.
Στην Αρχαία Αθήνα κατά το Αττικό Δίκαιο ψευδοκλητείας γραφή λεγόταν η αγωγή την οποία είχε δικαίωμα να ασκήσει ο εναγόμενος κατά του ενάγοντος και των μαρτύρων του (κλητήρων) στις περιπτώσεις που η κλήτευσή του για την ημέρα της δίκης είτε δεν είχε γίνει καθόλου, είτε είχε γίνει αντικανονικά, την πλήρη ευθύνη της οποίας έφερε ο ενάγων και οι μάρτυρές του.
Η εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων ανήκε στην αρμοδιότητα των θεσμοθετών. Στη περίπτωση που μια τέτοια αγωγή γινόταν δεκτή, τότε μπορούσε να επιβληθεί στους ενόχους ποινή ατιμίας. Η ποινή αυτή επιβαλλόταν υποχρεωτικά σε όποιον είχε υποπέσει τρεις φορές στο ίδιο αδίκημα, κατά την αρχαία έκφραση "ψευδοκλητείας τρις οφλείν".
Δείτε επίσης
Απρόσκλητος δίκη
Πηγές
"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.61ος, σελ.410.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
