.
Στην Ελληνική μυθολογία, ο Χάρων (ή Χάρος στα νέα ελληνικά) ήταν ο πορθμέας του Άδη. (Το αντίστοιχο στην Ετρουσκική μυθολογία ήταν ο Charun). Μετέφερε με τη βάρκα του τους πρόσφατα αποθανόντες από τη μια όχθη του ποταμού Αχέροντα στην άλλη, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία βρισκόταν η είσοδος του Άδη. Οι νεκροί έπρεπε οπωσδήποτε να πληρώσουν στον Χάροντα έναν οβολό για τα ναύλα. Γι' αυτό στην αρχαία Ελλάδα τοποθετούσαν πάντα έναν οβολό κάτω από τη γλώσσα των νεκρών σωμάτων πριν τα ενταφιάσουν, για να έχει να πληρώσει ο νεκρός τον Χάροντα. Όσοι δεν είχαν να πληρώσουν ήταν καταδικασμένοι να περιπλανιούνται στις όχθες του Αχέροντα για εκατό χρόνια.
Στο έργο του Λουκιανού, Νεκρικοί Διάλογοι, ο κυνικός φιλόσοφος Μένιππος αναφέρεται ως ο μόνος που διέσχισε ποτέ τον Αχέροντα χωρίς να πληρώσει τον οβολό στο Χάρο - αφού δεν είχε. Στο διάλογο αυτόν εμφανίζεται για πρώτη φορά και η ρήση "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" (δεν μπορείς να πάρεις από αυτόν που δεν έχει), η οποία έμεινε παροιμιώδης.
Σύμφωνα με την Αινειάδα του Βιργίλιου (βιβλίο 6), η Κυμαία Σίβυλλα κατευθύνει τον Αινεία στο χρυσό κλώνο που είναι απαραίτητος για να διασχίσει το ποτάμι ενόσω είναι ακόμη ζωντανός και να επιστρέψει στον κόσμο. Ο Ορφέας επίσης έκανε το ταξίδι στον κάτω κόσμο και γύρισε πίσω ζωντανός.
Ο Χάρων ήταν γιος του Ερέβους και της Νύχτας. Παριστανόταν σαν ένας ιδιότροπος, σκελετωμένος γέροντας ή ως φτερωτός δαίμονας με ένα διπλό σφυρί.
Συχνά αναφερόταν ότι μετέφερε τις ψυχές αντίπερα στον ποταμό της Στύγας. Αυτό προτείνεται από τον Βιργίλιο στην Αινειάδα του (βιβλίο 6, γραμμή 369). Ωστόσο, στις περισσότερες πηγές, συμπεριλαμβανομένου και του Παυσανία (x.28) και, αργότερα, της Κόλασης του Δάντη, ο ποταμός ήταν ο Αχέροντας.
Ο Δάντης Αλιγκιέρι ενσωμάτωσε τον Χάροντα στη Χριστιανική μυθολογία στη Θεία Κωμωδία του. Είναι ίδιος με το Ελληνικό αντίστοιχό του, πληρώνεται έναν οβολό για να διασχίσει τον Αχέροντα. Είναι ο πρώτος χαρακτήρας που κατονομάζεται από όσους συναντά ο Δάντης στην Κόλαση, στο τρίτο Άσμα της "Κόλασης".
Michelangelo 1536/41
Ετυμολογία
Το όνομα Χάρων πιθανότατα προέρχεται από το επίθετο "χάρων", που αποτελεί ποιητικό τύπο του αρχαίου χαροπός/ -ωπός < ρήμα χαίρω. Δεδομένου ότι ο Χάρων ήταν χθόνια θεότητα, η απευθείας συσχέτιση με το ρήμα χαίρω οφείλεται σε ευφημισμό.
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
