Ο πυλαγόρας, στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ο πολίτης εκείνος που η πόλη του τον εξουσιοδοτούσε να την εκπροσωπήσει στο αμφικτυονικό συνέδριο. Κάθε πόλη έστελνε τρεις πυλαγόρες. Σύμφωνα με επιγραφές που βρέθηκαν στους Δελφούς, αποκαλούνταν και αγορατροί.
Συγκροτούσαν, μαζί με τους ιερομνήμονες (οι οποίοι στα ψηφίσματα του αμφικτυονικού συνεδρίου αποκαλούνται σύνεδροι) το αμφικτυονικό συνέδριο. Ο πυλαγόρας, όπως δείχνει και το όνομά του, ήταν ο συνήγορος των συμφερόντων της πόλης του στην πυλαία. Έπαιρνε αυτό το αξίωμα κατόπιν εκλογής, πριν από κάθε πυλαία (εαρινή ή μετοπωρινή {= φθινοπωρινή}).
Αντίθετα, οι ιερομνήμονες επιλέγονταν με κλήρο. Κληρώνονταν δύο ιερομνήμονες από καθένα εκ των δώδεκα ελληνικών φύλων, που αποτελούσαν την αμφικτυονία· συνολικά οι ιερομνήμονες ήταν 24 και αποτελούσαν το μόνιμο συνέδριο.
Πυλαία αποκαλούνταν η σύνοδος του αμφικτυονικού συνεδρίου.
Πηγή

Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, τόμος 20, σελ. 882