.
Στην ελληνική μυθολογία και σύμφωνα με τον Πίνδαρο, η Αλαλά (αρχ.: Ἀλαλά) ήταν κόρη του Πολέμου,[1][2] προσωποποίηση της δυνατής πολεμικής κραυγής-ιαχής (ή αλλιώς αλαλαγμού) που σήμαινε και σημάδευε είτε τον θρίαμβο για τη νίκη, είτε την παρόρμηση για επίθεση.
Η Αλαλά ήταν ανιψιά της Ενυώς[3] και μαζί με αυτή ακολουθούσε στις μάχες τον θεό του πολέμου Άρη, του οποίου ένα από τα επίθετα-επικλήσεις ήταν Ἀλαλάξιος. Οι Έλληνες στρατιώτες κατά την επίθεσή τους εναντίον των θέσεων του εχθρού, φώναζαν αλαλά, κραυγή που πέρα από τη θρησκευτική της σημασία είχε σκοπό να προκαλέσει πανικό στις τάξεις του εχθρού. Η λέξη θρυλείται ότι προέρχεται από τη φωνή της κουκουβάγιας, σύμβολο της θεάς Αθηνάς.
Παραπομπές
LSJ λήμμα ἀλαλή
theoi.com, Αλαλά: Κλῦθ᾽ Ἀλαλά, Πολέμου θύγατερ, ἐγχέων προοίμιον, ᾇ θύεται ἄνδρες ὑπὲρ πόλιος τὸν ἱρόθυτον θάνατον (Απόσπασμα από τους Διθυράμβους του Πινδάρου No.78)
Quintus Smyrnaeus, Fall of Troy 8. 424 ff
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 85
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
