Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Γανύκτορας (Γανύκτωρ) αναφέρονται τα ακόλουθα τρία πρόσωπα:

1. Γιος του βασιλιά της Χαλκίδας Αμφιδάμαντα. Ο Γανύκτορας έγινε γνωστός από τους περίφημους αγώνες που οργάνωσε στη μνήμη του πατέρα του, στους οποίους λέγεται πως διαγωνίσθηκαν στον στίχο ο Όμηρος και ο Ησίοδος: ο δεύτερος γράφει ότι το βραβείο που του έδωσαν το αφιέρωσε στις Μούσες (`Εργα και Ημέραι, 654 κ.ε.)

2. Γιος του Φηγέα, από την Οινόη της Λοκρίδας. Ο ίδιος είχε δύο γιους, τον Άντιφο και τον Κτιμένη, και μία κόρη με άγνωστο όνομα. Κατά την παράδοση, ο ήρωας Γανύκτορας κατηγορήθηκε ότι μαζί με τον αδελφό του Αμφιφάνη σκότωσε τον Ησίοδο ως υπαίτιο αποπλανήσεως της αδελφής του ή της κόρης του και πέταξε το πτώμα του στον Ευβοϊκό Κόλπο. Ο Παυσανίας πάντως αναφέρει (Θ 31, 6) ότι οι δολοφόνοι του Ησιόδου ήταν οι δυο γιοι του Γανύκτορα. Οι δύο αδελφοί, για να σωθούν από την οργή των συμπολιτών τους, έφυγαν για την Κρήτη, αλλά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους πνίγηκαν ή χτυπήθηκαν με κεραυνό από τον Δία. Σύμφωνα με άλλη παράδοση, κατέφυγαν στη Μολυκρία και εκεί καταδικάσθηκαν για ασέβεια. Κατά μία εκδοχή θυσιάσθηκαν «θεοίς τοις ξενίοις» από τον μάντη Ευρυκλή για παράβαση των θεσμών της φιλοξενίας, μετά την αποκάλυψη του εγκλήματός τους από τον σκύλο του Ησιόδου. Κατά τον Πλούταρχο (Επτά Σοφ.Συμπ., 19) οι Λοκροί πέταξαν στη θάλασσα τα πτώματά τους και κατέστρεψαν το σπίτι τους.

3. Ραψωδός που αναφέρει ο Νόννος στα Διονυσιακά (Μ 226) ότι ακολούθησε τον Διόνυσο στην εκστρατεία του στις Ινδίες και ύμνησε τους Βάκχους που έπεσαν στις μάχες.

Πηγή

* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969