Αὐτοματοποιητική, Ήρων ο Αλεξανδρεύς

.

Ήρων ο Αλεξανδρεύς

Αὐτοματοποιητική

{ΗΡΩΝΟΣ ΑΛΕΧΑΝΔΡΕΩΣ
ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΜΑΤΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ.}
Τῆς αὐτοματοποιητικῆς πραγματείας ὑπὸ τῶν πρό–
τερον ἀποδοχῆς ἠξιωμένης διά τε τὸ ποικίλον τῆς ἐν
αὐτῇ δημιουργίας καὶ διὰ τὸ ἔκπληκτον τῆς θεω–
ρίας. ἔστι γάρ, ὡς συνελόντι εἰπεῖν, πᾶν μέρος
τῆς μηχανικῆς ἐν αὐτῇ τῇ αὐτοματοποιητικῇ παραλαμ–
βανόμενον διὰ τῶν κατὰ μέρος ἐν αὐτῇ ἐπιτελουμέ–
νων. ἔστι δὲ αὐτῆς ἡ ἐπαγγελία τοιάδε· κατα–
σκευάζονται ναοὶ ἢ βωμοὶ σύμμετροι αὐτόματοί τε
προσαγόμενοι καὶ κατά τινας ὡρισμένους ἱστάμενοι
τόπους, καὶ τῶν ἐνόντων αὐτοῖς ζῳδίων ἕκαστον ἰδίᾳ
κινεῖται πρὸς λόγον τὸν κατὰ τὴν προκειμένην πρό–
θεσιν ἢ μῦθον ἁρμόζοντα, καὶ εἰς τὸν ἐξ ἀρχῆς ἀπο–
καθίστανται τόπον. τὰ μὲν οὖν τοιαῦτα δημιουργή–
ματα τῶν αὐτομάτων καλεῖται ὑπάγοντα. ἔστι δὲ
καὶ ἕτερον εἶδος ἐν αὐτοῖς, ὃ καλεῖται στατόν. ἔστι
δὲ καὶ τούτου ἡ ὑπόσχεσις τοιαύτη· ἐπί τινος κιονί–
σκου πίναξ ἐφέστηκε θύρας ἔχων ἀνοιγομένας, καὶ ἐν
αὐτῷ ... διάθεσις ζῳδίων πρός τινα μῦθον διεσκευα–
σμένων. κεκλεισμένου οὖν τοῦ πίνακος αἱ θύραι αὐτό–
ματοι ἀνοίγονται, καὶ φαίνεται ἡ τῶν ζῳδίων τάξις
γεγραμμένη· καὶ μετ´ οὐ πολὺν χρόνον κλεισθεισῶν
τῶν θυρῶν πάλιν αὐτομάτως καὶ ἀνοιχθεισῶν, ἑτέρα
φαίνεται διάθεσις ζῳδίων ἁρμόζουσα τῇ πρότερον φα–
νείσῃ· καὶ πάλιν κλεισθεισῶν καὶ ἀνοιχθεισῶν τῶν
θυρῶν ἑτέρα διάθεσις πάλιν φαίνεται ζῳδίων ἁρμό–
ζουσα τῇ πρότερον κειμένῃ, καὶ ἤτοι ἀπαρτίζει τὸν
προκείμενον μῦθον ἢ πάλιν μετὰ ταύτην ἑτέρα φαί–
νεται, ἄχρις ἂν ἀπαρτισθῇ ὁ μῦθος. καὶ τῶν φαινο–
μένων δὲ ζῳδίων τῶν γεγραμμένων ἐν τῷ πίνακι ἓν
ἕκαστον ἐν κινήσει δύναται φαίνεσθαι, ἐὰν ἀπαιτῇ ὁ
μῦθος, οἷον ἃ μὲν πρίζοντα, ἃ δὲ σκεπαρνίζοντα, ἃ δὲ
σφύραις ἢ πελέκεσιν ἐργαζόμενα, ψόφον ποιοῦντα καθ´
ἑκάστην πληγὴν καθάπερ ἐπὶ τῆς ἀληθείας. δύνανται
δὲ καὶ ἕτεραι κινήσεις ὑπὸ τὸν πίνακα γίγνεσθαι, οἷον
πῦρ ἀνάπτεσθαι ἢ ζῴδια ἐπιφαίνεσθαι πρότερον μὴ
φαινόμενα καὶ πάλιν ἀφανίζεσθαι. καὶ ἁπλῶς, ὡς ἄν
τις ἕληται δυνατόν ἐστι κινεῖν μηδενὸς προσιόντος
τοῖς ζῳδίοις. ἔστι δὲ ἡ τῶν στατῶν αὐτομάτων ἐν–
έργεια ἀσφαλεστέρα τε καὶ ἀκινδυνοτέρα καὶ μᾶλλον
πᾶσαν ἐπιδεχομένη διάθεσιν τῶν ὑπαγόντων. ἐκάλουν
δὲ οἱ παλαιοὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα δημιουργοῦντας θαυ–
ματουργοὺς διὰ τὸ ἔκπληκτον τῆς θεωρίας. ἐν μὲν
οὖν τούτῳ τῷ βιβλίῳ περὶ τῶν ὑπαγόντων γράφομεν
ἐκθέμενοι διάθεσιν ποικίλην κατά γε ἡμᾶς, ἥτις ἁρ–
μόσει πάσῃ διαθέσει πρὸς τὸ δύνασθαι τὸν προαιρού–
μενον ἑτέρως διατίθεσθαι μηδὲν ἐπιζητοῦντα πρὸς τὴν
τῆς διαθέσεως ἐνέργειαν· ἐν δὲ τῷ ἑξῆς περὶ τῶν
στατῶν αὐτομάτων γράφομεν.
Δεῖ δὲ πρῶτον ἀπόκροτον εἶναι καὶ ἀκλινὲς καὶ
ὁμαλὸν τὸ ἔδαφος ἐν ᾧ μέλλει τὸ αὐτόματον ὑπάγειν,
ἵνα μήτε οἱ τροχοὶ αὐτοῦ καταδύνωσι πιεζόμενοι μήτε
ἐμποδίζωνται ὑπὸ τραχύτητός τινος μήτε πρὸς ἀνά–
βασιν βιαζόμενοι εἰς τὸ ὀπίσω ἐπινεύωσιν. ἐὰν δὲ μὴ
ὑπάρχῃ τὸ ἔδαφος τοιοῦτον οἷον εἴρηται, δεῖ σανίδας
ἀπορθώσαντας ἐπὶ τοῦ ἐδάφους διατιθέναι, ἐν αἷς
κατὰ μῆκος ἔσονται σωλῆνες δι´ ἐφηλωτῶν κανόνων
πρὸς τὸ τοὺς τροχοὺς ἐν τοῖς σωλῆσι κυλίεσθαι. δεῖ
δὲ τὰ ὑπάγοντα κατασκευάζειν ἐκ κούφων τε καὶ ξηρῶν
ξύλων, κἂν ἐξ ἄλλης δέ τινος ὕλης ὑπάρχῃ τι ἐν αὐ–
τοῖς κατεσκευασμένον, καὶ τοῦτο δεήσει ὡς κουφότα–
τον πειρᾶσθαι ποιεῖν, ἵνα μὴ διὰ τὸ βάρος δυσκίνητα
γένηται. δεῖ δὲ καὶ ὅς´ ἂν ἐγκυκλίους στροφὰς ἢ
κινήσεις ποιῆται, ταῦτα ἔντορνά τε ἀκριβῶς καὶ περὶ
ἃ κινεῖται λεῖα καὶ μὴ τραχέα ὑπάρχειν, οἷον οἱ μὲν
τροχοὶ περὶ κνώδακας σιδηροῦς ἐμβεβηκότας εἰς ἐμ–
πυελίδας σιδηρᾶς, τὰ δὲ ζῴδια περὶ ἄξονας χαλκοῦς
ἐμβεβηκότας εἰς χοινικίδας χαλκᾶς συνεσμηρισμένας
αὐτοῖς. καὶ ἔλαιον δὲ παρεπιχέειν δεήσει εἰς ταῦτα,
ὅπως κατὰ [πάντα] τρόπον εὐκύλιστα πάντα ὑπάρχῃ καὶ
μηδὲν παρὰ τοῦτο σφίγμα γένηται· εἰ δὲ μή, οὐκ ἔσται
τῶν προκειμένων κατὰ λόγον οὐδὲ ἕν. δεῖ δὲ καὶ τὰς
σπάρτους, αἷς εἰς ταῦτα προσχρώμεθα, μήτε ἐπέκτασιν
μήτε συστολὴν λαμβάνειν, ἀλλὰ τοιαύτας διαμένειν
τοῖς μήκεσιν οἷαι καὶ ἐξ ἀρχῆς κατεστάθησαν. τοῦτο
δὲ ἔσται, ἐὰν λαβόντες αὐτὰς περί τινας πασσαλίσκους
διατείναντες εὖ μάλα καὶ ἐάσαντες αὐτὰς ὀλίγον χρό–
νον πάλιν ἐπεκτείνωμεν καὶ τοῦτο πλεονάκις ποιή–
σαντες κηρὸν μετὰ ῥητίνης καταψήσωμεν. βέλτιον δ´
εἰ καὶ βάρος ἐξ αὐτῶν ἐξάψαντες ἐάσομεν ἐπὶ πλείονα
χρόνον. προβασανισθεῖσα δὲ οὕτως οὐδεμίαν ἐπέκτα–
σιν λήψεται ἢ παντελῶς βραχεῖαν. ἢ πάλιν ἀποκόψο–
μεν, ὅταν ἐξαρτύσαντες τὸ αὐτόματόν τινα αὐτῶν
παρεκτεταμένην εὕρωμεν. νευρίνῳ δὲ οὐδενὶ δεῖ χρῆ–
σθαι, ἐπειδὴ παρεκτείνεται καὶ συστέλλεται κατὰ τὴν
τοῦ ἀέρος περίστασιν, εἰ μὴ ἄρα ὅταν δέῃ ὕσπληγγι
χρήσασθαι. ὁ δὲ ὕσπληγξ ἔστω καθάπερ ἐν τοῖς κατα–
πέλταις ὁ ἄξων κατατεταγμένος ἐν τῷ ἡμιτονίῳ, ὡς
ἑξῆς ἔσται δῆλον. πάντα δὲ ταῦτα τὰ ὑπάγοντα τὴν
ἀρχὴν λαμβάνει τῆς κινήσεως διὰ ὕσπληγγος ἢ λείας
μολιβῆς. κοινὸν δέ ἐστι τοῦ κινοῦντος καὶ τοῦ κινου–
μένου σπάρτος ἔχουσα τὴν μὲν μίαν ἀρχὴν πρὸς τῷ
κινοῦντι προσδεδεμένην, τὴν δὲ ἑτέραν πρὸς τῷ κινου–
μένῳ προση〈γκυ〉λωμένην. τὸ δὲ κινούμενον ἄξων ἐστί,
περὶ ὃν ἡ σπάρτος περιείληται. τῷ δὲ ἄξονι προσ–
αραρότες εἰσὶ τροχοί, ὥστε τοῦ ἄξονος στρεφομένου καὶ
ἀπειλισσομένης τῆς σπάρτου συστρέφεσθαι καὶ τοὺς
τροχοὺς ἐρείδοντας ἐπὶ τὸ ἔδαφος. τοῖς δὲ τροχοῖς
περίκειται τὸ τοῦ ὑπάγοντος αὐτομάτου πλινθίον.
τάσιν δὲ ὕσπληγγος ἢ βάρος λείας δεῖ πρὸς τὰ ὅλα
ἡρμόσθαι, ὅπως μὴ κατακρατῆται ἤτοι τὸ βάρος ἢ ἡ
τοῦ ὕσπληγγος τάσις ὑπὸ τοῦ πλινθίου. αἱ δὲ ἐκ τῆς
πορείας κινήσεις γίνονται πασῶν τῶν σπάρτων προσ–
ηγκυλωμένων μὲν τοῖς κινουμένοις ὀργάνοις, ἀποδε–
δεμένων δὲ εἰς τὴν λείαν. ἡ δὲ λεία ἐστὶν ἔν τινι
σύριγγι, ἁρμοστῶς καὶ εὐλύτως δυναμένη καταβαίνειν
εἰς αὐτήν. ἐν δὲ τῇ σύριγγι ἐπὶ μὲν τῶν ὑπαγόντων
ἢ κέγχρος ἢ νᾶπυ ἐμβάλλεται διὰ τὸ κοῦφά τε ἀμφό–
τερα εἶναι καὶ ὀλισθηρά, ἐν δὲ τοῖς στατοῖς ἄμμος
ξηρὰ ἐμβάλλεται, ὧν ἐκρεόντων διὰ τοῦ πυθμένος τῆς
σύριγγος ἡ λεία ἠρέμα καταφερομένη τὰς κινήσεις
ἀποτελεῖ ἐπισπωμένη ἑκάστην σπάρτον. ἀρχὴ δὲ κινή–
σεώς ἐστι τάσις σπάρτου, κινήσεως δὲ στάσις ἀπόλυσις
σπάρτου ἐκπεσούσης τῆς ἀγκύλης ἀπὸ τοῦ τύλου τοῦ
ἐν τῷ κινουμένῳ ὀργάνῳ. αἱ δὲ ὑπὸ τῆς λείας ἑλκό–
μεναι σπάρτοι πᾶσαι ἰσοταχῶς μὲν ἕλκονται, οὐκ ἰσο–
ταχεῖς δὲ τὰς κινήσεις ποιοῦνται διὰ τὸ μὴ περὶ ὅμοια
ὄργανα αὐτὰς περιειλεῖσθαι, ἀλλὰ ἃς μὲν περὶ μείζονας
κύκλους, ἃς δὲ περὶ ἐλάσσονας. δεῖ δὲ τῶν μὴ ἅμα
κινουμένων ὀργάνων τὰς σπάρτους μὴ ἅμα τετάσθαι,
ἀλλὰ τῶν ὕστερον κινουμένων τὰς σπάρτους χαλάσματα
ἔχειν. τὰ δὲ χαλάσματα μηρύματα δεῖ ποιεῖν καὶ
προσκολλᾶν κηρῷ ἐντὸς τοῦ πλινθίου κατὰ τὸν ἐπι–
βάλλοντα τόπον, ὅπως ἡ λεία ἐπισπωμένη τὸ χάλασμα
πραέως τείνῃ τὴν σπάρτον. προσέχειν δὲ δεῖ καὶ ταῖς
σπάρτοις, ὅπως ἑκάστη αὐτῶν τῷ ἰδίῳ ὀργάνῳ προσ–
αγκυλωθῇ καὶ μὴ ἐπ´ ἀριστερὰ τὴν ἐπείλησιν λάβῃ·
μιᾶς γὰρ αὐτῶν ἀλλαγείσης ἢ ἐπ´ ἀριστερὰ ἐπειληθεί–
σης τὰ ὅλα στάσιν λήψεται. δεῖ δὲ καὶ τὰς τῶν ἀρ–
χαίων ἐκφυγεῖν διαθέσεις, ὅπως καινότερον τὸ κατα–
σκεύασμα φαίνηται· δυνατὸν γάρ, ὡς προείρηται, ταῖς
αὐταῖς μεθόδοις χρώμενον ἑτέρας καὶ ἑτέρας διαθέσεις
ποιεῖσθαι. βέλτιον δ´ ἐν τούτοις ἀναστρέψει ὁ χαρι–
εστέραν ἐπινοῶν διάθεσιν. ἣν δὲ ἡμεῖς ἐκτιθέμεθα,
ἔστι τοιαύτη.
〈Ἔστω〉 βάσις μῆκος ἔχουσα ὡς πήχεος, πλάτος δὲ
ὡς παλαιστῶν τεσσάρων, ὕψος δὲ ὡς παλαιστῶν τριῶν,
κυμάτιον ἔχουσα περιτρέχον εἴς τε τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω
μέρος. ἐπὶ δὲ τῶν γωνιῶν αὐτῆς ἐφέστηκε κιόνια
τέσσαρα, ὕψος μὲν ἔχοντα ὡς παλαιστῶν ηʹ, πλάτος
δὲ παλαιστῶν δύο, ἔχοντα ὑποκείμενα σπειρία καὶ τού–
τοις ἁρμοζούσας κεφαλὰς ἐπικειμένας. ἐπὶ δὲ τῶν
κεφαλίων ἐπίκειται καθάπερ ἐπιστύλιον κύκλῳ ὕψος
ἔχον ὄγδοον τοῦ κίονος ὅλου, ὡς δακτύλων εʹ. κατὰ
δὲ τῶν ἐπιστυλίων κατέστρωται σανίδια καλύπτοντα
τὴν ἐπάνω ἐπιφάνειαν, καὶ περίκειται κύκλῳ κυμάτιον.
ἐπὶ δὲ τοῦ καταστρώματος ἐφέστηκε μέσον ναΐσκος
στρογγύλος περιφανὴς ἔχων κίονας ἕξ. ἐπὶ δὲ τούτου
πυργίον κωνοειδὲς ἐφέστηκεν ἐντεταμένην ἔχον τὴν
ἐπιφάνειαν, καθάπερ εἴρηται. ἐπὶ δὲ τῆς κορυφῆς
ἐφέστηκε Νίκη ἐκπεπετακυῖα τὰς πτέρυγας καὶ ἐν τῇ
δεξιᾷ χειρὶ στέφανον κατέχουσα. ἐν δὲ μέσῳ τοῦ ναΐ–
σκου ζῴδιον Διονύσου ἐφέστηκεν ἐν μὲν τῇ ἀριστερᾷ
χειρὶ θύρσον κατέχον, ἐν δὲ τῇ δεξιᾷ σκύφον. παρα–
καθέζεται δὲ πανθηρίσκος πρὸς τοῖς τοῦ Διονύσου
ποσίν. ἐν δὲ τοῖς ἔμπροσθεν καὶ τοῖς ὄπισθεν μέρεσι
τοῦ Διονύσου ἐπὶ τοῦ καταστρώματος βωμὸς ἐπίκειται
ἔχων ξύσματα τῶν σανίδων τεκτονικὰ ξηρὰ ὥστε
εὔκαυστα εἶναι. κατὰ δὲ κίονα τῶν ἐν τῷ ναΐσκῳ τοῦ
Διονύσου παρέστηκεν ἐκτὸς τοῦ ναΐσκου Βάκχη διε–
σκευασμένη ὡς ἄν τις προαιρῆται.
Τούτων δὲ οὕτως ὑπαρχόντων ἐν ἀρχῇ τεθέντος
τοῦ αὐτομάτου ἐπί τινα τόπον καὶ ἀποστάντων μετ´ οὐ
πολὺν χρόνον ὑπάξει τὸ αὐτόματον ἐπί τινα ὡρισμένον
τόπον. καὶ στάντος αὐτοῦ ἀνακαυθήσεται ὁ κατὰ
πρόσθεν τοῦ Διονύσου βωμός. καὶ ἐκ μὲν τοῦ θύρσου
τοῦ Διονύσου ἤτοι γάλα ἢ ὕδωρ ἐκπιτυσθήσεται, ἐκ
δὲ τοῦ σκύφους οἶνος ἐκχυθήσεται ἐπὶ τὸν ὑποκεί–
μενον πανθηρίσκον. στεφανωθήσεται δὲ πᾶς ὁ παρὰ
τοὺς τέσσαρας κίονας τῆς βάσεως τόπος. αἱ δὲ περι–
κύκλῳ Βάκχαι περιελεύσονται χορεύουσαι περὶ τὸν
ναΐσκον. καὶ ἦχος ἔσται τυμπάνων καὶ κυμβάλων.
καὶ μετὰ ταῦτα σταθέντων τῶν ἤχων ἀποστραφήσεται
τὸ τοῦ Διονύσου ζῴδιον εἰς τὸ ἐκτὸς μέρος. ἅμα δὲ
τούτῳ καὶ ἡ ἐπικειμένη τῷ πυργίῳ Νίκη συνεπιστρα–
φήσεται. καὶ πάλιν ὁ ἔμπροσθεν γεγονὼς τῷ Διο–
νύσῳ βωμός, πρότερον δὲ ὀπίσθιος ὑπάρχων ἀνακαυ–
θήσεται. καὶ πάλιν ἐκ μὲν τοῦ θύρσου ὁ ἀναπιτυσμὸς
ἔσται, ἐκ δὲ τοῦ σκύφους ἡ ἔκχυσις. καὶ πάλιν αἱ
Βάκχαι χορεύουσι περιερχόμεναι τὸν ναΐσκον μετὰ ψόφου
τυμπάνων καὶ κυμβάλων. καὶ πάλιν σταθεισῶν αὐ–
τῶν τὸ αὐτόματον ἀναχωρήσει εἰς τὸν ἐξ ἀρχῆς τόπον.
καὶ οὕτως τέλος ἕξει ἡ ἐπίδειξις. τοῖς δὲ εἰρημένοις
μέτροις ἐχρησάμεθα ἀναγκαίως· μειζόνων γὰρ γενηθέν–
των ὑπόνοιαν ἕξει τὸ ὅραμα ὡς ἐντός τινος ταῦτα δη–
μιουργοῦντος. διὸ δὴ ἔν τε τοῖς ὑπάγουσι καὶ ἐν τοῖς
στατοῖς αὐτομάτοις δεῖ φυλάσσεσθαι τὰ μεγέθη διὰ τὴν
ἐσομένην ὑπόνοιαν. τῆς οὖν διαθέσεως εἰρημένης ἑξῆς
τὴν κατασκευὴν τῶν κατὰ μέρος ἐν αὐτῇ ποιησόμεθα.
Οἱ μὲν οὖν πρὸ ἡμῶν τὴν ἐπὶ μιᾶς ὁδὸν τῆς τε
πορείας καὶ τῆς ἀποπορείας παρέδωκαν ἡμῖν καὶ ταύ–
την κακοπαθῆ τε καὶ ἐπικίνδυνον· σπάνιον γὰρ ἐπι–
τυχεῖν κατακολουθοῦντα ταῖς ὑπ´ αὐτῶν ἀναγεγραμ–
μέναις μεθόδοις, ὡς ἔστι φανερὸν τοῖς πεπειραμένοις
αὐτῶν. ἡμεῖς δὲ ὑποδείξομεν, ὡς ἔστι τὴν ἐπ´ εὐθείας
πορείαν καὶ ἀποπορείαν γίνεσθαι εὐκόπως τε καὶ ἀκιν–
δύνως ἔτι τε καὶ ὡς 〈ἔστι〉 τὸ πλινθίον ἢ τὸ ζῴδιον
κατὰ κύκλου τοῦ δοθέντος φέρεσθαι, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
ἐν παραλληλογράμμῳ ὀρθογωνίῳ τῷ δοθέντι φέρεσθαι.
Καὶ πρότερον, ὡς ἐπὶ εὐθείας, ἐροῦμεν.
Ἔστω γάρ τι πλινθίον τὸ ΑΒΓΔ, ἐν ᾧ ἄξων δια–
κείσθω ὁ ΕΖ ἐν κνώδαξι στρεφόμενος, ἐμβεβηκὼς εἰς
πυελίδας οὔσας ἐν τοῖς τοῦ πλινθίου τοίχοις. τῷ δὲ
ἄξονι συμφυεῖς ἔστωσαν δύο τροχοὶ ἴσοι οἱ ΗΘ, ΚΛ
τὰς περιφερείας εἰργασμένοι φακοειδεῖς· καὶ κατὰ μέσον
τὸν ἄξονα ἐξελίκτρα ἡ ΜΝ καὶ αὐτὴ συμφυὴς τῷ
ἄξονι, περὶ ἣν ἡ σπάρτος ἐπειληθήσεται. ταύτῃ δὲ
συμφυὴς ἔστω τύλος ὁ Ξ, περὶ ὃν ἡ τῆς σπάρτου
ἀγκύλη περικείσεται. ἕτερος δὲ ἔστω τροχὸς κατὰ μέ–
σην τὴν ΓΔ πλευρὰν ὁ ΟΠ ἐν πήγματι πολευόμενος
τῷ ΡΣΤΥ περὶ ἄξονα τὸν ΦΧ μικρὸν σφόδρα. οὕ–
τως δὲ ἐνηρμόσθωσαν οἱ ἄξονες τῶν τροχῶν, ὥστε τὸ
πλινθίον ἀκλινὲς καθεστάναι κατὰ πᾶν μέρος. τῆς
οὖν ἀγκύλης τῆς σπάρτου περιβληθείσης περὶ τὸν Ξ
τύλον, ἐπειλείσθω περὶ τὴν ἐξελίκτραν ἡ σπάρτος.
καὶ σύριγγος ἐπικειμένης τετραγώνου πρὸς ὀρθὰς κατὰ
μέσον τὸ πλινθίον, ἡ ἑτέρα ἀρχὴ τῆς σπάρτου διὰ
τροχίλου ἀποδεδόσθω εἰς τὸ ἄνω μέρος τῆς σύριγγος
καὶ ἐξήφθω εἰς μολιβοῦν βάρος ἐνὸν ἐντὸς ἐν τῇ σύ–
ριγγι. οὐκοῦν ἐάν τις ἀφῇ τὸ βάρος ἐν τῇ σύριγγι
κάτω φέρεσθαι, τείνει τὴν σπάρτον. αὕτη δὲ ἀπειλου–
μένη ἀπὸ τῆς ἐξελίκτρας ἐπιστρέψει τοὺς ΗΘ, ΚΛ
τροχούς· οὗτοι δὲ κατὰ τοῦ ἐδάφους κυλιόμενοι ἄξουσι
τὸ πλινθίον, ἄχρις ἂν ἤτοι ἡ ἀγκύλη ἐκπέσῃ ἀπὸ τοῦ
τύλου ἢ τὸ βάρος ἐπικαθίσῃ τινί.
Ἡ μὲν οὖν πορεία γίνεται τὸν εἰρημένον τρόπον,
ἡ δὲ ἀποπορεία οὕτως.
Ἐπειληθείσης γὰρ τῆς σπάρτου περὶ τὴν ἐξελίκ–
τραν ἐπί τι μέρος, περιτεθεῖσα περὶ τὸν Ξ τύλον τὰ
ἐναντία ἐπειλείσθω τῇ πρότερον περὶ τὴν ἐξελίκτραν.
εἶτα ἀποδεδόσθω ὁμοίως εἰς τὴν λείαν κρίκου συνεχο–
μένου αὐτῇ. πάλιν οὖν καταφερομένη ἡ λεία ἀπειλήσει
τὴν πρώτην ἐπείλησιν, καὶ τὸ πλινθίον πορευθή–
σεται. εἶτα ἀποστᾶσα ἀπὸ τοῦ τύλου εἰς τὰ ἐναντία
ἐπιστρέψει τοὺς τροχούς. καὶ οὕτως ἔσται ἡ ἀποπο–
ρεία τοῦ πλινθίου. ἐὰν δὲ βουλώμεθα πορευθὲν τὸ
πλινθίον στῆναι ἐπί τινα χρόνον καὶ οὕτως τὴν ἀπο–
πορείαν ποιήσασθαι, ἐπειλήσαντες τὴν σπάρτον καὶ
περιβαλόντες περὶ τὸν τύλον οὐκ εὐθέως τὰ ἐναντία
ἐπειλησόμεθα, ἀλλὰ μηρυμάτιον ποιήσαντες καὶ προσ–
κολλήσαντες [ἐπειλήσομεν] ἐπὶ τὴν ἐξελίκτραν καὶ
πάλιν τὰ ἐναντία ἐπειλήσαντες ἀποδώσομεν εἰς τὴν
λείαν, καὶ ἔσται τὸ προκείμενον. ἐὰν δὲ καὶ πολλάκις
βουλώμεθα πορεύεσθαί τε καὶ ἀποπορεύεσθαι τὸ πλιν–
θίον, πλεονάκις καὶ τὰς ἐναλλὰξ ἐπειλήσεις ποιησό–
μεθα καὶ τὰ διαστήματα ἡλίκα ἂν προαιρώμεθα καὶ
τοὺς τῶν δαιμόνων χρόνους ποιήσομεν διὰ τῶν μηρυ–
μάτων ἡλίκους ἂν προαιρώμεθα. νοείσθω δὲ καὶ
κατὰ κρόταφον τὸ πλινθίον σὺν τῇ σύριγγι ὁρώμενον,
καὶ ἔστω πλινθίον μὲν τὸ ΨΩ, ἐξελίκτρα δὲ ἡ ͵ϛ,
σύριγξ δὲ ἡ Τ, σπάρτος δὲ ἡ ΑΒ περὶ τρόχιλον [δὲ]
περικειμένη τὸν Ϟ, λεία δὲ ἡ Δ, ὁ δὲ ἐν αὐτῇ κρίκος ὁ Ε.
Ἡ δὲ ἐπὶ κύκλου πορεία γίνεται τόνδε τὸν τρόπον.
Ἔστω γὰρ κύκλος, καθ´ οὗ φέρεσθαι δεῖ τὸ πλιν–
θίον, τὸ ΑΒΓ, οὗ κέντρον τὸ Δ. καὶ διήχθω τις ἡ
ΑΔ, καὶ ταύτῃ ὀρθὴ ἀπὸ τοῦ Α ἡ ΕΑΖ· ἡ δὲ ΕΖ
διάμετρος ἔστω ἑνὸς τῶν τριῶν τροχῶν, ἡλίκου ἂν
προαιρώμεθα. διχοτομία δὲ αὐτῆς ἔστω τὸ Α. καὶ
ἐπεζεύχθωσαν αἱ ΔΕ, ΔΖ. τῷ δὲ μεγέθει τοῦ ἄξονος
τῶν τροχῶν ἴση ἔστω ἡ ΑΗ, καὶ τῇ ΕΖ παράλληλος
ἡ ΗΘΚ. τὸ δὲ πλινθίον ἔστω τὸ ΜΛΝΞ παράλ–
ληλον ἔχον τὴν ΝΞ τῇ ΑΔ. καὶ ἤχθω τις ἑτέρα ἡ
ΔΟ, καὶ ταύτῃ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΠΡ δίχα τεμνομένη
ὑπὸ τοῦ Ο· ἔσονται δὴ αἱ τῶν τροχῶν θέσεις κατὰ
διαμέτρους τὰς ΕΖ, ΘΚ, ΠΡ, ἄξονες δὲ αὐτῶν οἱ
ΤΥ, ΟΧ. οὕτως οὖν τετάχθωσαν οἱ τροχοὶ τῇ θέσει,
ὥστε ἑστὸς ἐπ´ αὐτῶν τὸ πλινθίον ἰσορροπεῖν. οἱ ἄρα
κνώδακες τῶν ἀξόνων ἔσονται πρὸς τοῖς Τ, Υ, Ο, Χ
σημείοις. πάλιν οὖν μεταξὺ τῶν Α, Η ἡ ἐξελίκτρα
κείσθω, περὶ ἣν ἡ σπάρτος ἐπειλεῖται, καὶ τὰ αὐτὰ
γεγονέτω τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις. καὶ οὕτως ἐνεχ–
θήσεται κατὰ τοῦ εἰρημένου κύκλου τὸ πλινθίον.
Ἐὰν γὰρ κῶνος κυλίηται κατὰ ἐπιπέδου, ἡ μὲν
βάσις αὐτοῦ γράψει κύκλον, οὗ ἡ ἐκ τοῦ κέντρου ἴση
ἐστὶ τῇ τοῦ κώνου πλευρᾷ, ἡ δὲ κορυφὴ αὐτοῦ μένει
ἀκίνητος κέντρον οὖσα τοῦ εἰρημένου κύκλου.
Οἱ δὲ ΕΖ, ΘΚ, ΠΡ τροχοὶ ἐν κώνοις εἰσὶ δυσίν,
ὧν βάσεις μὲν οἱ ΕΖ, ΠΡ κύκλοι, κορυφὴ δὲ τὸ Δ
σημεῖον. ὅτι δὲ οἱ κῶνοι οἱ ἰσοσκελεῖς κυλιόμενοι
κύκλους τε γράφουσι καὶ τὴν κορυφὴν ἔχουσιν ἀκίνη–
τον, φανερόν· κείμενος γὰρ ἐν τῷ ἐπιπέδῳ καὶ βεβη–
κὼς κατὰ τὴν ἑαυτοῦ πλευρὰν ἰσόρροπός ἐστιν ἑαυτῷ·
τέμνεται γὰρ ὑπὸ τοῦ διὰ τῆς πλευρᾶς ἐκβαλλομένου
ἐπιπέδου ὀρθοῦ πρὸς τὸν ὁρίζοντα δίχα. ὅταν δὲ
ἑτέρᾳ δυνάμει κατακρατηθεὶς κυλίηται, ἕκαστον τῶν ἐν
τῇ ἐπιφανείᾳ αὐτοῦ ἡμικυκλίων τῶν ἐπὶ τὰ αὐτὰ τῇ
ἴσῃ δυνάμει κατακρατεῖ τοῦ λοιποῦ τοῦ αὐτοῦ κύκλου
ἡμικυκλίου, καὶ οὕτως τοῦτο κινεῖται. ἐπινοουμένων
δὲ τῶν ἡμικυκλίων τῶν ἄχρι τῆς κορυφῆς, οὐ λείπεται
πρὸς τῇ κορυφῇ οὔτε ἡμικύκλιον οὔτε ἄλλο τι διαστατόν.
διὸ ἡ κινοῦσα δύναμις μηκέτι ἔχουσα, τίνι κατακρατήσει
τοῦ ἐπὶ τὰ ἕτερα κειμένου μέρη, ἀδυνατεῖ κινῆσαι τὴν
κορυφὴν ἐν τῇ κατὰ τὴν ἐπιστροφὴν κινήσει, εἰ μὴ
ἄρα κατὰ τὸν προωσμὸν ἡ ἐπικράτησις αὐτῆς γίνεται.
Ἡ δὲ ἐν τῷ ὀρθογωνίῳ παραλληλογράμμῳ πορεία
τοῦ πλινθίου ἔσται τόνδε τὸν τρόπον.
Ἔστω γὰρ πλινθίον τὸ ΑΒΓΔ, ἐν ᾧ ἄξων ἔστω
ὁ ΕΖ συμφυεῖς ἔχων τροχοὺς τοὺς ΗΘ, ΚΛ, ὁ δὲ
τρίτος τροχὸς ἔστω ὁ ΜΝ, δι´ ὧν ἥ τε πορεία καὶ
ἡ ἀποπορεία γίνεται, ὡς προγέγραπται. ἔστω δὲ καὶ
ἕτερος ἄξων ὁ ΞΟ συμφυεῖς ἔχων τροχοὺς τοὺς ΠΡ,
ΣΤ καὶ ὁμοίως τὸν ΥΦ. ἐπάνω δὲ ἔστω ὁ ΞΟ ἄξων
τοῦ ΕΖ ἄξονος ἀπέχων ἀπὸ τοῦ ΕΖ ἄξονος ἱκανόν.
δυνάσθωσαν δὲ οἱ ΠΡ, ΣΤ τροχοὶ σὺν τῷ ΞΟ ἄξονι
μετεωρίζεσθαι καὶ ταπεινοῦσθαι, ὡς ἑξῆς ἐροῦμεν·
ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ΥΦ τροχός. ἐὰν οὖν καταβιβάσωμεν
τοὺς ΠΡ, ΣΤ, ΥΦ τροχούς, ὥστε ἐπικαθῖσαι τῷ ἐδά–
φει, μετεωρισθήσονται οἱ ΗΘ, ΚΛ, ΜΝ τροχοὶ ἀπὸ
τοῦ ἐδάφους, καὶ ποιήσεται τὴν πορείαν τὸ πλινθίον
διὰ τῶν ΠΡ, ΣΤ, ΥΦ· καὶ ἀνασπασθέντος τοῦ ΞΟ
ἄξονος, ὥστε πάλιν τοὺς ΗΘ, ΚΛ, ΜΝ ἐπικαθῖσαι
τῷ ἐδάφει, [καὶ] δι´ αὐτῶν τὴν ἑτέραν τοῦ παραλληλο–
γράμμου πλευρὰν πορευθήσεται τὸ πλινθίον. εἶτα πάλιν
στάντος αὐτοῦ καταβιβασθήσονται οἱ ΠΡ, ΣΤ, ΥΦ,
καὶ πάλιν δι´ αὐτῶν τὴν ἑτέραν τοῦ παραλληλογράμ–
μου πλευρὰν ἐνεχθήσεται τὸ πλινθίον. καὶ τούτου
ἐναλλὰξ γινομένου, ὁσάκις ἐὰν προαιρώμεθα ἐλεύσεται
ἐπὶ τὸ παραλληλόγραμμον τὸ πλινθίον. πορείας δὲ
μονὰς ποιήσεται, ὡς ἂν προαιρώμεθα, διά τε τῶν τῆς
σπάρτου ἐπειλήσεων καὶ τῶν χαλασμάτων.
Ἵνα οὖν μὴ τὸ βάρος τῆς λείας σφοδρότερον κατα–
φερόμενον ἐν τῇ σύριγγι ταχεῖαν ποιῆται τὴν τοῦ
πλινθίου κίνησιν, ἐμβαλοῦμεν ἐν τῇ σύριγγι κοῦφόν
τι καὶ λεπτὸν καὶ γλίσχρον, οἷον κέγχρον ἢ νᾶπυ, εἰς
ὃ ἐπικείσεται ἡ λεία. τρυπήσομεν δὲ τὸν πυθμένα τῆς
σύριγγος συμμέτρῳ τρυπήματι, ὃ κλειθρίῳ ἀνοιχθή–
σεταί τε καὶ κλεισθήσεται †ἐκδεθὲν σπάρτῳ, ἧς τὸ
ἄκρον ἐκτὸς διὰ τρυπήματος φανερὸν ἡμῖν ἔσται, ὅπως
ὅταν βουλώμεθα κινεῖσθαι τὸ πλινθίον, ἐπιλαμβανό–
μενοι τῆς σπάρτου λεληθότως ἀνοίξωμεν τὸ κλειθρίον.
καὶ οὕτως τῆς κέγχρου ῥεούσης ἠρέμα εἰς τὴν ὑπο–
κειμένην βάσιν, κινεῖ τὸ πλινθίον. ἵνα δὲ μὴ ἅμα
τῷ ἀνοιχθῆναι τὸ κλειθρίον ὁρμὴν τὸ πλινθίον λάβῃ,
ἕξει μικρὸν χαλασμάτιον ἡ σπάρτος, ὅπως ὀλίγης κέγ–
χρου ἐκρυείσης τότε ταθεῖσα κινήσει τὸ πλινθίον.
Ὡς δὲ δεῖ τοὺς τρεῖς τροχοὺς μετεωρίζεσθαί τε καὶ
ταπεινοῦσθαι ἐναλλάξ, νῦν ἐροῦμεν.
Ἔστωσαν οἱ εἰρημένοι τροχοὶ τρεῖς οἱ ΑΒ, ΓΔ,
ΕΖ, τῶν δὲ ΑΒ, ΓΔ ἄξων ὁ ΗΘ. φανερὸν οὖν ὅτι
οἱ πρὸς τοῖς Η, Θ κνώδακες ἐνηρμοσμένοι εἰσὶν εἴς
τινα ἐμπυελίδια ὄντα πρὸς τοῖς τοίχοις τοῦ πλινθίου.
τὰ οὖν εἰρημένα ἐμπυελίδια ἔστω εἴς τινα κανόνια·
τὰ δὲ κανόνια διὰ πελεκίνων καταβαινέτω ὀρθὰ εἰς
τοὺς τοῦ πλινθίου τοίχους. ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ΕΖ
τρόχιον ἔστω ἔν τινι κανονίῳ ὀρθῷ διά τινος πελε–
κίνου καταβιβαζομένῳ εἰς τὸν πρὸς τῷ ΕΖ τοῖχον τοῦ
πλινθίου. ἔστω οὖν τὸ μὲν εἰρημένον κανόνιον τὸ
͵Η͵Θ· ἐκκοπὴ δὲ ἐν αὐτῷ ἡ ΛΚΜΝ· ἐν δὲ ταύτῃ
τρόχιον τὸ ΕΖ ἄξονα ἔχον τὸν ΞΟ. πρὸς δὲ τῷ ͵Η
ἄκρῳ τοῦ κανονίου τύλος ἐνειλείσθω ὁ Π· ἐν δὲ τῷ
τοίχῳ τοῦ πλινθίου τῷ πρὸς τῷ ΕΖ ἐνειλείσθωσαν
δύο γόμφοι καθάπερ κανόνια, οἱ ΡΣ, ΤΥ· ἐν δὲ
τούτοις πολευέσθω κοχλίας ὁ ΦΧ, καὶ ἐμβεβηκέτω ὁ
Π τύλος εἰς τὴν τοῦ κοχλίου ἕλικα. ἐὰν οὖν τις
ἐπιστρέφῃ τὸν ΦΧ κοχλίαν, μετεωρισθήσεται καὶ τα–
πεινωθήσεται τὸ ͵Η͵Θ κανόνιον διὰ τοῦ Π τύλου. ἵνα
οὖν αὐτόματον τοῦτο γίνηται, ἐπειλείσθω περὶ τὸ
ἀργὸν μέρος τοῦ κοχλίου σπάρτος ἐναλλὰξ τὰς ἐπει–
λήσεις ἔχουσα καὶ χαλάσματα διαμεμηρυμένα, ἁρμοστὰ
τοῖς διαστήμασιν οἷς κινεῖται τὸ πλινθίον· τὰ δὲ αὐτὰ
γεγονέτω καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν δύο κανονίων, ἐν οἷς
εἰσιν οἱ πρὸς τοῖς Η, Θ κνώδακες· δεῖ δὲ τοὺς τρεῖς
κοχλίας ἴσους τοῖς πάχεσιν εἶναι καὶ τὰς ἐπειλήσεις
τὰς περὶ αὐτοὺς ἀκριβῶς ἴσας καὶ τὰ χαλάσματα
ὁμοίως, ὅπως ἅμα τε ἐπαίρωνται οἱ τρεῖς τροχοὶ καὶ
ἅμα καθιῶνται· οὕτω γὰρ ἀσφαλὴς καὶ εὐκίνητος ἡ
τοῦ πλινθίου πορεία ἔσται.
Δυνατὸν δέ ἐστι καὶ ἄλλως κάμπτειν τὸ πλινθίον,
οὐ μόνον ἐν ὀρθογωνίῳ παραλληλογράμμῳ, ἀλλὰ καὶ
ἐν παντὶ εὐθυγράμμῳ σχήματι· ἔτι δὲ καὶ τὴν πορείαν
ὀφιώδη γίνεσθαι δυνατόν ἐστι καὶ πολλῷ εὐχερέστερον
τῆς προγεγραμμένης μεθόδου.
Ἔστω γὰρ τὸ πλινθίον, ἐν ᾧ εἰσιν οἱ τροχοί, τὸ
ΑΒΓΔ, ἐν ᾧ διακείσθωσαν ἄξονες δύο οἱ ΕΖ, ΗΘ,
ὧν ὁ μὲν ΗΘ ἐν κνώδαξιν εὐλύτως στρεφέσθω ἔχων
συμφυῆ τροχὸν τὸν ΚΛ, ὁ δὲ ΕΖ συναραρὼς ἔστω
τῷ πλινθίῳ ἀπὸ τόρνου ἰσοπαχὴς εἰργασμένος. περὶ
δὲ τοῦτον περικείσθωσαν χοινικίδες δύο αἱ ΜΝ, ΞΟ
εὐλύτως καὶ ἁρμοστῶς περὶ αὐτὸν στρεφόμεναι καὶ
αὗται ἀπὸ τόρνου τὴν ἐντὸς καὶ τὴν ἐκτὸς ἐπιφάνειαν
εἰργασμέναι. ταῖς δὲ χοινικίσι συμφυεῖς ἔστωσαν τρο–
χοὶ ἴσοι οἱ ΠΡ, ΣΤ. ἐὰν οὖν περὶ ἑκατέραν χοινι–
κίδα σπάρτος περιειληθεῖσα ἀποδοθῇ εἰς τὴν ἐν τῇ
σύριγγι λείαν, συμβήσεται καταφερομένης τῆς λείας
ἀπειλουμένων τῶν σπάρτων ἐπιστρέφεσθαι σὺν ταῖς
χοινικίσι τοὺς τροχοὺς καὶ οὕτως τὸ πλινθίον ἐπ´ εὐ–
θείας πορεύεσθαι συνεπιστρεφομένου καὶ τοῦ ΚΛ
τροχοῦ. ἐὰν οὖν ἐκ τῶν ΠΡ, ΣΤ τροχῶν ὁ ΠΡ μένῃ
ἀκίνητος χάλασμα ἐχούσης τῆς κατ´ αὐτὸν σπάρτου,
ἐπιστραφήσεται ὁ ΣΤ τροχὸς καὶ συνεπιστρέψει τὸν
ΚΛ, ἄχρις οὗ τὸ ἐν τῇ ΜΝ χοινικίδι χάλασμα τοῦ
μηρύσματος ἐπισπάσεται ἡ λεία. εἶτα πάλιν τάσιν λα–
βούσης τῆς σπάρτου, ἅμα οἱ ΠΡ, ΣΤ τροχοὶ στραφή–
σονται. καὶ ἐνεχθήσεται τὸ πλινθίον ἐπὶ εὐθείας τῆς
κατὰ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ πλινθίου γενηθείσης. δεήσει
οὖν τὸ εἰρημένον χάλασμα τοσοῦτον εἶναι, ὥστε ἐπι–
στραφῆναι τὸ πλινθίον κατὰ τὴν εὐθεῖαν ἣν βουλό–
μεθα αὐτὸ ἐνεχθῆναι. τὰ δ´ αὐτὰ ἐπινοείσθω καὶ ἐπὶ
τοῦ ΣΤ τροχοῦ. πλειόνων οὖν ἐπειλήσεων καὶ μηρυ–
μάτων γινομένων ἀκολούθως ταῖς εἰρημέναις εὐθείαις,
καθ´ ἃς δεῖ φέρεσθαι τὸ πλινθίον, ἔσται γεγονὸς τὸ
προκείμενον. δεήσει δὲ τά τε μήκη τῶν ἐπειλήσεων
καὶ τὰ τῶν μηρυμάτων ἐξ αὐτῆς τῆς πείρας γίνεσθαι,
ἀρχομένων ἡμῶν τὰς ἐπειλήσεις ποιεῖσθαι ἀπὸ τοῦ
τόπου ἐφ´ οὗ μέλλει καταλήγειν τὸ πλινθίον· ἀνάπαλιν
γὰρ αὐτὸ κινοῦντες ταῖς χερσίν, ὡς μέλλει πορεύεσθαι,
ἐπειλήσομεν τὰς σπάρτους καὶ χάλασμα δώσομεν· οὕτω
γὰρ ἀρξάμενον πορεύεσθαι τὸ πλινθίον καταλήξει
δεόντως εἰς τὸν τόπον ὅθεν ἠρξάμεθα ἐπειλεῖν τὰς
σπάρτους. [βέλτιον δὲ καὶ τὸν ΚΛ τροχὸν ἐν χοινι–
κίδι περικεῖσθαι τῷ ΗΘ ἄξονι, τὸν δὲ ἄξονα συμφυῆ
ὁμοίως τῷ πλινθίῳ γίνεσθαι καθάπερ καὶ τὸν ΕΖ καὶ
πάλιν περὶ τὴν χοινικίδα τοῦ ΚΛ τροχοῦ τὴν σπάρτον
ἐπειληθεῖσαν καὶ τὰ χαλάσματα ἔχουσαν τῇ λείᾳ ἀπο–
δοθῆναι, †ὅπως ὅταν βουλώμεθα κάμπτειν τὸ πλινθίον,
ἕνα τῶν ΠΡ, ΣΤ τροχῶν ἑστάναι, δηλονότι χαλά–
σματος ὄντος ἐν τῇ κατ´ αὐτὸν σπάρτῳ τῇ περὶ τὴν
χοινικίδα, τὸν δὲ ΚΛ τροχὸν μετὰ τοῦ λοιποῦ στρέ–
φεσθαι τροχοῦ, ἄχρις ἂν τὸ πλινθίον τὴν δέουσαν
λάβῃ ἐπιστροφήν, εἶτα πάλιν ταθείσης τῆς τὸ χάλασμα
ἐχούσης σπάρτου ἅμα τῶν τριῶν κινουμένων τροχῶν
τὴν ἐπ´ εὐθείας ὁδὸν φέρηται τὸ πλινθίον.] ἐπεὶ οὖν
αἱ χοινικίδες αἱ τοὺς τροχοὺς ἔχουσαι [περικείμεναι
τοῖς ἄξοσιν] ἐν τῇ κινήσει δυσχερῶς ἐπιστρέφονται διὰ
〈τὸ〉 τὸ ὅλον τοῦ πλινθίου βάρος ἐπ´ αὐτὰς ἐπικεῖ–
σθαι, ἀρέσκει ἐν τοῖς αὐτομάτοις πάντα τὰ ἐγκυκλίως
κινούμενα περὶ κνώδακας στρέφεσθαι. ποιήσομεν οὖν
οὕτω· γεγονέτω γὰρ †τὸ πλινθίον καθ´ ὃν τρόπον ὁ
τοὺς δύο τροχοὺς ἔχων ἄξων, ὄρθιον διάπηγμα ἀρα–
ρός· ἐν δὲ τούτῳ ἐμπυελίδια ἔστω ἐξ ἑκατέρου μέρους,
εἰς ἃ οἱ κνώδακες ἐμβιβασθήσονται. δύο δὲ ἄξονες
γεγονέτωσαν συμφυεῖς ἔχοντες τοὺς τροχούς, ὧν ἑκά–
τερος κείσθω μεταξὺ τοῦ εἰρημένου ὀρθίου διαπήγμα–
τος καὶ τῶν τοῦ πλινθίου τοίχων ἐν κνώδαξιν, ὥστε
βεβηκέναι ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τοὺς τροχοὺς καὶ ἕκαστον
στρέφεσθαι ἐν τοῖς ἑαυτοῦ κνώδαξιν. [αἱ δὲ περὶ τοὺς
ἄξονας σπάρτοι διπλαῖ ἔστωσαν, ὥστε μέσον λαβεῖν
τὸν τροχὸν καὶ ἐξ ἴσου στρέφειν. γεγονέτω δὲ καὶ
ἕτερος ἄξων τούτοις ὁμοίως κινούμενος ἔμπροσθεν τοῦ
πλινθίου, ὥστε πάλιν ἐπὶ τῶν τριῶν τροχῶν φέρεσθαι
τὸ πλινθίον. καὶ περὶ τοῦτον ὁμοίως διπλῆ περικείσθω
σπάρτος μεσολαβοῦσα τὸν τροχόν.] πάλιν οὖν τῶν
σπάρτων ἐπειληθεισῶν ἐναλλὰξ ὁσάκις ἐὰν βουλώμεθα
καὶ τὰ χαλάσματα ἐχουσῶν ὡς ἐὰν προαιρώμεθα δια–
μεμηρυμένα, ὡς εἴρηται, καὶ ἡ τοῦ πλινθίου πορεία
ἔσται ὡς ἐὰν προαιρώμεθα, εὐκόπως τε καὶ εὐκυλίστως
διὰ τοὺς κνώδακας.
Περὶ μὲν οὖν τῆς πορείας καὶ τῆς ἀποπορείας τοῦ
πλινθίου αὐτάρκως νομίζομεν εἰρηκέναι. ἑξῆς δὲ περὶ
τῶν ἐκτὸς τῆς πο–
ρείας κινήσεων ἐροῦ–
μεν· ἔστι δὲ ἡμῖν ἡ
πρώτη κίνησις περὶ
τῆς τοῦ πυρὸς ἀνα–
καύσεως τοῦ ἐν τῷ
βωμῷ.
Γίνεται οὖν οὕ–
τως· ἔστω γὰρ βωμὸς
ἐκ λεπίδων χαλκῶν ἢ
σιδηρῶν πεποιημένος
ὁ ΑΒΓΔ, τρύπημα
ἔχων ἐν μέσῳ τῷ ἐπι–
πύρῳ τὸ Ε. ὑπὸ δὲ
τοῦτο λεπίδιον ἔστω
τὸ ΖΗ παρακτὸν
ὥσπερ γλωσσοκόμου
πῶμα, ἐπικαλύπτον
τὸ Ε τρύπημα, ἐκ δὲ τούτου ἁλυσείδιον τὸ ΗΘΚ
ἀποδεδομένον περὶ ἀξόνιον ἐντὸς τοῦ βωμοῦ κεί–
μενον καὶ εὐλύτως στρεφόμενον. †ἐν δὲ τῷ ἀξονίῳ
ἀποδεδόσθω εἰς τὴν λείαν σπάρτος· αὕτη δὲ μετὰ τὴν
πορείαν ταθεῖσα ὑπὸ τῆς λείας ἐπιστρέψει τὸ ἀξόνιον
καὶ παραλλάξει τὸ λεπίδιον, καὶ τῆς ἀγκύλης ἐκπε–
σούσης ἀπὸ τοῦ τύλου τὰ ἑξῆς ἐπιτελεσθήσεται. ὑπο–
κείσθω δὲ τῷ Ε τρυπήματι λαμπτὴρ ὁ ΜΝ τὴν φλόγα
ἔχων ὑποκειμένην τῷ τρυπήματι. ἐπικείσθω δέ, ὡς
προείρηται, ἐν τῷ βωμῷ ὕλη δυναμένη εὐκόπως ἀν–
άπτεσθαι. μᾶλλον δὲ τῶν ἄλλων ποιεῖ τὰ τεκτονικὰ
ξύσματα. ὅταν οὖν πορευόμενον τὸ πλινθίον στῇ,
τότε ἡ ἐκ τοῦ ΗΘΚ ἁλυσειδίου σπάρτος ταθεῖσα
ἐπισπάσεται τὸ ΖΗ λεπίδιον, ὥστε ἀνοιχθῆναι τὴν
ὀπὴν καὶ τὴν φλόγα ἄνω ἐνεχθεῖσαν ἀνακαῦσαι τὸν
βωμόν. τὰ δ´ αὐτὰ ἐπινοείσθω καὶ ἐπὶ τοῦ ἑτέρου
βωμοῦ, μόνον ὅτι τὸ τῆς σπάρτου χάλασμα μεῖζον
εἶναι δεῖ τοῦ νῦν εἰρημένου, ὅπως κατὰ τὰς ἑξῆς κι–
νήσεις ταθεῖσα ἡ σπάρτος τὴν ἑτέραν ἔξαψιν ποιήσηται.
Μετὰ δὲ τὴν θυσίαν δεῖ ἐκ μὲν τοῦ θύρσου γάλα
ἀναπιτυσθῆναι, ἐκ δὲ τοῦ σκύφους οἶνον.
Γίνεται οὖν καὶ τοῦτο οὕτως· ὑπὸ τοὺς πόδας τοῦ
Διονύσου συμφυὴς γίνεται σωλὴν ἔχων τρυπήματα ἐν
τῇ ἐπιφανείᾳ ἐγγὺς ἀλλήλων δύο, ἐκ δὲ τούτων σω–
ληνάρια ἀνατείνοντα εἰς τὸ ἐντὸς μέρος τοῦ Διονύσου
φέροντα τὸ μὲν εἰς τὸν θύρσον, τὸ δὲ εἰς τὸν σκύφον.
Ἔστω δὲ ἡ μὲν βάσις τοῦ Διονύσου ἡ ΑΒ, ὁ δὲ
συμφυὴς τούτῳ σωλὴν ὁ ΓΔ· τὰ δὲ ἐν αὐτῷ τρυπήματα
τὰ Ε, Ζ· τὰ δὲ ἐκ τούτων ἀνατείνοντα σωληνάρια
τὰ ΖΗ, ΕΘ, τὸ μὲν ΖΗ εἰς τὸν θύρσον, τὸ δὲ ΕΘ
εἰς τὸν σκύφον. ἔστω δὲ καὶ ὁ ἐπικείμενος πυρὴν
τῷ ναΐσκῳ ὁ ΚΛΜ. ἐντὸς δὲ τούτου ἀγγεῖον ἔστω
τὸ ΝΞ μέσον διάφραγμα ἔχον τὸ Ο. καὶ ἐκ μὲν τοῦ
ΝΟ ἀγγείου φερέτω σωλὴν ὁ ΠΡΣΤ εἴς τινα ἕτερον
σωλῆνα τὸν ΥΦ συνεσμηρισμένον τῷ ΓΔ σωλῆνι,
συμφυῆ δὲ ὄντα ἐκ τῶν ὑποκάτω μερῶν τῷ καταστρώ–
ματι, ἐφ´ ὃ ὁ ναΐσκος ἐπίκειται. τὸ δὲ Τ τρύπημα κεί–
σθω κατὰ τὸ Ε. ἐκ δὲ τοῦ ΞΟ ἀγγείου ... ἕτερος σωλὴν
ὁ ΧΨΩϛ καὶ φέρων ὁμοίως εἰς τὸν ΥΦ σωλῆνα.
τὸ δὲ ϛ τρύπημα κείσθω κατὰ τὸ Ζ. οὐκοῦν ἐάν τις
ἐν μὲν τῷ ΟΝ ἀγγειδίῳ οἶνον ἐγχέῃ, ἐν δὲ τῷ ΞΟ
γάλα, κειμένων τῶν Ε, Ζ τρυπημάτων κατὰ τὰ Τ, ϛ
ἐνεχθήσεται ὁ μὲν οἶνος εἰς τὸν σκύφον, τὸ δὲ γάλα
εἰς τὸν θύρσον. ἵν´ οὖν στέγῃ τὰ ὑγρὰ τὸν πρότερον
χρόνον, κλεὶς ἔστω ἡ Ϟ͵Τ ἀποκλείουσα, ὡς εἴρηται, τὰ
ὑγρὰ δι´ ἐπιτονίου τοῦ ͵Α, περὶ ὃ ἀγκύλη σπάρτου
περιβεβλήσθω χάλασμα †ἔχουσα καὶ ἀποδεδομένη εἰς
τὴν λείαν, ὅπως κατὰ τὸν δέοντα καιρὸν ταθεῖσα ἐπι–
στρέψῃ τὸ ἐπιτόνιον καὶ ἐνεχθῇ τὰ ὑγρά. πάλιν δὲ
ἐπιστραφέντος τοῦ Διονύσου καὶ τοῦ ἑτέρου βωμοῦ
ἀνακαυθέντος, δεῖ πάλιν ῥεῦσαι τόν τε οἶνον καὶ τὸ
γάλα· στρέφεσθαι δὲ οὕτως ἡμικυκλίου †περιφέρεια.
γεγονέτω κατὰ διάμετρον τοῖς Τ, ϛ τρήμασιν ἕτερα
τρήματα τὰ ͵Β, ͵Γ, καὶ ἐκ μὲν τοῦ ͵Β φερέτω σωλὴν
εἰς τὸν ΡΣ ὁ ͵Β͵Δ, ἐκ δὲ τοῦ ͵Γ ἕτερος σωλὴν εἰς
τὸν ΨΩ ὁ ͵Γ͵Ε. ὅταν ἄρα ἐπιστραφέντος τοῦ Διο–
νύσου γένηται τὰ Ε, Ζ τρυπήματα κατὰ τὰ ͵Β, ͵Γ, καὶ
πάλιν ἀνοιχθήσεται ἡ Ϟ͵Τ κλεὶς, καὶ ῥεύσει ὁμοίως ὅ
τε οἶνος καὶ τὸ γάλα. [ἀνοίγεται δὲ ἡ κλεὶς ἑτέρας
σπάρτου ἐπισπασαμένης τὸ ἐπιτόνιον εἰς τὰ ἕτερα †βάρη.]
δεῖ δὲ τοὺς ΡΣ, ΨΩ σωλῆνας δι´ ἑνὸς κιονίσκου
τῶν ἐν τῷ ναΐσκῳ κοίλου ὄντος ἐνεχθῆναι ὑπὸ τὴν
βάσιν τοῦ ναΐσκου, ὅπως ἀφανεῖς ὑπάρχωσιν. ἐπι–
στρέφεται δὲ ὁ Διόνυσος σὺν τῇ ἐπικειμένῃ Νίκῃ τῷ
πυρῆνι οὕτως. καθείσθω ἄξων συμφυὴς ὢν τῇ Νίκῃ
διὰ τοῦ πυρῆνος ὁ ͵ϛ͵Ζ εὐλύτως στρεφόμενος περὶ
κνώδακα τὸν ͵Ζ, καὶ περὶ αὐτὸν περιειληθεῖσα σπάρτος
διὰ τροχίλου τοῦ ͵Η ἀποδεδόσθω εἰς τὴν βάσιν τοῦ
ναΐσκου καὶ διὰ τροχίλου τοῦ ͵Θ εἰς τὸ ὑπερέχον τοῦ
ΓΔ σωλῆνος. οὐκοῦν ἐὰν ἐπιστρέφῃ τις τὸν ΓΔ
σωλῆνα, ἀπειλήσει τὴν περὶ τὸν ͵ϛ͵Ζ ἄξονα σπάρτον
καὶ ἅμα ἐπιστρέψει τὴν Νίκην καὶ τὸν Διόνυσον·
ἐπὶ τὰ αὐτὰ δὲ ἔστω μέρη ἡ ἐπιστροφὴ αὐτῶν· καὶ
ἴσος δὲ ἔστω κατὰ τὸ πάχος ὁ ͵ϛ͵Ζ ἄξων τῷ ΓΔ
σωλῆνι, ὅπως ἅμα ἀποκατασταθῶσιν ἥ τε Νίκη καὶ
ὁ Διόνυσος μηδὲν παραλλάσσοντες κατὰ τὴν θέσιν.
ἵνα γοῦν αὐτόματον τοῦτο γίνηται, ἐπειλήσθω ἑτέρα
ἅλυσις περὶ τὴν ὑπεροχὴν τοῦ ΓΔ σωλῆνος καὶ διὰ
τροχίλου τοῦ Μ<Α> εἰς βάρος ἀποδεδόσθω τὸ Μ<Β> ὁ δὲ
συγκεκοινωμένος τῷ βάρει κρίκος χειρὶ κατεχέτω καὶ
σχαστηρίᾳ, καθάπερ ἐπὶ τῶν καταπελτῶν γίνεται,
ὅπως τῆς σχαστηρίας ἀπολυθείσης ἀπό τινος σπάρ–
του τὸ βάρος κατενεχθὲν ἐπιστρέψῃ τόν τε Διόνυσον
καὶ τὴν Νίκην. καὶ ἡ ͵Η͵Θ δὲ σπάρτος δι´ ἑτέρου
κιονίσκου κρυπτέσθω, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν σωλήνων
εἴρηται.
Μετὰ δὲ τὸ σπεῖσαι πρώτως τὸν Διόνυσον δεήσει
κυμβάλων καὶ τυμπάνων κτύπον γενέσθαι.
Γίνεται δὲ καὶ τοῦτο οὕτως· ἐν τῇ κάτω βάσει, ἐν
ᾗ εἰσι καὶ οἱ τροχοί, ἀγγεῖον τίθεται ἔχον σφαιρία
μολιβᾶ συρρέοντα εἰς τὸν πυθμένα. ἐν δὲ τῷ πυθμένι
τρῆμα γίνεται εὐλύτως δυνάμενον δέξασθαι τὰ σφαι–
ρία, κλειθρίον ἔχον ἀνοιγόμενον ὑπὸ τῆς σπάρτου,
ὅταν δέῃ. ὑπόκειται δὲ τῷ τρήματι τυμπάνιον ἐπικε–
κλιμένον· καὶ τούτῳ ἐξήφθω κυμβάλιον. ἐκπίπτοντα
οὖν τὰ σφαιρία κρούσει πρῶτον τὸ τυμπάνιον καὶ ἐκ
τούτου ἀποπίπτοντα εἰς τὸ κυμβάλιον τὸν ἦχον ἀπο–
τελέσει. δύναται δὲ μέσον διάφραγμα λαβὸν τὸ ἀγ–
γεῖον δύο χώρας ποιῆσαι, ὥστε ἐν ἑκατέρᾳ εἶναι σφαιρία
〈καὶ〉 τὰ μὲν ἐν τῇ μιᾷ χώρᾳ τὸν πρῶτον ἦχον ἀπο–
τελεῖν, τὰ δὲ ἐν τῇ ἑτέρᾳ τὸν ἑξῆς, κλειθρίου ὁμοίως
ἀνοιχθέντος.
Ἑξῆς δὲ δεῖ τὸ περιστύλιον στεφανωθῆναι τὸ ἐν
τῇ βάσει.
Γίνεται δὲ οὕτως· νοείσθω τὸ θωράκιον τὸ ἐπι–
κείμενον ἐν τῷ τετραστύλῳ τὸ ΑΒΓΔ ἔχον ἐντὸς
ἕτερον θωράκιον τὸ ΕΖΗΘ, ὥστε τὴν μεταξὺ τῶν
δύο χώραν θωρακίων κενὴν ἐκ τοῦ κάτω μέρους ὑπάρ–
χειν. γενηθὲν δὲ πλέγμα ἐκ στεφάνων †τετραγώνων
πλοκῇ οἵᾳ ἐάν τις βούληται καὶ πρὸς τὴν ὄψιν εὐαρ–
μόστως καὶ τοῦτο πτυγὲν ἐγκρύπτεται εἰς τὸν εἰρη–
μένον μεταξὺ τῶν θωρακίων τόπον τὰς ἄνω ἀρχὰς
ἐξημμένας ἔχον ἐκ τοῦ θωρακίου. καὶ ἵνα μὴ αὐτό–
ματον καταφέρηται, σανίδιον ἐπίμηκες ἁρμόζον τῷ
μεταξὺ τῶν θωρακίων τόπῳ καθ´ ἑκάστην πλευρὰν τοῦ
θωρακίου γίνεται, ὥστε ἐπιπωμάσαι τὸ πλέγμα καὶ
συσχεῖν εἰς τὸ ἄνω μέρος. ἵνα δὲ μὴ αὐτόματα τὰ
σανίδια ἀποπίπτῃ, ἐκ τῆς μιᾶς πλευρᾶς τῆς εἰς τὸ
ἐντὸς τοῦ θωρακίου μέρος στροφωμάτια εὔλυτα λαμ–
βάνει, ἵνα ὅταν ἐπιπωμασθῇ, ἐκ τοῦ ἑτέρου μέρους
ἐπιστρεπτῷ κόρακι κατέχηται, ὥστε μὴ ἀνοίγεσθαι. ἐκ
δὲ τοῦ ἑτέρου μέρους τοῦ κόρακος ἀγκύλη σπάρτου
περιτίθεται, ἥτις ταθείσης τῆς σπάρτου καὶ τοῦ κό–
ρακος ἐπιστραφέντος ἀποπίπτει. καὶ οὕτως τὸ πλέγμα
καθίεται. ἕξει δὲ τὸ πλέγμα εἰς τὰ κάτω μέρη βαρύλ–
λια μολιβᾶ ἐκδεδεμένα πρὸς τὸ ταχέως καταφέρεσθαι.
Τὸ λοιπὸν δὲ δὴ καταλείπεται ὑποδεῖξαι, πῶς αἱ
Βάκχαι χορεύουσι κατὰ τὸν δέοντα καιρόν.
Γίνεται οὖν καὶ τοῦτο οὕτως· ὁ ναΐσκος ὁ στρογ–
γύλος, ἐν ᾧ ἐστιν ὁ Διόνυσος, στυλοβάτην ἐχέτω
στρογγύλον καὶ λεῖον κατὰ τὸ ὕψος. ἔστω οὖν
οὗτος ὁ ΑΒΓΔ· περὶ δὲ τοῦτον περικείσθω ἴτυς ἡ
ΕΖΗΘΚΛΜΝ ἁρμοστὴ τῷ στυλοβάτῃ, ὥστε εὐλύτως
περὶ αὐτὸν στρέφεσθαι. περὶ δὲ τὸν κρόταφον τῆς
ΚΛΜΝ περιφερείας ἐντετορνεύσθω σωλήν, ἐν ᾧ
σπάρτος ἐπειληθεῖσα ἐγκεκοιμίσθω [εἰς τὸ βάθος
τοῦ σωλῆνος], ἧς ἡ μὲν μία ἀρχὴ κεκρούσθω δι´
ἐπιούρου εἰς τὸ βάθος τοῦ σωλῆνος, ὥστε μηκέτι ἐκ–
σπᾶσθαι· ἡ δὲ ἑτέρα διὰ τροχίλου ἀποδεδόσθω εἰς τὸ
κάτω μέρος τοῦ θωρακίου καὶ ἐπειλήσθω εἰς ἕτερον
σωλῆνα ἐνόντα ἐν τῷ τυμπάνῳ, ᾧ συμφυὴς ἔστω ἄξων
εὐλύτως στρεφόμενος. τῷ δὲ ἄξονι περιειλήσθω ἑτέρα
σπάρτος καὶ ἀποδεδόσθω εἰς τὴν λείαν. συμβήσεται
οὖν ταθείσης τῆς περὶ τὸν ἄξονα σπάρτου ἐπειλεῖσθαι
ἐπὶ τὸ συμφυὲς αὐτῷ τύμπανον τὴν ἐκ τῆς ἴτυος
σπάρτον καὶ οὕτως χορεύειν τὰς Βάκχας. ἐπεὶ οὖν
δὶς αὐτὰς δεῖ χορεῦσαι, ἔχει χάλασμα διαμεμηρυμένον
ἡ περὶ τὸν ἄξονα σπάρτος, ὅπως στάσις γένηται τῶν
Βακχῶν διὰ τοῦ χαλάσματος. ταθείσης δὲ αὐτῆς πάλιν
χορεύσουσιν· ἐπικείσονται γὰρ τῇ εἰρημένῃ ἴτυι αἱ
Βάκχαι.
Ὅσαι δὲ σπάρτοι ἐκ τῆς κάτω βάσεως εἰς τὴν λείαν
ἀποδίδονται, δεῖ ταύτας ἀφανεῖς ὑπάρχειν.
Γίνεται οὖν καὶ τοῦτο οὕτως· ἔστω γὰρ τὸ στόμα
τῆς σύριγγος, ἐν ᾗ ἐστιν ἡ λεία, τὸ ΑΒΓΔ, καὶ
καθείσθω διὰ τοῦ ἐν τῇ σύριγγι στόματος διάφραγμα
κατὰ τὴν ΕΖ εὐθεῖαν ἀπολαμβάνον τὸ ΔΕ διάστημα
ὅτι στενότατον. ἡ μὲν οὖν κέγχρος ἐμβληθήσεται εἰς
τὴν ΕΒ χώραν, αἱ δὲ σπάρτοι ἐκ τοῦ κάτωθεν μέρους
ἀνενεχθήσονται εἰς τὴν ΓΔΕΖ χώραν καὶ ἀποδοθή–
σονται εἰς τὴν λείαν τὴν ἐν τῇ ΑΒΖΕ χώρᾳ διὰ
τροχίλου· οὕτως γὰρ ἀφανεῖς ἔσονται πᾶσαι αἱ κάτω–
θεν ἀναφερόμεναι σπάρτοι. ἐπεὶ οὖν πολλῶν κινήσεων
γινομένων καὶ τῆς τοῦ πλινθίου πορείας πολλῆς ὑπαρ–
χούσης ἀνάγκη [μὴ] ἐξαρκεῖν τὸ τῆς σύριγγος ὕψος,
δεῖ καὶ τοῦτο μηχανήσασθαι. πρὸς μὲν οὖν τὸ μῆκος
τῆς πορείας δύνανται οἱ περὶ τὸν ἄξονα δύο τροχοὶ
αὐξανόμενοι πολὺ μῆκος παρέχειν ἢ τὸ τοῦ ἄξονος
πάχος ἔλασσον γινόμενον· ἅπαξ γὰρ τοῦ ἄξονος στρα–
φέντος κινηθήσεται τὸ πλινθίον τηλικαύτην ὁδὸν ἡλίκη
ἐστὶν ἡ τοῦ ἑνὸς τροχοῦ περιφέρεια. διὸ εὐλόγως
μείζονας αὐτοὺς δεῖ πειρᾶσθαι ποιεῖν.
Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ οὕτως δυνατόν ἐστι.
Νοείσθω γὰρ τὸ τοῦ ἄξονος πάχος τὸ ΑΒ, ἡ δὲ
τοῦ συμφυοῦς αὐτῷ τροχοῦ περιφέρεια ἡ ΓΔ, καὶ
ὑπερκείσθω ἕτερος ἄξων ἐν κνώδαξιν εὐλύτως στρεφό–
μενος, οὗ τὸ πάχος ἔστω τὸ ΕΖ. τούτῳ δὲ συμφυὲς
ἔστω τύμπανον τὸ ΗΘ. καὶ περὶ μὲν τὸν ΑΒ ἄξονα
σπάρτος περιειληθεῖσα ἀποδεδόσθω περὶ τὸ ΗΘ τύμ–
πανον. ἐκ δὲ τοῦ ΕΖ ἄξονος ἑτέρα σπάρτος ἐκδεθεῖσα
καὶ ἐπειληθεῖσα ἀποδεδόσθω διὰ τροχίλου τοῦ Κ εἰς
τὴν ἐν τῇ σύριγγι λείαν τὴν Λ. συμβήσεται οὖν ἅπαξ
στραφέντος τοῦ ΕΖ ἄξονος ὀλίγον μὲν μέρος τῆς
σύριγγος κενοῦσθαι, τοσοῦτον ὅση ἐστὶν ἡ τοῦ ΕΖ
ἄξονος περιφέρεια, τὴν δὲ ἐκ τοῦ ΑΒ ἄξονος σπάρτον
ἅπαξ ἐπειλῆσαι τὸ ΗΘ τύμπανον μεῖζον ὂν τοῦ ΑΒ
ἄξονος, ὥστε πλεονάκις τὸν ΑΒ ἄξονα στραφῆναι σὺν
τῷ ΓΔ τροχῷ καὶ διὰ τοῦτο πολὺ μῆκος τῆς πορείας
γίνεσθαι. εἰδέναι μέντοι χρή, ὅτι μείζονος λείας προσ–
δεῖται διὰ τὸ τοὺς μείζονας κύκλους ὑπὸ τῶν ἐλασ–
σόνων κινεῖσθαι· ταῦτα γὰρ διὰ τῶν μοχλίων δὴ ἔστι.
καὶ τὰς ἄλλας δὲ τὰς ἔξωθεν τῆς πορείας κινήσεις
δυνατόν ἐστι μεγάλας οὔσας διὰ μικρῶν διαστημάτων
ἐπιτελεῖσθαι· ἐὰν γὰρ ἡ κινοῦσα τὸ ὄργανον τοῦ Διο–
νύσου σπάρτος περὶ μείζονας κύκλους ἀποδιδῶται, ἡ
δὲ εἰς τὴν λείαν περὶ ἐλάσσονας ἄξονας καὶ συμφυεῖς
ὄντας τῷ μείζονι, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῆς πορείας ὑπε–
δείξαμεν.
Δύναται δὲ καὶ ἄλλως ἥ τε ἐπιπορεία καὶ ἡ ἀπο–
πορεία γίνεσθαι καὶ αἱ ἔξωθεν 〈τῆς πορείας〉 κινήσεις.
Ἔστω γὰρ τὸ τῆς σύριγγος στόμα τὸ ΑΒΓΔ δια–
πεφραγμένον δυσὶ διαφράγμασι δι´ ὅλου τοῦ ὕψους
τῆς σύριγγος τοῖς κατὰ τὰς ΕΖ, ΗΘ εὐθείας, ὥστε
διὰ τοῦ μεταξὺ τόπου τῶν διαφραγμάτων τὰς κάτω
σπάρτους ἀναφέρεσθαι καὶ ἀποδίδοσθαι εἰς τὰς λείας.
ἡ μὲν οὖν ἐν τῇ ΑΒΕΖ σύριγγι λεία τήν τε ἐπι–
πορείαν ποιήσεται καὶ τὴν ἀποπορείαν, ἡ δὲ ἐν τῇ
ΗΘΓΔ τὰς ἄλλας κινήσεις οὕτως· ἔστω γὰρ τὸ μὲν
ἐν τῷ πυθμένι τῆς ΑΒΕΖ σύριγγος τρῆμα, δι´ οὗ
ἡ κέγχρος ἐκρέει, τὸ Κ, τὸ δὲ ἐν τῇ ΗΘΓΔ τὸ Λ.
ἑκατέρῳ δὲ κλειθρίον γεγονέτω δυνάμενον εὐκόπως
παράγεσθαι. ὅταν οὖν μέλλῃ πορεύεσθαι τὸ πλινθίον,
παράξομεν τὸ τοῦ Κ τρυπήματος κλειθρίον, ὥστε
ἀνοιχθῆναι. καὶ ἵνα 〈μὴ〉 εὐθέως ὁρμὴν λαβὸν τὸ
πλινθίον κινηθῇ, ἕξει ἡ σπάρτος ἡ ἐκ τῶν [ὑπὲρ]
τροχῶν ἀποδιδομένη εἰς τὴν λείαν χαλασμάτιον. καὶ
δῆλον ὅτι χρόνος τις
ἔσται ἀποστάντων
ἡμῶν πρὸ τοῦ κινη–
θῆναι τὸ πλινθίον,
τοσοῦτος ὅσον ἦν
τὸ τῆς σπάρτου χά–
λασμα. ὅταν δὲ δέῃ
στῆναι τὸ πλινθίον
καὶ τὰς ἄλλας ἐπι–
τελέσαι κινήσεις, ἔτι
ἐπιπορευομένου αὐτοῦ σπάρτος τις ἐπισπάσεται τὸ πρὸς
τῷ Λ κλειθρίον καὶ ἀνοίξει αὐτό. καὶ πάλιν, ἵνα μὴ
πορευομένου ἑτέρα γένηται κίνησις, ἕξει χάλασμα καὶ
ἡ ἐκ τῆς ἑτέρας λείας ἐκδεδεμένη σπάρτος, (ἥτις τα–
θεῖσα ἐπισπάσεται καὶ τὸ πρὸς τῷ Κ κλειθρίον.) καὶ
οὕτως στήσεται τὸ πλινθίον, αἱ δὲ ἄλλαι ἐπιτελεσθή–
σονται κινήσεις. ὅταν οὖν πάλιν δέῃ ἀποπορεύεσθαι
τὸ πλινθίον, ἑτέρα σπάρτος ἐπισπάσεται τὸ πρὸς τῷ
Κ κλειθρίον καὶ ἀνοίξει αὐτό. καὶ οὕτως τὴν ἀπο–
πορείαν ποιήσεται.
{ΠΕΡΙ ΣΤΑΤΩΝ ΑΥΤΟΜΑΤΩΝ}
Ὅσα μὲν οὖν ἔδει περὶ τῶν ὑπαγόντων αὐτομάτων
πραγματευθῆναι, νομίζομεν ἱκανῶς ἀνεστράφθαι ἐν τοῖς
προγεγραμμένοις· καὶ γὰρ εὐκόπως καὶ ἀκινδύνως καὶ
ξένως παρὰ τὰ πρὸ ἡμῶν ἀναγεγραμμένα κατακεχωρί–
καμεν, ὡς ἔστι δῆλον τοῖς πεπειραμένοις τῶν πρό–
τερον ἀναγεγραμμένων. περὶ δὲ τῶν στατῶν αὐτομά–
των βουλόμεθα γράφειν καινότερόν τι· καὶ βέλτιον
τῶν πρὸ ἡμῶν ἅμα καὶ πρὸς διδασκαλίαν 〈μᾶλλον〉
ἁρμόζον οὐδὲν εὕρομεν τῶν ὑπὸ Φίλωνος τοῦ Βυζαν–
τίου ἀναγεγραμμένων. ἔστι δὲ μῦθος καὶ ἡ διάθεσις
τῶν περὶ τὸν Ναύπλιον, ἐν ᾗ πολλαί τε καὶ ποικίλαι
διαθέσεις ὑπάρχουσι καὶ οὐ φαύλως οἰκονομούμεναι
πλὴν τῆς μηχανῆς τῆς περὶ τὴν Ἀθηνᾶν· ἐργωδέστερον
γάρ πως τὴν κατασκευὴν ἐποιήσατο· δυνατὸν γὰρ ἦν
χωρὶς μηχανῆς φανῆναι αὐτὴν ὑπὸ τὸν πίνακα καὶ
μετὰ ταῦτα πάλιν ἀφανῆ γενέσθαι· τὸ γὰρ ζῴδιον
αὐτῆς δυνατόν ἐστι περὶ τοὺς πόδας ἐν γιγγλύμῳ
κινούμενον τὸν μὲν πρῶτον χρόνον κατακεκλιμένον
εἶναι, ὥστε μὴ φαίνεσθαι, ἔπειτα δὲ ὥσπερ ὑπὸ σπάρ–
του τινὸς ἐπισπασαμένης ὀρθὸν φανῆναι καὶ πάλιν
ὑπὸ ἑτέρας κατακλιθῆναι. ἔτι δὲ καὶ ὑποσχόμενος
πρὸς τούτῳ κεραυνὸν πεσεῖν ἐπὶ τὸ τοῦ Αἴαντος
ζῴδιον καὶ βροντῆς ἦχον γενέσθαι οὐ κατεχώρισε·
πολλοῖς γὰρ συντάγμασι περιτυχόντες οὐχ εὕρομεν
τοῦτο ἀναγεγραμμένον. καὶ ἴσως δόξει τις ἡμᾶς κατα–
τρέχοντας τοῦ Φίλωνος διαβάλλειν αὐτὸν ὡς μὴ δε–
δυνημένον τὴν ὑπόσχεσιν ἀπαρτίσαι· ἀλλ´ οὐχ οὕτως
ἔχει. πολλῶν δὲ οὐσῶν τῶν ἐν τῇ διαθέσει ὑπο–
σχέσεων, ἴσως ἔλαθεν αὐτὸν ἀναγράφοντα αὕτη.
δυνατὸν γάρ ἐστιν ἀγγεῖόν τι ἐν αὑτῷ σφαιρία ἔχον
μολιβᾶ καὶ ἔχον τετρυπημένον τὸν πυθμένα ἀποσχάζε–
σθαι κατὰ τὸν δέοντα καιρόν, τὰ δὲ σφαιρία ἐμπί–
πτοντα διφθέρᾳ ἐξηπλωμένῃ, ξηρᾷ καὶ πυκνῇ τὸν
ἦχον τῆς βροντῆς ἀποδιδόναι· καὶ γὰρ ἐν τοῖς θεάτροις
ὅταν δέῃ τὸν ὅμοιον ἦχον γενέσθαι, ἀγγεῖα ἀποσχά–
ζονται βάρη ἔχοντα, ἵνα φερόμενα ἐπὶ διφθέρας, ὡς
εἴρηται, ξηρᾶς καὶ περιτεταμένης [τῆς βύρσης] καθά–
περ ἐν τυμπάνοις τὸν ἦχον ἀποτελῇ. περὶ δὲ τῶν
λοιπῶν τῶν ἐν τῇ διαθέσει τοῦ Ναυπλίου κατὰ μέρος
γινομένων εὐαρεστούμεθα ὡς ἐν τάξει καὶ εὐμεθόδως
ὑπ´ αὐτοῦ ἀναγεγραμμένων. διὸ δὴ οὐ παρῃτησάμεθα
τὰ ὑπ´ αὐτοῦ περὶ ὧν εἴπομεν γεγραμμένα· οὕτως γὰρ
νομίζομεν τοὺς ἐντυγχάνοντας τῆς μεγίστης ὠφελείας
τυγχάνειν, ὅταν τὰ μὲν καλῶς ὑπὸ τῶν ἀρχαίων εἰρη–
μένα παρατιθῆται αὐτοῖς, τὰ δὲ παραθεωρηθέντα ἢ
διορθώσεως τυχόντα καταχωρίζηται.
Περὶ τῆς τῶν πινακίων οὖν κατασκευῆς νῦν ἀρξώ–
μεθα λέγειν. ἔστι μὲν οὖν παρὰ πολὺ τῶν ὑπαγόντων
ἡ ... ποίησις ἀσφαλεστέρα τε καὶ ἀκινδυνοτέρα καὶ
τὴν ἐπίδειξιν οὐκ ἀπίθανον ἔχουσα. τὸ δὲ πρόβλημά
ἐστι τοιοῦτον, ὥστε πίνακος ἐπιτεθέντος ἐπί τι κιόνιον
ξύλινον ἀνοιχθῆναί τε αὐτόματον καὶ τὰ ἐν αὐτῷ
ἐζωγραφημένα φαίνεσθαι κινούμενα πρὸς λόγον τῆς
ὑποκειμένης διαθέσεως, καὶ πάλιν κλεισθέντος αὐτο–
μάτου διαγενέσθαι ὀλίγον παντελῶς χρόνον καὶ ἀνοι–
χθέντος φαίνεσθαι ἄλλα τὰ ἐν αὐτῷ γεγραμμένα καὶ
εἰς τὸ δυνατὸν πάλιν τὰ αὐτὰ ἤ τινα αὐτῶν κινεῖσθαι
καὶ τοῦτο πάλιν πλεονάκις γενέσθαι, καὶ ἐκτὸς τῶν
πινάκων ἢ μηχανὰς αἰρομένας φαίνεσθαι καὶ περι–
αγομένας ἢ ἄλλας τινὰς κινήσεις. ἡ μὲν οὖν ὑπόθεσις
τοιαύτη· χαριέστατος δὲ τῶν μεταχειριζομένων ὁ γλα–
φυρωτάτην διάθεσιν ἐπινοῶν. ὥστε προθησόμεθα
μίαν τῶν διαθέσεων, ἣν μάλιστα κρίνομεν, καὶ μετὰ
〈ταῦτα〉 τὴν κατασκευὴν ἐμφανιοῦμεν· ἀρκέσει γὰρ
περὶ ἑνὸς πίνακος ...· διὰ γὰρ τῶν αὐτῶν πάλιν τὰ
αὐτὰ οἰκονομεῖται, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν ὑπαγόντων
ἀπεδείξαμεν.
Οἱ μὲν οὖν ἀρχαῖοι κέχρηνται ἁπλῇ τινι διαθέσει·
ἀνοιχθέντος γὰρ τοῦ πίνακος, ἐφαίνετο ἐν αὐτῷ πρόσ–
ωπον γεγραμμένον. τοῦτο δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκίνει καμ–
μύον τε καὶ ἀναβλέπον πολλάκις. ὅταν δὲ πάλιν κλει–
σθεὶς ἀνοιχθῇ ὁ πίναξ, τὸ μὲν πρόσωπον οὐκέτι ἑωρᾶτο,
ζῴδια δὲ γεγραμμένα ἔς τινα μῦθον διεσκευασμένα. καὶ
πάλιν ὅταν κλεισθεὶς ἀνοιχθῇ, διάθεσις ἄλλη ἐφαίνετο
ζῳδίων συναναπληροῦσα τοὺς ὑποκειμένους μύθους
τοὺς ἑξῆς, ὥστε τρεῖς μόνον κινήσεις διαφόρους ἐπὶ τοῦ
πίνακος γίνεσθαι, μίαν μὲν τῶν θυρῶν, ἄλλην δὲ τῶν
ὀμμάτων, τὴν τρίτην τῶν ἐπικαλυπτόντων. οἱ δὲ καθ´
ἡμᾶς μύθους τε ἐμβεβλήκασιν εἰς τοὺς πίνακας ἀστείους
καὶ κινήσεσι κέχρηνται πολλαῖς καὶ ἀνομοίαις. καθὰ
δὲ προεθέμην, ἐρῶ περὶ ἑνὸς πίνακος τοῦ δοκοῦντός
μοι κρείττονος. μῦθος μὲν ἦν τεταγμένος ἐν αὐτῷ
ὁ κατὰ τὸν Ναύπλιον. τὰ δὲ κατὰ μέρος εἶχεν οὕτως·
ἀνοιχθέντος ἐν ἀρχῇ τοῦ πίνακος ἐφαίνετο ζῴδια
γεγραμμένα δώδεκα· ταῦτα δὲ ἦν εἰς τρεῖς στίχους
διῃρημένα· ἦσαν δὲ οὗτοι πεποιημένοι τῶν Δαναῶν
τινες ἐπισκευάζοντες τὰς ναῦς καὶ γινόμενοι περὶ
καθολκήν. ἐκινεῖτο δὲ ταῦτα τὰ ζῴδια τὰ μὲν πρί–
ζοντα, τὰ δὲ πελέκεσιν ἐργαζόμενα, τὰ δὲ σφύραις, τὰ
δὲ ἀρίσι καὶ τρυπάνοις χρώμενα 〈καὶ〉 ψόφον ἐποίουν
πολύν, καθάπερ 〈ἂν〉 ἐπὶ τῆς ἀληθείας γίνοιτο. χρόνου
δὲ ἱκανοῦ διαγενομένου κλεισθεῖσαι πάλιν ἠνοίγησαν
αἱ θύραι, καὶ ἦν ἄλλη διάθεσις· αἱ γὰρ νῆες ἐφαί–
νοντο καθελκόμεναι ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν. κλεισθεισῶν
δὲ καὶ πάλιν ἀνοιχθεισῶν, οὐδὲν ἐφαίνετο ἐν τῷ
πίνακι πλὴν ἀέρος γεγραμμένου καὶ θαλάσσης. μετὰ
δὲ οὐ πολὺν χρόνον παρέπλεον αἱ νῆες στολοδρομοῦσαι·
καὶ αἱ μὲν ἀπεκρύπτοντο, αἱ δὲ ἐφαίνοντο. πολλάκις
παρεκολύμβων δὲ καὶ δελφῖνες ὁτὲ μὲν εἰς τὴν θάλατ–
ταν καταδυόμενοι, ὁτὲ δὲ φαινόμενοι καθάπερ ἐπὶ τῆς
ἀληθείας. κατὰ μικρὸν δὲ ἐφαίνετο χειμέριος ἡ θά–
λασσα, καὶ αἱ νῆες ἔτρεχον συνεχῶς. κλεισθέντος δὲ
πάλιν καὶ ἀνοιχθέντος, τῶν μὲν πλεόντων οὐδὲν ἐφαί–
νετο, ὁ δὲ Ναύπλιος τὸν πυρσὸν ἐξηρκὼς καὶ ἡ Ἀθηνᾶ
παρεστῶσα, καὶ πῦρ ὑπὲρ τὸν πίνακα ἀνεκαύθη, ὡς
ὑπὸ τοῦ πυρσοῦ φαινομένης ἄνω φλογός. κλεισθέντος
δὲ καὶ πάλιν ἀνοιχθέντος, ἡ τῶν νεῶν ἔκπτωσις ἐφαί–
νετο καὶ ὁ Αἴας νηχόμενος. ... μηχανῆς τε καὶ ἄνωθεν
τοῦ πίνακος ἐξήρθη, καὶ βροντῆς γενομένης ἐν αὐτῷ
τῷ πίνακι κεραυνὸς ἔπεσεν ἐπὶ τὸν Αἴαντα, καὶ ἠφανί–
σθη αὐτοῦ τὸ ζῴδιον. καὶ οὕτως κλεισθέντος κατα–
στροφὴν εἶχεν ὁ μῦθος. ἡ μὲν οὖν διάθεσις ἦν
τοιαύτη.
Κατασκευάζειν δὲ δεῖ, καθάπερ ἐγράψαμεν, ἡλίκον
ἂν βούλοιτό τις τὸν πίνακα ποιεῖν, τηλικοῦτον τῷ
μεγέθει πλινθίον πήξαντα ἐκ σανίδων ἐλαφροτάτων
πάνυ· πλάτος δὲ ἐχέτωσαν αἱ σανίδες †τοῦ ἕκτου μέρους
τοῦ μήκους τῶν μακροτέρων πλευρῶν. τὸ δὲ ἔδαφος
τοῦ πίνακος δεῖ καθαρμόζειν εἰς τὸ πλινθίον μέσον,
ὑπὸ δὲ τὸ κάτω μέρος τοῦ πλινθίου θωράκιον κοῖλον
ὑποπῆξαι ἀφανὲς εἰς τὸ ὄπισθεν μέρος, ᾧ καθαρμο–
σθεισῶν τῶν θυρῶν καταβήσονται οἱ στροφεῖς μῆκος
ἔχοντες ὥστε καὶ τούτων κάτωθεν ἐπιστρεφομένων
ἀνοίγεσθαι καὶ πάλιν κλείεσθαι τὰς θύρας.
Ἔστω οὖν τὸ θωράκιον ἐκ τῶν ἔμπροσθεν θεωρού–
μενον τὸ ΑΒ, στροφεῖς δὲ οἱ ἐκ τῶν θυρῶν καταβεβη–
κότες οἱ Γ, Δ. οὐκοῦν ἐάν τις ταῖς χερσὶν ἐπιστρέψῃ
τοὺς στροφεῖς ἐφ´ ἑκάτερον μέρος, ἀνοίξει καὶ κλείσει
τὰς θύρας. ἵνα οὖν τοῦτο διὰ τῆς σπάρτου γίνηται
αὐτόματον, ἑλκομένης αὐτῆς ὑπὸ τῆς λείας ἐν τῇ σύριγγι
οὔσης ἐπὶ τῆς ψάμμου, παρατίθημι τοῖς στροφεῦσιν
ἄξονα πλάγιον ἀφεστῶτα μικρὸν τῶν στροφέων τὸν ΕΖ,
στρεφόμενον ἐντόρνως. ἐτρύπησα δὲ ἑκάτερον τῶν
στροφέων καὶ λαβὼν σπάρτον ἐπείλησα διπλῆν καὶ
ἐνέβαλον τήνδε ἁπλῆν εἰς τὸ τρύπημα καὶ ἐπίουρον
μετὰ κόλλης ἐνέκρουσα καὶ ἀπέλαβον αὐτήν, ὥστε
μηκέτι ἐκσπᾶσθαι, ἀλλὰ μένειν ἀραρότως. τοῦτο δὲ
ποιήσας ἀποκατέστησα τὰς ἀρχὰς περὶ τὸν ἄξονα τὴν
μὲν κατὰ τὸ ΓΔ ἄνωθεν τοῦ ἄξονος, τὴν δὲ κατὰ
τὸ ΕΖ κάτωθεν. τρυπήσας ὁμοίως τὸν ἄξονα ἑκάστην
ἀρχὴν ἀπέλαβον ἐπιούροις ἀραρότως τισὶν εὖ μάλα
τὰς σπάρτους, τὴν κατὰ τὸ Ε καὶ τὸ Ζ. αἱ δὲ
σπάρτοι ἐπιστρέψουσι τοὺς στροφεῖς καὶ ἀνοίξουσι τὰς
θύρας. ὅταν δὲ πάλιν τὰ ἐναντία ἐπιστρέφω τὸν
ἄξονα, †καὶ μέντοι ἀνεθήσονται, ... ὅθεν κλεισθήσονται
αἱ θύραι. οὕτως οὖν ἀπὸ μιᾶς κινήσεως ἅμα ἀμ–
φότεραι αἱ θύραι 〈ὁτὲ μὲν〉 κλεισθήσονται, ὁτὲ δὲ
ἀνοιχθήσονται. ἵνα οὖν διὰ τῆς λείας 〈αὐτόματον〉
τοῦτο γίνηται, ἐνέπηξα τύλους εἰς τὸν ἄξονα ἄνωθεν
ἐφ´ ὧν τὰ Η καὶ κάτωθεν ἐφ´ ὧν τὰ Θ, καὶ λαβὼν
σπάρτον καὶ καταμετρησάμενος τὸ μῆκος πρὸς τὴν
σύριγγα τὴν ἔχουσαν τὴν ψάμμον καὶ λείαν, ἐν ὁποίοις
δἂν ᾖ διαστήμασιν, ἧψα ἀγκύλας. καὶ ἔστω σπάρτος
μὲν ἡ Κ, ἀγκυλῖναι δὲ αἱ Λ. τὴν πρώτην οὖν ἀγκύ–
λην τὴν ἀπὸ τοῦ Κ περιτίθημι περὶ τὸν τύλον τὸν
πρῶτον τὸν ἀπὸ τοῦ Ε, ἐπὶ τὸ Η, τὴν δὲ ἐσομένην
ἀγκύλην περὶ τὸν κάτω τύλον τὸν Θ καὶ οὕτως ἑξῆς
πάσας προσκολλῶν αὐτὰς περὶ τὸν ΕΖ ἄξονα κηρῷ
[τε] μετὰ ῥητίνης. ἔστι δὲ κεκαλυμμένον τοῦτο παρα–
κόλλημα. καὶ τὰ παραχαλασμάτια αὐτῶν πρὸς τὸν
ἄξονα προσκολλῶ, ἵνα μή τινα αὐτῶν ταραχθέντα
δυσέργειαν παρέχηται. ὅταν οὖν ἡ ἀρχὴ τῆς σπάρτου,
ἐφ´ ἧς ἐστι τὸ Κ, ἐκδεθεῖσα ἐκ τῆς λείας ἕλκηται
πράως, ἀνοίξει καὶ κλείσει τὸν πίνακα χρόνους καὶ
διαλείμματα διδοῦσα.
〈Ταῦτα μὲν οὖν〉 οὕτως γίνεται. γινομένης 〈δὲ〉
τῆς πρώτης ἀνοίξεως ἡμῖν ... ἐστί, πῶς ... ἐν τῷ
πίνακι φανῆναι ζῴδια τεκταίνοντα· περιεμφανίσαι δὲ
..., τίνι τρόπῳ τὴν κίνησιν λαμβάνει. δεῖ οὖν τὰ
μὲν ἄλλα πάντα μέρη τῶν ζῳδίων ἐν τῷ ἐδάφει τοῦ
πίνακος γεγράφθαι διαθέσεις ἔχοντα πιθανωτάτας, τὰς
δεξιὰς δὲ χεῖρας μὴ γεγραμμένας ἐν τῷ πίνακι, προσ–
κεῖσθαι δὲ κερατίνας ἐξ ἐλαφρῶν κεράτων λεπτὰς εὖ
μάλα κατειργασμένας, ἵνα προσπίπτωσι καὶ μηδὲν δῆλον
ἀπόστημα ἔχωσι. δεῖ δὲ καὶ τὰ ἀρμένια, ἐν οἷς ἐργά–
ζονται, κεράτινα εἶναι, προσκεῖσθαι δὲ ἐν ταῖς χερσὶ
καὶ ἀπογεγράφθαι τὰς χεῖρας ὁμοχρόους τοῖς ἄλλοις
σώμασι καὶ τὰ ἀρμένια, ὡς προσῆκόν ἐστιν.
Ἔστω οὖν ἡ χεὶρ ἡ ΑΒ. ἐτρύπησα οὖν αὐτὴν
κατὰ τὸν ὦμον καὶ ἐποίησα τὸ τρύπημα τετράγωνον,
ὡς γέγραπται, καὶ λαβὼν κεράτινον ἐπίουρον ἐνήρμοσα
εἰς μὲν τὸν ὦμον τετράγωνον ποιήσας καὶ ἐνεκόλλησα,
τὸ δὲ λοιπὸν τοῦ ἐπιούρου στρογγύλον καὶ λεῖον καλῶς.
τρυπήσας δὲ κατὰ τοῦ δεξιοῦ ὤμου †ἐδίωσα τὸν ἐπί–
ουρον καλῶς, ἕως οὗ προσκαθίσῃ τὸ χερίον εἰς τὸ
ζῴδιον. ἐὰν οὖν καταλάβωμεν τοῖς δακτύλοις ἐκ τῶν
ὄπισθεν μερῶν τοῦ πίνακος τὸ ὑπερέχον τοῦ ἐπιούρου
στρέφοντες, κινηθήσεται τὸ χερίον. ὅπως οὖν ὑπὸ τῆς
λείας αὐτόματον κινῆται, ποιῶ κανόνιον τὸ ΓΔ καὶ
τρυπῶ κατὰ τὸ Θ καὶ τὸν ἐπίουρον τὸν ἐκ τῆς χειρὸς
ὑπερέχοντα εἰς τὸ ὄπισθεν μέρος τοῦ πίνακος ἐναρμόζω
εἰς τὸ τοῦ κανονίου τρύπημα ἀραρότως καὶ ἐγκολλῶ,
ἵνα κινουμένου τοῦ κανονίου κινῆται καὶ τὸ πρὸς τῷ
ὤμῳ. τὸ δὲ κανόνιον τοῦτο καλεῖται ὑσπλήγγιον. εἰς
τὸ ἓν οὖν μέρος τοῦ ὑσπληγγίου τρυπήσας ἐξέδησα
σπάρτον καὶ ἐκρέμασα λείαν μολιβδίνην τὴν Ι καὶ
ὑπέπηξα ἐπίουρον ὑπὸ τὸ ἄκρον τοῦ ὕσπληγγος, τὸ Ζ,
ἵνα ἐπαναπαύηται τοῦ ὑσπληγγίου τὸ ἄκρον. οὐκοῦν
ἐὰν τῷ δακτύλῳ κάτω βαρήσωμεν τὸ ὑσπλήγγιον κατὰ
τὸ Γ μέρος, μετεωρισθήσεται τὸ Δ μέρος σὺν τῇ λείᾳ·
ἐὰν δὲ ἀφῶμεν, καταπεσεῖται ἐπὶ τὸν ἐπίουρον ἐπισπω–
μένης τῆς λείας καὶ ψόφον ποιήσει. ἐπιδώσει δὲ καὶ
τῇ χειρὶ τὴν κίνησιν ἐν τῷ ἔμπροσθεν μέρει τοῦ
πίνακος. ἵνα οὖν πυκνῶς καὶ αὐτομάτως κινῆται,
παρατίθημι τὸν ἀστερίσκον στρεφόμενον περὶ ἐπίουρον
ἐμπεπηγότα τῷ ἐδάφει τοῦ πίνακος ἀραρότως. ἕξει
δὲ ὁ ἀστερίσκος προσόντα αὑτῷ προσφυῆ τρόχιλον τὸν
Η, περὶ ὃν ἡ σπάρτος περιειληθεῖσα πολλάκις ἀπο–
δοθήσεται τῇ λείᾳ, ἵνα ἐπισπωμένη ἡ λεία κατὰ μικρὸν
ἐπιστρέφῃ τὸν ἀστερίσκον καὶ ὁ ἀστερίσκος ταῖς στρο–
φαῖς τὸν ὕσπληγγα κρούῃ πυκνά. τὸ δὲ ἔσχατον
μέρος τῆς σπάρτου ἀγκυλωθὲν περὶ τὸν τύλον περι–
τίθεται ἐφ´ οὗ τὸ Η. ὅταν †μηκέτι τὴν χεῖρα κινεῖσθαι,
ἀποσχασθεῖσα ἀπὸ τοῦ τύλου †περιγνοίη.
Τὰ μὲν περὶ τοὺς τεκτονεύοντας οὕτως 〈ἐν〉 τῷ
πίνακι 〈γίνεται〉. κλεισθέντος δὲ καὶ μετὰ ταῦτα
ἀνοιχθέντος, δεῖ τοὺς μὲν τεκτονεύοντας μηκέτι φαίνε–
σθαι, τὰς δὲ ναῦς καθελκομένας.
Γίνεται οὖν καὶ τοῦτο, καθὼς μέλλομεν λέγειν.
ὀθόνιον δεῖ λαβεῖν λεπτὸν καὶ πυκνόν, ἴσον ἔχον μέγεθος
τῷ τοῦ πίνακος ἐδάφει, τοῦτο δὲ χρίσαντας ὑγροτάτῳ
λευκῷ χρωματίῳ, ἵνα εὐλύτως δύνηται συνειλεῖσθαι,
ζωγραφῆσαι τὰς καθελκομένας ναῦς καὶ προσθέντας πρὸς
τὸν πίνακα τὸ μὲν ἄνω μέρος προσηλῶσαι κεντρίοις πρὸς
τὸ τοῦ πίνακος ἐπίπεδον ὑπ´ αὐτὴν τὴν τοῦ πλινθίου
πλευράν, πρὸς δὲ τὸ κάτω μέρος τοῦ ὀθονίου προσάψαι
χαλκοῦν ὀβελίσκον δι´ ὅλου πάχος ἔχοντα σύμμετρον,
ἵνα εἰλοῦντες περὶ τὸν ὀβελίσκον τὸ ὀθόνιον εἰς τὸ ἄνω
μέρος τοῦ πίνακος καὶ συστρέψαντες καλῶς κρατήσω–
μεν ὑπὸ τὴν πλευρὰν τοῦ πλινθίου καί, ὅταν βουλώ–
μεθα, ἀφῶμεν, ἀφεθὲν δὲ τὸ ὀθόνιον ἐξελίσσηται ὑπὸ
τοῦ βάρους τοῦ ὀβελίσκου καὶ συντόμως ἀπειλισσό–
μενον καλύψῃ τὰ ἐν τῷ πίνακι γεγραμμένα. τοῦτο
οὖν δεῖ γενέσθαι κεκλεισμένου τοῦ πίνακος αὐτόματον.
ἐν δὲ τῷ προτέρῳ δεῖ μένειν αὐτὸ συνειλημένον ἄνω.
γίνεται οὖν οὕτως. ὅταν εἰληθῇ καλῶς εἰς τὸ ἄνω
μέρος καὶ τεθῇ ὑπὸ τὴν πλευρὰν τοῦ πλινθίου, ὑπο–
κάτω τοῦ εἰλήματος παρ´ αὐτῷ ἐτρυπήθη εἰς τὸ ἔδα–
φος τοῦ πίνακος, καὶ ὠθήθη διὰ τοῦ τρυπήματος ἐκ
τοῦ ὄπισθεν μέρους τοῦ πίνακος εἰς τὸ ἔμπροσθεν
μέρος ἀγκύλη σπάρτου, ἕως μὲν προεῖχε σύμμετρόν τι
διάστημα καὶ ἐπιούρῳ ἀποληφθῇ ἀραρότως. ἡλίκον
δὲ δεῖ εἶναι, αὐτὸ τὸ πρᾶγμα δείξει. εἶτα κατ´ αὐτὸ
τὸ ἐν τῷ ἐδάφει τρύπημα τρυπῶ παρὰ τὴν πλευρὰν
τοῦ πλινθίου τρύπημα εὐρύτερον τοῦ κάτω καὶ διαρ–
ρινῶ αὐτό, ὅπως †πλείω. καὶ †περὶ τοῦτο †εἰλημένον
τοῦ ὀθονίου †περισφίγξαι εἰς τὴν ἀγκύλην καὶ διῶσαι
διὰ τρυπηματίου τοῦ ἐν τῇ πλευρᾷ καὶ ἄνωθεν πε–
ρόνιον διώσας διὰ τῆς ἀγκύλης. μένει οὖν συνεσφιγ–
μένον τὸ εἴλημα τοῦ ὀθονίου συνεχόμενον ὑπ´ αὐτῆς.
ὅταν δὲ δέῃ καλυφθῆναι τὰ ἐν τῷ πίνακι, κεκλει–
σμένων τῶν θυρῶν ἐκσπάσαι τὴν σπάρτον τὴν προσδεδε–
μένην τῇ περόνῃ, ἀποδεδομένην δὲ εἰς τὴν λείαν.
οὕτως οὖν πάντα τὰ ἐπικαλυπτόμενα ἐποιεῖτο, συνειλη–
θέντα καὶ ἑξῆς ἄνω ἐπάλληλα τεθέντα καὶ ἕκαστον
αὐτῶν ἀγκύλην καὶ περόνην λαβόν. ὅσον δ´ ἂν τόπον
καταλάβῃ τὰ εἰλημένα τῶν ὀθονίων, ἐπὶ τοσοῦτον
ἀντιφράσσειν σανίσιν, ἵνα μὴ βλέπηται. τὸ δὲ σανί–
διον γίνεται ὑπέρθυρον τῶν θυρῶν. δεῖ δὲ ἐν αὐτῷ
ποιῆσαι ἐπιστύλιον στρογγυλόγλυφον, ἵνα ἔχῃ λείαν ὄψιν.
Ταῦτα μὲν οὖν οὕτω γίνεται. κλεισθέντος δὲ καὶ
ἀνοιχθέντος τοῦ πίνακός φαμεν μηδὲν φαίνεσθαι πλὴν
ἀέρος καὶ θαλάσσης γεγραμμένων καὶ μετὰ ταῦτα
παραπλεῖν τὰς ναῦς.
Ποιήσομεν οὖν καὶ τὰ περὶ τὸν πλοῦν οὕτως.
ἐξ ἑκατέρου μέρους τῶν θυρῶν παρὰ τοὺς στροφεῖς
ἕξει ὁ πίναξ τόπους κενοὺς καταπεφραγμένους ἐκ τοῦ
κατὰ πρόσθεν ἰδίως ἀπεργαζομένους οἷον παραστά–
δων. ἐν δὲ τοῖς κενώμασι τούτοις ὑποπεφραγμένα
σανίδια ἐπιτίθεται κανόνια ἔχοντα μέσα τετράγωνα
ἰσόπλευρα εἰργασμένα καὶ ὀρθά, ὧν αἱ γωνίαι ἔσονται
καταδεδεμέναι. ἔσονται δὲ ταῦτα ἐλάτινα, ἵνα μὴ
λεπτὰ ὄντα διαστρέφωνται. καὶ κάτωθεν μὲν αὐτῶν
ἔσται προσκείμενα πυρηνίδια χαλκᾶ ἔντορνα, οἷς ὑπο–
κείσονται ἐμπυελίδια, ἵνα ὦσιν εὔστροφα, ἄνωθεν
δὲ †στρογγύλα ἐργασθέντα καὶ λεῖα. καὶ ἄνωθεν
τῆς πλευρᾶς τοῦ πλινθίου τρυπηθείσης διωθήσεται,
ὥστε μὴ σφίγγειν μήτε λίαν εὔλυτον εἶναι †ὡς στρέ–
φεσθαι. τούτων γενομένων δεῖ χάρτην λαβόντα λεπτό–
τατον τῶν βασιλικῶν καλουμένων ἀποτεμεῖν αὐτοῦ τὸ
μῆκος, ἡλίκον ἂν περιέχῃ ὕψος τὸ τοῦ πίνακος ἔδαφος
ἕως τῶν ὀθονίων τῶν συνειλημένων καὶ †ἀποτεμνόν–
των τὸν ὀμφαλὸν τοῦ χάρτου προσκολλῆσαι αὐτὸν
πρὸς τὸν κανόνα τὸν ἐκ δεξιῶν τοῦ πίνακος, ὥστε
ἀντὶ τοῦ ὀμφαλοῦ τὸν κανόνα προσκεκολλῆσθαι, καὶ
οὕτως ὑποστρέφοντα τὸ ὑπερέχον τοῦ πίνακος περιει–
λεῖν τὸν χάρτην περὶ τὸν κανόνα κεκλεισμένου τοῦ
πίνακος. [τοῦτο δὲ ἐπιστρέφεται, ἕως ἂν ἐπικαλυφθῇ
ὅλον τὸ ἔδαφος τοῦ πίνακος τῷ χάρτῃ. ἔσται δὲ
τοῦτο, ἕως ἂν ἐπὶ τὸν τοῦ ἑτέρου κανόνος τόπον ἐγ–
γίσῃς ... πεπληρωκέναι τε καὶ οὕτως, ἐάν τι πλεονάζῃ,
ἀποτέμνειν.] δεῖ δὲ ὑποκολλῆσαι ὑπὸ τὴν ἀρχὴν τοῦ
χάρτου κανόνα σφόδρα λεπτὸν εἰργασμένον. ἔστω οὖν
τὸ εἰλημένον παρὰ τὴν παραστάδα κεκρυμμένον, ὥστε
ἀνεῳγμένου τοῦ πίνακος μὴ ὁρᾶσθαι. ἐναρτῶ οὖν
σπάρτους λεπτὰς εἰς τὸ κανόνιον τὸ πρὸς τῇ ἀρχῇ τοῦ
χάρτου προσκεκολλημένον ... κάτωθεν παρὰ τὸ παρα–
στάδιον τοῦ πίνακος, ἄλλην δὲ ἄνωθεν παρὰ τὸ ὑπερ–
θύριον καὶ ἀποδίδωμι εἰς τὸν ἄλλον κανόνα τὸν ἐν
τοῖς εὐωνύμοις μέρεσιν. οὐκοῦν ἐὰν περιάγωμεν τὸν
κανόνα, ἐπισπάσεται τὰς σπάρτους· ἐπειληθήσονται γὰρ
αἱ σπάρτοι ἐξηρτημέναι εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ χάρτου, καὶ
ἀκολουθήσει ὁ χάρτης. κεκλεισμένου οὖν τοῦ πίνακος
ἕως τοσούτου ἐπιστρεφέσθω, ἕως ἂν ἐπικαλυφθῇ ὅλον
τὸ ἔδαφος τῷ χάρτῃ. ἔσται δὲ οὗτος ἀέρα καὶ θάλασ–
σαν ἔχων γεγραμμένα. ἵνα οὖν αὐτόματος παραγένηται
ὁ χάρτης καὶ τῆς λείας βαρέως ἐπισπωμένης ταχεῖα
παραγωγὴ γίνηται πρὸς τὸ πολὺ πλῆθος τῶν πλοίων
παραπλεῦσαι, δεῖ προμηχανήσασθαι ταῦτα.
Ἔστω γὰρ κατὰ τὸ ὄπισθεν μέρος φαινόμενος ὁ
πίναξ ὁ ΑΒΓΔ, καὶ τοῦ κανόνος, περὶ ὃν ἑλίσσεται
ὁ χάρτης, τὸ ὑπεράνω μέρος ἐξελίκτραν τετορνευμένην
τὴν ΖΗ ..., καὶ πρὸς τὸν πίνακα ἐπάνω τῶν ὑσπληγ–
γίων καὶ τῶν ἀστερίσκων τῶν τὰ χερία κινούντων
ἀποσπάσας μικρὸν περιτίθημι τύμπανον τὸ ΘΚ. ἐχέτω
δὲ τὸ τύμπανον ... κατὰ κουρὰν μέρος κύκλῳ τετορ–
νευμένον τρόχιλον. καὶ περὶ τὸν ἄξονα τοῦ τυμπάνου
ἄλλον περιτίθημι ἄξονα μικρὸν προσαραρότα τῷ ἄξονι
τὸν Μ, ὅπως †συμφυῆ ὡς ἅμα στραφήσεται μείζονι
τυμπάνῳ. περιειλήσας οὖν σπάρτον περὶ τὴν ΗΖ
ἐξελίκτραν, ὅση μέλλει ἐξελίσσειν τὸν χάρτην, †ὃν ἀπο–
δίδωμι ... περὶ ἕτερον τρόχιλον ... τῷ πρώτῳ τυμ–
πάνῳ τὸν Μ περιειλῶ τὴν εἰς τὴν λείαν ἀποδεδομένην
σπάρτον· ἔστω δὲ ἡ Ν. δῆλον οὖν ὅτι μικρὸν τῆς
σπάρτου ἑλκυσθείσης ὑπὸ τῆς λείας πολὺ μέρος τοῦ
χάρτου καὶ ταχὺ ἐπειληθήσεται. ἄξων δέ, ἐν ᾧ ἔχει
τὸ τύμπανον, ... τὸ ΝΞ. χρὴ δὲ τοὺς ἀστερίσκους καὶ
τὸ τύμπανον ἀνεμποδίστως κινεῖσθαι.
Ὁ μὲν οὖν παράπλους οὕτω γίνεται. οἱ δὲ δελ–
φῖνες ὁτὲ μὲν καταδύσονται, ὁτὲ δὲ φανήσονται κατὰ
τὸν ὑπογεγραμμένον τρόπον. ἐκ τῆς κάτω πλευρᾶς
τοῦ πλινθίου τῆς πρὸς τὸ θωράκιον ἡρμοσμένης
μικρὸν ἀπὸ τῶν στροφέων ἀπολιπὼν ἐποίησα ἐκκοπὰς
στενὰς ὡσεὶ γομφωτηρίων, ὥστε διαφαίνειν εἰς τὸ
θωράκιον κάτω. καταλαβὼν σανίδα ἔγραψα τὰ δελ–
φινάρια, ἡλίκα βούλομαι, καὶ περιέτεμον καὶ περιερ–
ρίνησα τὴν ἐκτὸς γραμμήν. ἔστω δὲ ἀξόνιον ὑπὸ τὰ
στέρνα τοῦ δελφιναρίου, ἐν ᾧ ἔπηξα περόνην σιδηρᾶν
καὶ ... εἰς τὰ στέρνα τοῦ δελφιναρίου. ἔστω εἰς τὴν
ἐκκοπὴν †ὀχούμενον ἐξ ἑνὸς μέρους τρόχιλος καθάπερ
τὸ ὑπογεγραμμένον· ἡ δὲ ἐκκοπὴ ἡ ἐκ τῆς πλευρᾶς
ἡ ΑΒ, ἄξων δὲ ὁ ΓΔ, τρόχιλος δὲ ὁ ΕΖ. τρυπῶ οὖν
τὸν ἄξονα κατὰ τὴν ἐκκοπὴν 〈κατὰ〉 τὸ Θ καὶ ἐνέ–
πηξα τὴν περόνην τοῦ δελφιναρίου. οὐκοῦν ἐάν τις
περιάγῃ τὸν τρόχιλον τῇ χειρί, ὁτὲ μὲν καταδύσεται
ὁ δελφινίσκος κάτω διὰ τῆς ἐκκοπῆς εἰς τὸ θωράκιον,
ὁτὲ δὲ ἀναδύσεται ἐν τῷ πίνακι. ἵνα οὖν αὐτόματον
〈τοῦτο〉 γένηται, σπάρτον ἀπαγκυλώσας περιτίθημι
περὶ τὸν τύλον τὸν ἐνόντα ἐν τῷ τροχίλῳ τὸν Ζ καὶ
περιελίξας τὸν τρόχιλον ἀποδίδωμι εἰς τὴν λείαν.
ὁ δὲ δελφινίσκος οὕτως ἐμπεπηγὼς ἔσται εἰς τὸν
ἄξονα ὡς ... ἐφ´ οὗ ὁ Κ, πρὸς ὀρθὰς ὢν τῷ ἄξονι,
ὁ δὲ ΓΔ ἄξων πρὸς ὀρθὰς τῷ θωρακίῳ.
Πέρας οὖν ἔχοντος τοῦ
παράπλου κλεισθήσονται
πάλιν αἱ θύραι, καὶ ἡ
σπάρτος ἑλκυσθεῖσα ἐκ–
σπάσει τὸ περόνιον καὶ
καταρρίψει τὸ ὀθόνιον, ἐν
ᾧ ἔσται ὁ Ναύπλιος γε–
γραμμένος ὁ τὸν πυρσὸν
ἠρκὼς καὶ ἡ Ἀθηνᾶ. καὶ
ἀνοιχθέντος τοῦ πίνακος
αἱ μὲν νῆες οὐ φαίνονται,
τὰ δὲ προειρημένα. δεήσει
δὲ καὶ τὸν πυρσὸν εὐθὺς
ἀνακαίεσθαι. ποιήσομεν
οὖν καὶ τὰ κατὰ τὸν πυρ–
σὸν οὕτως· ἔσται ἡμῖν ἐπὶ
τοῦ ἐπιστύλου καὶ τῶν τρι–
γλύφων σανὶς ἐπισκοτοῦσα
δι´ ὅλου τοῦ πίνακος, ἥτις
ἐπικαλύψει τήν τε ἐξελίκ–
τραν τὴν τὸν παράπλουν ἄγουσαν καὶ τὴν τοῦ πυρὸς
πραγματείαν καὶ τὴν τῆς μηχανῆς ἔπαρσιν, ἵνα μηδὲν
τῶν προειρημένων εἰς τὸ κατὰ πρόσθεν μέρος τοῦ πίνα–
κος φαίνηται· ὅπως δὲ μὴ ἀλόγως ἡ σανὶς ἐπικειμένη
〈ᾖ〉, ἀετὸς προστίθεται αὐτῇ καθάπερ δὴ ναΐσκῳ· τὰ δὲ
ἀπολειπόμενα ἑκατέρωθεν πτερύγια τῆς σανίδος †ἐπι–
φύεται μέλανι ἢ ἀέρι· τίθεται δὲ ἐχομένη τῆς ἐξελίκ–
τρας ἡ μηχανή. τῆς δὲ μηχανῆς ἐκ τοῦ ἄλλου μέρους
ἡ τοῦ πυρσοῦ γίνεται κατασκευὴ τοιαύτη οὖσα. ἐκ
λεπίδων χαλκῶν δεῖ ποιῆσαι καθάπερ κιβωτάριον
πῶμα μὴ ἔχον, ἀλλὰ ἀχανές. τοῦτο δὲ δεῖ στῆσαι
ὀρθὸν ὀπίσω τῆς σανίδος τῆς ἐπικαλυπτούσης καὶ
καθηλῶσαι πρὸς τὴν πλευρὰν τοῦ πλινθίου. ἐχέτω δὲ
τὸ μὲν ἔδαφος τὸ κιβωτάριον πρὸς τῇ σανίδι, τὸ δὲ
χάσμα ἔξω βλέπον τῆς σανίδος. ἐκ δὲ τῆς ἄνω πλευ–
ρᾶς τοῦ κιβωταρίου ἐκκεκόφθω ὀπὴ διαφαίνουσα ὡσεὶ
θυρίς, ὥστε ὅταν λύχνος καιόμενος τεθῇ εἰς τὸ κιβω–
τάριον, τὸ τῆς φλογὸς αὐτοῦ διήκειν ἄκρον εἰς τὸ ἄνω
μέρος τοῦ κιβωταρίου διὰ τῆς ὀπῆς. τούτου δὲ ὑπάρ–
χοντος ὁ λύχνος ὑποκείσθω καιόμενος. ἄλλῳ δὲ λεπι–
δίῳ χαλκῷ τριγώνῳ καταπωμάζομεν τὴν ὀπήν, ὥστε
ἀποκεκλεῖσθαι τὴν φλόγα. ἐπάνω δὲ τοῦ κιβωταρίου
καὶ τῆς πεπωμασμένης λεπίδος ἐπιτίθημι ξύσματα
τεκτονικὰ ξηρότατα. οὐκοῦν ὅταν ἀποσπάσω τὸ λεπί–
διον τὸ πεπωμακὸς τὴν ὀπήν, ἡ φλὸξ τοῦ λύχνου
ἅψεται τῶν ξυσμάτων, καὶ εὐθὺς ἀνακαυθήσεται. πρὶν
δὲ τὰ ξύσματα καυθῆναι, οὐ βλέπεται ἡ τοῦ λύχνου
φλὸξ κεκρυμμένη ἐν τῷ κιβωταρίῳ· καὶ γὰρ ξύλινον
ἐπιούριον ἕξει, ἐὰν βουλώμεθα τελείως πάντοθεν
πωμάσαντες ἀόρατον ποιῆσαι τὴν φλόγα. ἵνα δὲ
ἀσφαλῶς μένῃ ὁ λύχνος ἐν τῷ κιβωταρίῳ, περόνιον
ἔστω ὑπερέχον ἐκ τοῦ κάτω μέρους. ὁ δὲ λύχνος
ἔστω τῶν εἰς τοὺς λαμπτῆρας ἐμβαλλομένων καὶ περι–
τιθεμένων περὶ περόνην. ἵνα οὖν περὶ τὸν καθήκοντα
καιρὸν αὐτόματον ἀνοιχθῇ τὸ λεπίδιον, παρατίθημι
ἀξόνιον ἀπέχον ἀπὸ τοῦ πυρός. ἐκ δὲ τῆς λεπίδος
ἁλυσείδιον ἐνάψας ἐξέδησα εἰς τὸ ἀξόνιον, ὅπως ὅταν
ἐπιστραφῇ τὸ ἀξόνιον, περιειληθῇ τὸ ἁλυσείδιον καὶ ἐπι–
σπάσηται τὸ λεπίδιον. ἐπιστρέψει δὲ ὁμοίως τὸ ἀξόνιον
σπάρτος ἐκ τῆς λείας περὶ τύλον. ἔστω δὲ τὸ λεπίδιον
τὸ Α, ἁλυσείδιον δὲ περὶ τοὺς τύλους τὸ Β, ἄξων δὲ τὸ
Γ, τύλος δὲ τὸ Δ, σπάρτος δὲ ἡ περὶ τὸν τύλον τὸ Ε.
Φανέντων δὲ τῶν προειρημένων καὶ τοῦ πυρὸς
ἀνακαυθέντος, κλεισθήσεται πάλιν ὁ πίναξ. καὶ ἐκ–
σπάσασα ἡ σπάρτος τὴν περόνην ῥίψει τὸ ὀθόνιον, ἐν
ᾧ ἔσται καταγεγραμμένη ἡ ναυαγία τῶν νηῶν καὶ τὸ
τοῦ Αἴαντος ζῴδιον νηχόμενον. ἐν δὲ τῷ πίνακι
φανήσεται ἡ Ἀθηνᾶ. ἔσται δὲ ἡ βάσις αὐτῆς ἔχουσα
ἐν τοῖς προσήκουσι τόποις τύλους. καὶ μία μὲν σπάρ–
τος ἐγερεῖ αὐτὴν ἐπισπασαμένη ἐκ τοῦ ὄπισθεν μέρους
τοῦ ἰσχαρίου κατὰ τὸ σήκωμα αὐτῆς· ἀποσπασθείσης
δὲ ταύτης ἄλλη περικειμένη περὶ τὸ θωράκιον περι–
άξει αὐτήν, ἕως ἂν ἔλθῃ ἐπὶ τὸν αὐτὸν τόπον, ὅθεν
ἐξῆλθεν· ἀποσχασθείσης δὲ ταύτης ἄλλη σπάρτος ἐπι–
σπάσεται ἐκ τοῦ ἔμπροσθεν μέρους τοῦ ἰσχαρίου καὶ
οὕτω κατακλινεῖ τὴν Ἀθηνᾶν.
Λοιπὸν δέ ἐστιν ἡμῖν διηγήσασθαι, τίνι τρόπῳ
ὅ τε κεραυνὸς ἐν τῷ πίνακι πεσεῖται καὶ τὸ τοῦ Αἴαν–
τος ζῴδιον ἀφανισθήσεται. γίνεται οὖν καὶ ταῦτα,
καθάπερ μέλλομεν ἐξηγεῖσθαι κατὰ μέρος. ὅπου τὸ
ἔδαφος τοῦ πίνακος, ἔσται γεγραμμένον τὸ ... ζῴδιον·
κατ´ αὐτὸν δὲ ἔστω ἐκκοπὴ ἐν τῇ ἄνω πλευρᾷ τοῦ
πλινθίου πεποιημένη καὶ ἐν τῇ κάτω, καθάπερ καὶ ἐπὶ
τῶν δελφίνων ἐδηλώσαμεν. κατατείνονται οὖν ἐκ τῆς
ἄνωθεν πλευρᾶς τῆς ἐκκοπῆς χορδαὶ δύο λεπτόταται
τῶν εἰς τὰς σαμβύκας ἐμβαλλομένων ἕως κάτω εἰς τὸ
θωράκιον διὰ τῆς ἄνω οὔσης ἐκκοπῆς. ἵνα δὲ ἐν τῷ
ναΐσκῳ ὦσι τεταμέναι, καθάπτονται εἰς κολλάβους δύο
ἐκ τοῦ ἄνωθεν μέρους, ἵνα ἐπιστρεφομένων τῶν κολ–
λάβων τὴν τάσιν ἔχωσιν. ἐγερθὲν δὲ σανίδιον λεπτὸν
καὶ ὑπόμηκες, ὥστε χωρεῖν αὐτὸ διὰ τῶν ἐκκοπῶν εὐ–
κόπως καὶ σταθὲν ἐκ τοῦ ὑπερθύρου μὴ ὑπερέχειν
αὐτὸ τὸ ὑπέρθυρον εἰς τὸν πίνακα· τρυπηθὲν δὲ δυσὶ
τρυπήμασι κατὰ μῆκος περιλαμβάνει τὰς χορδὰς ἐπι–
ούροις· προσκολλᾶται δὲ καὶ ὄπισθεν τοῦ σανιδίου τὸ
†μολιβίδιον λεπτόν, ὅπως βάρος ἴσχῃ. ἐὰν οὖν ἄγωμεν
τῇ χειρὶ τὸ σανίδιον ἄνω διὰ τῆς ἐκκοπῆς, †ἀποπέσῃ
διὰ τοῦ πίνακος φερόμενον ὀρθόν, ὡς ἂν περὶ τὰς
χορδὰς περικείμενον. αἱ μὲν οὖν χορδαὶ μέλανι μολύ–
νονται, ἵνα μὴ δῆλαι ὦσι· τὸ δὲ ὑποσανίδιον ἐκ μὲν
τοῦ κάτω μέρους χρυσοῦται καὶ λειοῦται ὡς μάλιστα.
ἐκ δὲ τοῦ ἄνωθεν ὑπογράφεταί τι πυροειδές, ὡς τὴν
τοῦ κεραυνοῦ φαντασίαν ποιεῖν. φέρεται δὲ τοῦτο,
ὅταν ἀφεθῇ, κατὰ μέσον τὸ ζῴδιον, ὡς τεταμέναι εἰ–
σὶν αἱ χορδαί. τοῦτο δὲ ἄνω μένει περονίῳ κρατού–
μενον, καθάπερ καὶ τὰ ὀθόνια, ὅπως ὅταν καθῆκον ᾖ,
ἡ σπάρτος ἐπισπασαμένη τὸ περόνιον ῥίψῃ τὸν κεραυ–
νόν. τὸ ζῴδιον πεσόντος τοῦ κεραυνοῦ ἀφανίζεται
οὕτως· ἔστιν ἕτερον ὀθόνιον πεποιημένον καθάπερ καὶ
τὰ ἄλλα τὰ ἐπικαλύπτοντα, μικρὸν δέ, ὡς αὐτὸ τὸ
ζῴδιον ἐπικαλύψηται τὸ ὀθόνιον. ἐν δὲ τούτῳ γέ–
γραπται θάλασσα ὁμοία τῇ περιεχούσῃ τὸ ζῴδιον καὶ
τὰ κύματα. καὶ εἴ τι ἄλλο φαινόμενόν ἐστι τῶν ἐγ–
γείων, προσαπονενέμηται, ὅπως ἐπικαλυφθέντος τοῦ
ζῳδίου τὸ †ὅμοιον. καὶ ἐκ τῶν ὄπισθεν δεῖ τὸ ὀθό–
νιον ὁμοίως θαλασσοειδεῖ χρώματι προσαποκεχρῶσθαι.
ἵνα δὲ ἐπικαλυπτόμενον μηδαμῶς φανῇ τὸ ὀθόνιον,
ἔστιν ἄνω συνεστραμμένον καὶ κρατεῖται ὑπὸ τῆς μιᾶς
περόνης, ὑφ´ ἧς καὶ ὁ κεραυνὸς κρατεῖται, ὥστε ἑλ–
κυσθείσης αὐτῆς ἅμα τε τὸν κεραυνὸν ἐνεχθῆναι ἐπὶ
τὸ ζῴδιον καὶ καλυφθῆναι αὐτὸ ὑπὸ τοῦ ὀθονίου,
ὥστε δοκεῖν πληγὲν αὐτὸ ὑπὸ τοῦ κεραυνοῦ ἠφανίσθαι.
Τὰ μὲν οὖν κατὰ τὸν πίνακα οὕτως οἰκονομεῖται.
ὁμοίως δὲ καὶ αἱ ἐν τοῖς ζῳδίοις καὶ αἱ τῆς πορείας
κινήσεις διὰ τοιούτων ὀργάνων πᾶσαι γίνονται, οἵ
τε πίνακες πάντες ὁμοίως διὰ τούτων οἰκονομοῦνται,
πλὴν ὅτι ... διαλλάσσονται.

Κείμενα

Hellenica World - Scientific Library