Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Κελαινώ (από τη λέξη κελαινός = σκοτεινός, σκούρος) είναι γνωστά τα παρακάτω 4 πρόσωπα:

1. Μία από τις Δαναΐδες, κόρη του Δαναού και της Κρινώς. Η Κελαινώ παντρεύτηκε τον Υπέρβιο, γιο του Αιγύπτου, τον οποίο σκότωσε κατά την πρώτη νύχτα του γάμου τους, όπως έπραξαν και οι άλλες 48 από τις αδελφές της. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή όμως είχε αποκτήσει ένα γιο με τον θεό Ποσειδώνα, τον Κέλαινο.

2. Μία από τις επτά Πλειάδες, τις κόρες της Πλειόνης και του Άτλαντα. Σύμφωνα με μία άλλη παράδοση, η Κελαινώ ήταν κόρη του Εργέα. Αναφέρεται συνήθως ως σύζυγος του Ποσειδώνα, με τον οποίο απέκτησαν δύο τουλάχιστον γιους, τον Λύκο και τον Νυκτέα. Κατά τον Ακέσανδρο, γιοι της Κελαινούς ήταν και οι Τρίτωνας και Ευρύπυλος. Τέλος, μία πολύ ασαφής και αμφιλεγόμενη παράδοση αναφέρει την Κελαινώ ως σύζυγο του Τιτάνα Προμηθέα και μητέρα από αυτόν του Λύκου και του Χιμαίρου.

3. Κόρη του Υάμου, γιου του Λυκώρου, κατά μία εκδοχή μητέρα του Δελφού από τον θεό Απόλλωνα.

4. Η μία από τις Άρπυιες. Ο Αινείας την είχε συναντήσει στις Στροφάδες, όπου εκείνη του προφήτευσε σχετικώς με τα επικείμενα ταξίδια του. Αναφέρεται ως ερωμένη του Ζεφύρου, της προσωποποιήσεως του δυτικού ανέμου, και μητέρα από αυτόν των ομιλούντων αλόγων του Αχιλλέως, του Βαλίου και του Ξάνθου (στον Όμηρο, όπου όμως ονομάζεται Ποδάργη).

5. Μία από τις Αμαζόνες που σκοτώθηκε από τον Ηρακλή. Αναφέρεται από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη (4.16.3).

Πηγές

* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969