Βασίλης Μιχαηλίδης

Το σίγαρον

Ω δροσερόν μου σίγαρον! τις σ' έδωκεν την δρόσον;
Τις σ' έδωκεν την δύναμιν και με δροσίσεις τόσον;
Μην έλαβες την δύναμιν εκ των κομψών δακτύλων,
οπόταν σε συνέθλιβον και σ' έκαμναν στρογγύλον;
Την δρόσον μήπως σ' έδωκε με έναν ασπασμόν της
η γλώσσα, ήτις σ' έβρεξεν με το γλυκύ υγρόν της;
Μήπως κανένα μυστικόν σε είπε και γνωρίζεις,
κι οπόταν με τα χείλη μου σε πίννω ψιθυρίζεις;
Ειπέ το, σίγαρόν μου, πριν ολοτελώς σε καύσω,
αν είν' ωραίον να χαρώ, αν είν' κακόν να κλαύσω!