.
Στην ελληνική αρχαιότητα το όνομα Αβαίος, αποτελούσε τοπωνυμικό επίθετο του θεού Απόλλωνα προς τιμή του οποίου υπήρχε περισπούδαστος ναός αλλά και περίφημο μαντείο στην αρχαία πόλη Άβαι, αφιερωμένη και αυτή στον Απόλλωνα, εξ ου και το επίθετο, που βρισκόταν ανατολικά της Φωκίδας και κοντά στα όρια της Βοιωτίας, δηλαδή κοντά στο σημερινό χωριό Έξαρχος Φθιώτιδας. Όπως εξιστορεί ο Ηρόδοτος[1], από το Μαντείο αυτό είχαν λάβει χρησμό ακόμα και ο Κροίσος, και αργότερα ο Μαρδόνιος.
Ο περίφημος αυτός ναός και μαντείο του Αβαίου Απόλλωνα, που θεωρούνταν εφάμιλλο του Μαντείου των Δελφών, καταστράφηκε από τους Πέρσες στην εκστρατεία του Ξέρξη και για δεύτερη φορά από τους Βοιωτείς. Ανοικοδομήθηκε όμως εκ νέου από τον Ανδριανό.
Παραπομπές
1. ↑ Ηροδότου Ιστορίαι, Βιβλίο Α', 46-7.
Πηγές
* "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.1ος, σ.18
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
