Στην ελληνική μυθολογία ο Θέσπιος ήταν επώνυμος ήρωας των Θεσπιών της Βοιωτίας (δεν πρέπει να συγχέεται με τον Θέστιο). Πατέρας του ήταν ο Ερεχθέας, βασιλιάς της Αττικής. Ο Θέσπιος εγκατέλειψε την Αττική και πήγε και ίδρυσε ο ίδιος βασίλειο στη Βοιωτία. Πήρε ως σύζυγό του τη Μεγαμήδη και απέκτησε από αυτή και από διάφορες παλλακίδες 50 κόρες.

Την εποχή που ο Ηρακλής ήταν μόλις 18 ετών, παρουσιάσθηκε στον Θέσπιο και του υποσχέθηκε να σκοτώσει το λιοντάρι που λυμαινόταν τον Κιθαιρώνα. Σε όλη τη διάρκεια του κυνηγιού αυτού, ο Ηρακλής ήταν φιλοξενούμενος του Θεσπίου, ο οποίος, μη έχοντας διαθέσιμους γαμπρούς για τις 50 κόρες του και θέλοντας οπωσδήποτε απογόνους από δυνατή γενιά, σκέφθηκε να αξιοποιήσει την ακατάλυτη δύναμη του ήρωα: κάθε βράδι του έστελνε στο κρεβάτι του και μία από τις 50 κόρες του, γνωστές και ως Θεσπιάδες. Πολλοί μυθογράφοι αναφέρουν ότι ο Θέσπιος είχε αφήσει τον Ηρακλή με την εντύπωση ότι του έκανε την τιμή να του παραχωρήσει μία θυγατέρα του. Ο ήρωας, καθώς επέστρεφε κάθε βράδι κουρασμένος από το κυνήγι, δεν αντιλαμβανόταν την εναλλαγή και έτσι συνουσιάσθηκε και με τις 50 θυγατέρες του Θεσπίου («μίαν νομίζων είναι την αεί συνευναζομένην, συνήλθε πάσαις»). Σε άλλες παραδόσεις όμως, οι 50 κόρες καταμερίζονται σε επτά νύκτες, ενώ σε άλλες ο Ηρακλής κοιμήθηκε σε μία μόνο νύκτα και με τις 50 Θεσπιάδες. Το τέχνασμα του Θεσπίου πέτυχε, αφού βρέθηκε εννιά μήνες αργότερα να έχει περίπου 47 εγγονούς με θεϊκά γονίδια. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά του Ηρακλή πήγαν με οδηγό τους τον Ιόλαο στη Σαρδηνία, όπου ίδρυσαν αποικία. Δύο μόνο έμειναν στις Θεσπιές και άλλα δύο πήγαν στη Θήβα. Αυτά που πήγαν στη Σαρδηνία μυθολογείται ότι έζησαν πολλά χρόνια και όταν έφθασε η τελευταία στιγμή της ζωής τους καταλήφθηκαν από ένα βαθύ αιώνιο ύπνο και δεν ξύπνησαν ποτέ πια. Απέφυγαν έτσι την αποσύνθεση του τάφου ή την αποτέφρωση της πυράς.

Παραδίδεται επίσης ότι ο Θέσπιος ήταν αυτός που απεκάθαρε τον Ηρακλή από το μίασμα του φόνου των τέκνων που είχε αποκτήσει με τη Μεγάρα.

Πηγή

* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969