.
Στην Ελληνική μυθολογία η θεά Θάλεια φέρεται ως δευτερεύουσα ιδεατή ανθρωπόμορφη θεότητα της βλάστησης. Ήταν κόρη του Ηφαίστου και της Αίτνας την οποία άρπαξε ο Δίας μεταμορφωμένος σε αετό, -όπως έκανε στην Αίγινα, την Ορτυγία και τον Γανυμήδη- και την έκρυψε από το φόβο της Ήρας στη Γη.
Εκεί μέσα γεννήθηκαν και ανεφύησαν αργότερα, από τη Γη, τα τέκνα τους η Παλίκη και οι δίδυμοι Παλικοί.
Η θεά Θάλεια ήταν προστάτιδα θεά της βλάστησης και των «έρνων» , των βλασταριών.
Πιθανώς ο μύθος αυτός να αποτελεί το επιστέγασμα της πρώιμης αντιληπτής αρχαίας γνώσης της μεταφοράς και εναπόθεσης της ηφαιστειακής σκόνης στη γη, που αργότερα βοηθάει στη καλλιέργεια και τη γρήγορη και πλούσια ανάπτυξη φυτών. Χαρακτηριστική η αμπελουργία στα ηφαιστειακά εδάφη όπως στη νήσο Θήρα ή Σαντορίνη.
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
