Άλκηστις είναι ο τίτλος όπερας σε τρεις πράξεις του Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ (Christoph Willibald Gluck), που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βιέννη, στις 16 Δεκεμβρίου 1767 και 9 χρόνια αργότερα, μετά από μικρή τροποποίηση (αναθεώρηση), παρουσιάστηκε και στο Παρίσι, στις 27 Απριλίου το 1776.

Η επιτυχία του έργου χαρακτηρίστηκε κολοσιαία, αν και αρκετοί ήταν εκείνοι που υποδέχθηκαν το έργο με κάποια δυσμένεια, αποδοκιμάζοντας τον συνθέτη. Σφυρίγματα και δεικτικές ειρωνείες που ακούγονταν στις παραστάσεις προκαλούσαν ενίοτε θλιβερές καταστάσεις που έδωσαν αφορμή στη κυκλοφορία πλήθους ανεκδότων. Χαρακτηριστικά, ένα από αυτά αναφέρει:

Ένα βράδυ που η δις Λεβασσέρ υποδυόταν το ρόλο της Άλκηστις, όταν έφθασε στο τέλος της β' πράξης και τραγουδούσε με ωραιότατη φωνή τον υπέροχο στίχο: -"Μου ξεσχίζει και μου ξεριζώνει... τήν καρδιά" κάποιος θεατής φώναξε "Αχ δεσποινίς, εσείς μου ξεριζώνετε τ΄ αυτιά!". Παρακαθήμενος όμως θεατής που τον είχε συναρπάσει ο τρόπος που αποδίδνταν το έργο σηκώθηκε και του απήντησε: "Α! κύριε, μεγάλη η τύχη σας, αν πρόκειται να σας βάλουν καινούργια!"

Η αξία αυτου του έργου είναι η λυρική μελοποιΐα στην πληρέστερή της έκφραση με αδιάσπαστη ενδόμυχη ενότητα μουσικής και δραματικής δράσης.

Οι δύο άριες που τραγουδάει η Άλκηστις στην α' πράξη: "Όχι, δεν είναι καθόλου θυσία" και "Θεότητες της Στυγός" θεωρούνται πολύ σημαντικές δημιουργίες. Τα μέλη του χορού στη β' πράξη θαυμάσια σε χρώμα και έμπνευση, ενώ στη γ' πράξη η άρια της Άλκηστης "Θεότητες αδυσώπητες!" ως και η άρια του Αδμήτου: "Άλκηστις στο όνομα των Θεών...." θαυμάζονται πάντοτε και παντού.