.
Οι Βαλλαχράδες ήταν αρχαία ελληνική τοπική εορτή του Άργους την οποία αναφέρει και ο Πλούταρχος, που εξακολουθεί να υφίσταται.
Το όνομα βαλλαχράδες είναι σύνθετη λέξη εκ του βάλλω+αχράδας. Κατά την εορτή αυτή τα παιδιά ασκούνταν σ΄ ένα είδος ομαδικού πολέμου ρίχνοντας εναντίον αλλήλων αχράδας (= άγρια αχλάδια). Η εορτή αυτή που αρχικά μπορεί να ξεκίνησε ως ομαδικό παιχνίδι κατέστη αργότερα έθιμο που πιθανώς να θύμιζε τους πολύ αρχαιότερους ακόμα χρόνους όπου οι αχράδες αποτελούσαν τη βασική τροφή των Αργείων.
Η συνήθεια της εορτής αυτής έφθασε μέχρι και σήμερα να τελείται στη περιοχή του Άργους και μάλιστα ανήμερα της χριστιανικής εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου κατά την οποία μόλις οι εκκλησιαζόμενοι εξέλθουν του ναού να βρίσκονται αντιμέτωποι μ΄ ένα βαλλιστικό καταιγισμό αχράδων που εξαπολύουν νεαροί "βαλλαχραδιστές" από παρακείμενα σημεία. Αυτό έχει ως συνέπεια αφενός η απόλυση να γίνεται ταχύτατα αφετέρου κάποιοι από τους εκκλησιαζόμενους να μην εξέρχονται.
Επίσης το ίδιο αυτό έθιμο παρατηρείται μετά και από γαμήλια τελετή όπου εκεί βαλλαχραδιστές είναι αγόρια και κορίτσια με συνέπεια οι νεόνυμφοι με την έξοδό τους από τον ναό να προκαλούνται σε άμεση φυγή.
* Παρόμοια συνήθεια γίνεται άλλοτε με αλεύρι και σκόνες μπογιάς, τις απόκριες, (τοπικό έθιμο Γαλαξιδίου), και άλλοτε με πυροτεχνήματα σε νησιά του Αιγαίου, αμέσως μετά την Ανάσταση, που αναδεικνύονται σε "επικές μάχες" και προκαλούν έντονο τουριστικό ενδιαφέρον.
Πηγές
* "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.4ος, σ.94.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
