.
ξόδι
Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις ενικός πληθυντικός
ονομαστική το ξόδι τα ξόδια
γενική του ξοδιού των ξοδιών
αιτιατική το ξόδι τα ξόδια
κλητική ξόδι ξόδια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
Ετυμολογία
ξόδι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική ξόδι και ἐξόδιον < αρχαία ελληνική ἐξόδιον[1] μέλος (το τέλος μιας τραγωδίας)
Προφορά
ΔΦΑ : /ˈkso.ði/
Ουσιαστικό
ξόδι ουδέτερο (λαϊκότροπο)
η εξόδιος ακολουθία
η κηδεία
※ Θα είν' αργά όταν θα ανακαλύψεις τη συνωμοσία, θα είν' αργά όταν θα βρισκόμαστε στο ξόδι. (Terror X Crew, Το ξόδι)
Συγγενικές λέξεις
ξοδιάζω
ξόδιασμα
και → δείτε τη λέξη έξοδος
Μεταφράσεις
ξόδι
→ δείτε τη λέξη κηδεία
Αναφορές
ξόδι - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)
Ετυμολογία
ξόδι < και ἐξόδιον < αρχαία ελληνική ἐξόδιος, ἐξόδιον[1]
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: ξόδι
Ουσιαστικό
ξόδι ουδέτερο
άλλη μορφή του ἐξόδιον: κηδεία
※ κι’ ἁρπῶ νυφάδες καὶ γαμπρούς, γέροντες καὶ κοπέλια,
καὶ κάνω ’ξόδια τσῆ χαραῖς καὶ κλάϋματα τὰ γέλοια
Γεώργιος Χορτάτσης, Ερωφίλη (1595), Πρόλoγος, στίχοι 83‑84. Έκδ. Κωνσταντίνου Σάθα. Βενετία: Τύποις Φοίνικος, 1878 pdf@anemi πρόσβαση:2019.05.25.
(μεταγραφή) και αρπώ νυφάδες και γαμπρούς, γέροντες και κοπέλια, και κάνω ξόδια τσι χαρές και κλάυματα τα γέλια
Άλλες μορφές
ἐξόδιον
ξόδιν
και γραφή ’ξόδι
Κλιτικοί τύποι
ξόδια (πληθυντικός)
Συγγενικές λέξεις
ξοδιάζω, ἐξοδιάζω
Αναφορές
ξόδι - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].
Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την Creative Commons Attribution/Share-Alike License· μπορεί να ισχύουν και πρόσθετοι όροι. Δείτε τους Όρους Χρήσης για λεπτομέρειες.
