Στην ελληνική μυθολογία, η Μελίτη ήταν μία από τις Ναϊάδες, κόρη του θεού Αιγαίου και μία από τις πολλές ερωμένες του Δία και του γιου του, Ηρακλή. Δεδομένης της επιλογής, επέλεξε τον Ηρακλή έναντι του Δία που έφυγε για αναζήτηση άλλων αναζητήσεων. Γέννησε τον γιο του Ηρακλή, 'Υλλο. Μερικοί υποδηλώνουν ότι ήταν μια ξεχωριστή φιγούρα από τον Ύλλο, γιο του Ηρακλή από τη Δηιάνειρα.[1]
Μυθολογία
Ο Ηρακλής προσπάθησε να βρει καταφύγιο στο μυθικό νησί Σχερία, που θεωρείται ευρέως ως το νησί της Κέρκυρας στη σύγχρονη Ελλάδα, μετά τον φόνο των παιδιών του. Αποφάσισε να ξεκουραστεί κοντά σε μια λίμνη. Αυτή η λίμνη έμοιαζε να είναι το μέρος στο οποίο κατοικούσαν η Μελίτη και οι αδελφές της. Όταν η Μελίτη είδε τον Ηρακλή, τον έκρυψε μακριά από τα αδέλφια της σε ένα βαθύτερο και πιο σκοτεινό μέρος της λίμνης όπου έκανε έρωτα μαζί του. Στη συνέχεια, οι δύο τους ταξίδεψαν σε ένα άλλο μέρος του νησιού και έμειναν εκεί έως ότου η Μελίτη γέννησε τον Ύλλο.[2]
Ο Δίας ήταν οργισμένος για την επιλογή ενός θνητού αντί γι αυτόν και γι αυτό έκανε έκκληση στον πατέρα της ο οποίος δεν θα της άφηνε να έχει πλέον παιδιά με τον Ηρακλή ή οποιαδήποτε ερωτική επαφή. Ο Ηρακλής άφησε αμέσως τη Μελίτη για άλλες θνητές. Ήταν μία από τις γυναίκες που θρηνούσαν τον θάνατο του Ηρακλή.
Ο Ύλλος δεν ήθελε να είναι υποτελής του Βασιλιά Ναυσίθοου, οπότε ταξίδεψε στα βόρεια της Ελλάδας, όπου έγινε βασιλιάς και επώνυμο σε μια μη ελληνική φυλή, του Υλλείς.[3]
Παραπομπές
Σχόλια του Απολλώνιου του Ρόδιου, Αργοναυτικά, 4. 1149
Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αργοναυτικά, 4. 538 ff
Σχόλια του Απολλώνιου του Ρόδιου, Αργοναυτικά, 4. 524, 540, 1125, 1149; Στέφανος ο Βυζάντιος, s. v. Υλλείς; Μέγα Ετυμολογικόν 776. 40 υπό των Υλλεών
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
