Με το όνομα Κομαιθώ ήταν γνωστές δύο γυναίκες της Ελληνικής μυθολογίας.

1. Ιέρεια στον ναό της Αρτέμιδος Τρικλαρίας στην αρχαία Πάτρα, η οποία σύμφωνα με την μυθολογία σύναψε ερωτική σχέση με τον Μελάνιππο μέσα στον ναό βαίνοντας σε ιεροσυλία. Η θεά τότε εξοργίστηκε από την πράξη αυτή και έριξε μεγάλη επιδημία στην πόλη, και έκανε τα φυτά να μην βγάζουν καρπούς. Τότε ζητήθηκε χρησμός από το μαντείο των Δελφών και η Πυθία απάντησε ότι έπρεπε να θυσιαστούν ο Μελάνιππος και η Κομαιθώ για να εξαγνιστεί η Άρτεμις, όπως και έγινε. Από τότε κάθε χρόνο θυσιάζονταν ένας νέος και μια νέα. Η θυσία αυτή σταμάτησε από τον Ευρύπυλο.[1]

2. Κόρη του βασιλιά των Ταφίων Πτερέλαου και αδελφή των Ευήρη, Χρομίου, Τύραννου, Αντίοχου, Χερσιδάμα και Μήστωρ. Κατά την πολιορκία της πόλης από τον Αμφιτρύωνα τον ερωτεύτηκε και πρόδωσε τον πατέρα της, όμως ο Αμφιτρύων όταν κατέλαβε την πόλη την σκότωσε. [2]

Πηγές

1. ↑ (3) ἐπέδειξε δὲ ἐπὶ πολλῶν τε δὴ ἄλλων καὶ ἐν τοῖς Μελανίππου παθήμασιν, ὡς μέτεστιν ἔρωτι καὶ ἀνθρώπων συγχέαι νόμιμα καὶ ἀνατρέψαι θεῶν τιμάς, ὅπου καὶ τότε ἐν τῷ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερῷ Κομαιθὼ καὶ Μελάνιππος {καὶ} ἐξέπλησαν τοῦ ἔρωτος τὴν ὁρμήν. καὶ οἱ μὲν ἔμελλον τῷ ἱερῷ καὶ ἐς τὸ ἔπειτα ἴσα καὶ θαλάμῳ χρήσεσθαι· τοὺς δὲ ἀνθρώπους αὐτίκα ἐξ Ἀρτέμιδος μήνιμα ἔφθειρε, τῆς τε γῆς καρπὸν οὐδένα ἀποδιδούσης καὶ νόσοι σφίσιν οὐ κατὰ τὰ εἰωθότα καὶ ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι πλείονες ἢ τὰ πρότερα ἐγίνοντο. (4) καταφυγόντων δὲ αὐτῶν ἐπὶ χρηστήριον τὸ ἐν Δελφοῖς, ἤλεγχεν ἡ Πυθία Μελάνιππον καὶ Κομαιθώ· καὶ ἐκείνους τε αὐτοὺς μάντευμα ἀφίκετο θῦσαι τῇ Ἀρτέμιδι καὶ ἀνὰ πᾶν ἔτος παρθένον καὶ παῖδα οἳ τὸ εἶδος εἶεν κάλλιστοι τῇ θεῷ θύειν. ταύτης μὲν δὴ τῆς θυσίας ἕνεκα ὁ ποταμὸς ὁ πρὸς τῷ ἱερῷ τῆς Τρικλαρίας Ἀμείλιχος ἐκλήθη· τέως δὲ ὄνομα εἶχεν οὐδέν. (5) παίδων δὲ καὶ παρθένων ὁπόσοι μὲν ἐς τὴν θεὸν οὐδὲν εἰργασμένοι Μελανίππου καὶ Κομαιθοῦς ἕνεκα ἀπώλλυντο, αὐτοί τε οἰκτρότατα καὶ οἱ προσήκοντές σφισιν ἔπασχον, Μελάνιππον δὲ καὶ Κομαιθὼ συμφορᾶς ἐκτὸς γενέσθαι τίθεμαι· μόνον γὰρ δὴ ἀνθρώπῳ ψυχῆς ἐστιν ἀντάξιον κατορθῶσαί τινα ἐρασθέντα. (6) παύσασθαι δὲ οὕτω λέγονται θύοντες τῇ Ἀρτέμιδι ἀνθρώπους.Παυσανία Αχαϊκά

2. ↑ Ἀμφιτρύων δὲ ἔχων ἐκ μὲν Θορικοῦ τῆς Ἀττικῆς Κέφαλον συμμαχοῦντα, ἐκ δὲ Φωκέων Πανοπέα, ἐκ δὲ Ἕλους τῆς Ἀργείας Ἕλειον τὸν Περσέως, ἐκ δὲ Θηβῶν Κρέοντα, τὰς τῶν Ταφίων νήσους ἐπόρθει. ἄχρι μὲν οὖν ἔζη Πτερέλαος, οὐκ ἐδύνατο τὴν Τάφον ἑλεῖν· ὡς δὲ ἡ Πτερελάου θυγάτηρ Κομαιθὼ ἐρασθεῖσα Ἀμφιτρύωνος τὴν χρυσῆν τρίχα τοῦ πατρὸς ἐκ τῆς κεφαλῆς ἐξείλετο, Πτερελάου τελευτήσαντος ἐχειρώσατο τὰς νήσους ἁπάσας. τὴν μὲν οὖν Κομαιθὼ κτείνει Ἀμφιτρύων Απολλόδωρου Β΄