Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Σαλαμβώ είναι γνωστή μία βαβυλωνιακή θεότητα, η οποία υιοθετήθηκε και ταυτιζόταν από τους Έλληνες με την Αφροδίτη που θρηνεί τον `Αδωνι. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, το όνομα Σαλαμβώ ήταν ένα επίθετο της Αστάρτης. Η ετυμολογία που προτείνεται είναι από το Salem-Baal, δηλαδή «εικόνα του Βάαλ», και υποδηλώνει τη σχέση μεταξύ της Αστάρτης και του Βάαλ. Πρόκειται για μία αλληγορία της γονιμότητας της γης. Αργότερα, η Σαλαμβώ συσχετίσθηκε με την έννοια της ηλιακής θεότητας.

Η Σαλαμβώ λατρευόταν ιδιαίτερα στην `Εμεσα της Κοίλης Συρίας, στην Αλεξάνδρεια, στην ηπειρωτική Ελλάδα, στην Ιταλία και σε άλλα μέρη. Φαίνεται ότι η λατρεία της συγκεκριμένης θεάς διαδόθηκε στις περιοχές που βρέχει η Μεσόγειος Θάλασσα από τους `Ελληνες ναυτικούς και εμπόρους. Αναφέρεται ότι ακόμα και κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. υπήρχε ένα κατάλοιπο-μετεξέλιξη της λατρείας της Σαλαμβούς στην Ισπανία (Σεβίλλη). Εκεί, σε μία τελετή στην οποία έπαιρναν μέρος οι γυναίκες, περιέφεραν ένα είδωλο-άγαλμα το οποίο παρίστανε ένα «ευνουχικό τέρας» και ονομαζόταν «Σαλαμβώνα».

* Για τη χρήση του ονόματος στη νεότερη τέχνη και λογοτεχνία, βλ. Σαλαμπό.

Πηγές

* Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 666
* Λ.Κ. Καραντσαβέλου: το λήμμα «Σαλαμβώ» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Χάρη-Πάτση, τ.20, σ.87 (1975)