.
Γεώργιος Σουρής
Καθένας την τιμή του κελαϊδεί…
Καθένας τὴν τιμή του κελαϊδεῖ
κι' ἀκούω κἄποιο γνήσιο παιδί.
Ἔβριζε δυό του φίλους τὸ μωρό μου
καὶ νόθους τοὺς ὠνόμαζε τοῦ δρόμου.
Παιδάκι μου, μὴ 'βρίζῃς τέτοια πλάσματα…
τί φταῖν' ἂν 'γεννηθῆκαν νόθα πλάσματα;
Τὸ στόμα σου νὰ κλείσῃς τὸ θρασύ…
ποιὸς ξέρει μὲς 'στοὺς γάμους τοὺς ἐννόμους
ἂν νόθος δὲν ἐφύτρωσες καὶ σύ,
καὶ μόνο ποῦ δὲν σ' ἔρριξαν 'στοὺς δρόμους.
Παιδάκι μου, τί φταῖν οἱ σύντροφοί σου;
ποῦ ξέρεις ἂν δὲν εἶναι κι' ἀδελφοί σου.
