.
Γεώργιος Σουρής
Τὸ Παραπαῖον Γῆρας
Τᾶς τρίχας ἄσπρης κεφαλῆς
σκοπὸν τᾶς ἔχουν προσβολῆς
κι εἰν' ἐμπαιγμὸς τῆς μοίρας
τὸ παραπαῖον γῆρας.
Ὅπου τὸ πόδι μου σταθεῖ
καὶ ὅπου περπατήσω
σιγά-σιγὰ μ' ἀκολουθεῖ
ὁ χάρος ἀπὸ πίσω.
Αὐτὸ τὸ ἔρημο κορμὶ
τὸ τριγυρίζουν σκύλοι
καὶ "χόρτασες κι ἐσὺ ψωμί"
μοῦ λὲν ἐχθροὶ καὶ φίλοι.
Ὡς φάσμα τρέχω τῆς νυκτὸς
μακρὰν τοῦ δρῶντος κόσμου
καὶ ὅπου τάφος ἀνοικτὸς
μοῦ φαίνεται δικός μου.
