπηρέτησε ως πρέσβης σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ( Ρώμη, Παρίσι, Λονδίνο, Κωνσταντινούπολη και Σόφια ) και με το ξέσπασμα των Βαλκανικών πολέμων ( 1912-1913 ) υπηρέτησε ως πολιτικός και διπλωματικός σύμβουλος στην στρατιά Ηπείρου, συμμετέχοντας μάλιστα στις διαπραγματεύσεις για την παράδοση της Πρέβεζας[2].
Τον Φεβρουάριο του 1914, μετά την επιδίκαση της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία, από τις Μεγάλες Δυνάμεις, μετέβη στο Αργυρόκαστρο και συμμετείχε στην Προσωρινή Κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου ως Υπουργός Εξωτερικών. Πρόεδρος της κυβέρνησης ορίστηκε ο θείος του Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος.
Στις εκλογές του 1915 εξελέγη βουλευτής Άρτας και το 1916 χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών ( 3 με 29 Σεπτεμβρίου 1916 ) στην κυβέρνηση Νικόλαου Καλογερόπουλου[3]. Ο ίδιος διεξήγαγε διαπραγματεύσεις για την έξοδο της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με το πλευρό της Αντάντ, οι οποίες όμως απέβησαν άκαρπες[4].
Το 1919, εστάλη ως αντιπρόσωπος των βορειοηπειρωτών στο Συνέδριο του Παρισιού. Το 1920 εκλέγεται εκ νέου βουλευτής και το 1922 μετά την Μικρασιατική καταστροφή διαφώνησε με την πολιτική του στρατιωτικού-επαναστατικού καθεστώτος και απέρριψε πρόταση να δεχτεί την πρωθυπουργία του κράτους.
Συνεχίζοντας την διπλωματική του σταδιοδρομία, το 1923 αποστέλλεται ως πρέσβης στη Ρώμη για να κατευνάσει τις σχέσεις με την Ιταλία που ήταν τεταμένες μετά την ιταλική απόβαση στην Κέρκυρα. Συνέχισε να υπηρετεί το διπλωματικό σώμα μέχρι το 1928, οπότε και διατέλεσε για δεύτερη φορά υπουργός Εξωτερικών του κράτους, στην κυβέρνηση του Ιουλίου του Ελευθερίου Βενιζέλου (4 Ιουλίου 1928-7 Ιουνίου 1929). Κατά το διάστημα αυτό σύναψε σειρά συμφωνιών με την Ιταλία και την Γιουγκοσλαβία[5].
Απεβίωσε την 8η Νοεμβρίου του 1946 στο Παρίσι όπου διέμενε κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του[6][7]. Δύο ημέρες μετά, η Κεντρική Επιτροπή Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, εξέδωσε ψήφισμα στο οποίο εξέφραζε τη θλίψη της για το θάνατο του Ηπειρώτη πολιτικού και διπλωμάτη[8].
Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Βούλγαρη[9] και απέκτησε έναν γιο. Επίσης, υπήρξε ο ιδρυτής της εφημερίδας «Ελεύθερο Βήμα», που μετονομάστηκε εν συνεχεία σε «Βήμα» και του περιοδικού «Πολιτική Επιθεώρηση».
Παραπομπές
Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.76
Πατσέλης Νικόλαος Β., Οι πολιτικοί άνδρες της Ηπείρου, Ιωάννινα 1959, σελ 19 - 20.
Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
Πατσέλης, 1959, σελ 20 - 21.
Πατσέλης, 1959, σελ 24.
Πατσέλης, 1959, σελ 19 και 24.
Εφημερίδα Εμπρός, 10 Νοεμβρίου 1946.
Εφημερίδα Ελευθερία, 13 Νοεμβρίου 1946.
Οικία Καραπάνου.
Πηγές
Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.76-77
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
