.
Στην ελληνική μυθολογία οι Υάδες, λέξη που σημαίνει «οι της βροχής», ήταν αδελφές Νύμφες, που έφερναν τη βροχή (από το αρχαίο ρήμα υώ = βρέχω).
Οι Υάδες ήταν κόρες του Άτλαντα (ή του Ύαντα, κατά τον Υγίνο στο Poeticon Astronomicon) και της Βοιωτίας. Στην επικρατέστερη εκδοχή πάντως, ο Ύας ήταν αδελφός τους. Μετά τον θάνατο του Ύαντα σε κυνηγετικό δυστύχημα (από ένα λιοντάρι κατά μία εκδοχή), οι Υάδες άρχισαν να κλαίνε από τη λύπη τους ασταμάτητα (μια μυθολογική αιτιολόγηση για το «κλάμα» της βροχής). Τότε οι θεοί τις λυπήθηκαν και τις μετεμόρφωσαν σε αστέρια. Είναι το γνωστό στην Αστρονομία ανοικτό σμήνος αστέρων Υάδες, στην κεφαλή του ταύρου τoυ ομώνυμου αστερισμού. Και πραγματικά, η εμφάνιση του σμήνους αυτού πριν την αυγή (η εώα επιτολή τους) προμήνυε κάθε χρόνο το τέλος του ξερού καλοκαιριού και τις πρώτες βροχές για τις μεσογειακές χώρες.
Τα ονόματα των Υάδων ποικίλλουν στους διάφορους μυθογράφους. Η επικρατέστερη ίσως εκδοχή θέλει τα ονόματά τους να είναι τα εξής: Φάολα, Αμβροσία, Ευδώρα, Κορωνίς και Πολυξώ. Σε αυτές προστίθενται συνήθως η Θυώνη και η Προδίκη, κόρες του Ύαντα από την Αίθρα.
Οι Υάδες συγχέονται κάποτε με τις Πλειάδες, αλλά και με τις Νυσιάδες Νύμφες που ήταν οι τροφοί του θεού Διονύσου, σε κάποιες παραδόσεις.
Εξωτερικός σύνδεσμος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
