.
Στην Ελληνική μυθολογία η Ιφιμέδεια ή Ιφιμέδη φέρεται ως θυγατέρα του Τρίοπα, βασιλιά της Θεσσαλίας, και σύζυγος του Αλωέος. Κατά την Ομηρική και Ησιοδική γενεαλογία ήταν μητέρα (εκ του Ποσειδώνα) των Γιγάντων Εφιαλίου και Ώτου, των γνωστών Αλωάδων εκ του κατά τεκμήριο πατέρα τους Αλωέα.
Οι μεταγενέστεροι συγγραφείς την Ιφιμέδεια την θεωρούν τροφό μόνο των Γιγάντων αυτών.
Μια μέρα που η Ιφιμέδεια και η κόρη της Παγκράτις λάτρευαν τον θεό Διόνυσο, εμφανίσθηκαν δύο Θράκες πειρατές της Νάξου, ο Σκέλλις και ο Κασσαμενός ή Σικελός. Ερωτεύθηκαν ακαριαία τις δύο γυναίκες, αλλά, αφού τις απήγαγαν, ο Διόνυσος τους ενεφύσησε μανία και αλληλοσκοτώθηκαν. Ο Αγασσαμενός, βασιλιάς της Νάξου, κράτησε για τον εαυτό του την Παγκράτιδα και έδωσε την Ιφιμέδεια σε κάποιο φίλο του. Ο Αλωεύς έστειλε τους γιούς του στη Νάξο για να βρουν τη μητέρα και την αδελφή τους. Οι Αλωάδες απάλλαξαν τη Νάξο από τους Θράκες πειρατές και ανέλαβαν τη βασιλεία της νήσου.
Η Ιφιμέδεια λατρευόταν κυρίως στα Μύλασα της Καρίας, ενώ το όνομά της συνδεόταν με την προϊστορική περίοδο της Νάξου. Ο τάφος της ήταν γνωστός μέχρι του 150 π.Χ. στο Ανθηδόνι της Βοιωτίας.
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
