Στην ελληνική μυθολογία με το συλλογικό όνομα Ιωξίδες (Ιωξίδαι) είναι γνωστοί οι απόγονοι του Ιώξου, οι οποίοι με όρκο σέβονταν και τιμούσαν τα φυτά ασφάραγον και στοιβήν, επειδή σε αυτά τα δύο φυτά βρήκε προστασία και καταφύγιο η Περιγούνη, η γιαγιά του Ιώξου. Γιος της Περιγούνης και του Θησέα ήταν ο Μελάνιππος και γιος του Μελανίππου ήταν ο Ίωξος, ο γενάρχης των Ιωξιδών.

Πηγή

* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969