.
Στην ελληνική μυθολογία η κόρη αυτή του μάντη Τειρεσία ήταν η και ίδια ονομαστή μάντισσα, όπως άλλωστε δείχνει και το όνομά της. Κατά τον Διόδωρο έγραψε χρησμούς. Η Μαντώ ήταν αδελφή της Ιστορίδας. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στον πρόναο του ναού του Ισμηνίου Απόλλωνος στη Θήβα υπήρχε ο «Μαντούς δίφρος», δηλαδή ο λίθος όπου κατά την παράδοση καθόταν η Μαντώ. Πιθανότατα η Μαντώ ήταν οιωνοσκόπος, αφού και ο πατέρας της μάντευε τα μελλούμενα από τα πουλιά, ιδίως τα όρνεα.
Μικρογραφία από την έκδοση του De mulieribus claris του Βοκάκιου Bibliothèque nationale de France
Στη δραματική ποίηση η Μαντώ εμφανίζεται απλώς ως συνοδός του τυφλού πατέρα της. Ο Στάτιος γράφει ότι βοηθούσε τον Τειρεσία στις θυσίες και του περιέγραφε τα σημεία. Στις μυθικές παραδόσεις, η Μαντώ συνδέεται με την εκστρατεία των Επιγόνων εναντίον των Θηβών. Μετά την κατάληψη της πόλης η Μαντώ μεταφέρθηκε μαζί με άλλους αιχμαλώτους στους Δελφούς, όπου και αφιερώθηκε στον Απόλλωνα. Από εκεί πήγε κατά διαταγή του θεού στην Κλάρο, όπου σύμφωνα με μία εκδοχή παντρεύτηκε τον Ράκιο, αρχηγό των Κρητών που είχαν εγκατασταθεί εκεί, και γέννησε τον Μόψο. Εκεί επίσης η Μαντώ ίδρυσε το ονομαστό μαντείο της Κλάρου, που ήταν πιθανότατα υδρομαντείο, τουλάχιστο στην αρχή. Ως σύζυγος της Μαντώς αναφέρεται, εκτός από τον Ράκιο, και κάποιος Ζωγραίος, πιθανώς Κορίνθιος και ταυτιζόμενος με τον αναφερόμενο «άνδρα Βακχιάδην». Μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι η Μαντώ γέννησε τον Μόψο από τον ίδιο τον Απόλλωνα. Στη Θήβα μνημονεύεται και ένας Λάμπος που είχε ερωτική σχέση με τη Μαντώ αλλά σκοτώθηκε από τον Αμφιάραο με τη βοήθεια του Απόλλωνα.
Ξυλογραφία (φύλλο [e]10r, στ. xxxx) της Μαντώ, κόρης του Τειρεσία, χρωματισμένη στο χέρι σε κόκκινο, πράσινο, κίτρινο και μαύρο, από μια γερμανική μετάφραση του Heinrich Steinhöwel του De mulieribus claris του Giovanni Boccaccio, τυπωμένη από τον Johannes Zainer στο Ulm περίπου 1474
Η Μαντώ συνδεόταν επίσης με το ιερό του Απόλλωνα στη Λέσβο, όπου ο θεός ονομαζόταν Μαλόεις επειδή εκεί η Μαντώ είχε βρει το χρυσό της μήλο, που είχε χάσει καθώς χόρευε. Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις η Μαντώ μετά την άλωση των Θηβών από τους Επιγόνους κατέφυγε στην Ιταλία. Εκεί γέννησε με τον Τίβερη τον Βιάνορα ή Όκνο, που ίδρυσε στη Λομβαρδία της βόρειας Ιταλίας μία πόλη στην οποία έδωσε το όνομα της μητέρας του: ακόμα και σήμερα ονομάζεται Μάντοβα. Στην τραγωδία του Ευριπίδη «Αλκμέων διά Κορίνθου» η Μαντώ είναι παντρεμένη με τον Αλκμέωνα έχουν δύο παιδιά: τον Αμφίλοχο και την Τισιφόνη.
* Ο αστεροειδής 870 Μαντώ (870 Manto) που ανακαλύφθηκε το 1917 πήρε το όνομά του από το μυθικό αυτό πρόσωπο.
Πηγή
* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
