.
Η Πολίτικη διάλεκτος ή Κωνσταντινοπολίτικη διάλεκτος είναι η διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας που χρησιμοποιείται από περίπου διακόσιες χιλιάδες Ρωμιούς (Έλληνες Κωνσταντινοπολίτες) στην Ελλάδα και μερικές χιλιάδες Ρωμιούς της Πόλης. Σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιείται ως επίσημος γραπτός λόγος, αλλά είναι η κοινή ομιλουμένη των περισσοτέρων Ελλήνων Κωνσταντινοπολιτών.
Συνήθως, σε επίσημο περιβάλλον θεωρείται πιο αποδεκτή η χρήση της Κοινής Νέας Ελληνικής (όπως στα σχολεία, στο κοινοβούλιο, στα μέσα ενημέρωσης και παρουσία μη Πολίτων ομιλητών της Ελληνικής).
Πολλοί λογοτέχνες, συνήθως ποιητές αλλά και πεζογράφοι, χρησιμοποιούν ακόμα την Πολίτικη διάλεκτο. Υπάρχει επίσης πληθώρα πολίτικών τραγουδιών (παραδοσιακά, δημοτικά και σύγχρονα), αλλά και σκετς και θεατρικά που χρησιμοποιούν τη διάλεκτο.
Διαλεκτολογική ένταξη και χαρακτηριστικά
Η Πολίτικη διάλεκτος αποτελεί μια σύσμιξη ελληνικών λέξεων,αγγλικών,τούρκικων και γαλλικών.Σημαντικοί σταθμοί στην ιστορία της διαλέκτου, οι οποίοι άφησαν αξιοσημείωτα ίχνη στη σύγχρονη μορφή της, υπήρξαν η Ενετοκρατία (από το 1204) και κατόπιν η Τουρκοκρατία (από το 1453). Τέλος, η ισχυρή πολιτιστική επιρροή της αγγλικής γλώσσας είναι εμφανής (από το 1800) και συνεχής στην Πολίτικη διάλεκτο.
Από διαλεκτολογικής πλευράς η Πολίτικη συγκαταλέγεται στα βορεια ιδιώματα της Ελληνικής γλώσσας, καθώς διατηρεί εκτεταμένες κωφώσεις και μειώσεις. Ακόμη ανήκει στη λεγόμενη ζώνη του με και σε', επειδή χρησιμοποιεί την αντωνυμία «με» αντί της αντωνυμίας «μου».
Τα κύρια χαρακτηριστικά του Κωνσταντινουπολίτικου γλωσσικού ιδιώματος είναι: - η σύνταξη των ρημάτων αρέσω, λέγω, δίνω, με αιτιατική προσώπου: σε λέγω (σε το είπα, τον λέω) ότι δεν θέλω,
-η έρρινη προφορά των μπ, ντ, γκ,
-το ρήμα εμφανίζεται ενίοτε στο τέλος της φράσης (τουρκική επίδραση): η Μαρία ωραία είναι...»
Ελληνική γλώσσα
Προέλευση και γενεαλογία
Προελληνικό υπόστρωμα Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες Ελληνοαρμενική Ελληνοάρειες Ελληνοφρυγικές Ελληνικές γλώσσες
Περίοδοι
Πρωτοελληνική (περ. 3η χιλιετία π.Χ.) Μυκηναϊκή ελληνική (περ. 1600–1100 π.Χ.) Αρχαία ελληνική (περ. 800–300 π.Χ.) Ελληνιστική Κοινή (περ. 300 π.Χ.–330 μ.Χ.) Μεσαιωνική ελληνική (περ. 330–1453/1669) Νέα ελληνική (από το 1453)
Διάλεκτοι
Αρχαίες
Αρκαδοκυπριακή Ομηρική Αιολική Δωρική Αττική και Ιωνική Λοκρική Παμφυλιακή Μακεδονική
Νεότερες
Καππαδοκική Κρητική Κυπριακή Xειμαρριώτικη Κατωιταλιώτικη (Απουλίας και Καλαβρίας) Μαριουπολίτικη Πολίτικη Ποντιακή Τσακωνική Ρωμανιώτικη
Φωνολογία
Αρχαία Κοινή Νέα Ελληνική
Γραμματική
Αρχαία Νέα
Συστήματα γραφής
Κυπριακό συλλαβάριο Γραμμική Β Ελληνικό αλφάβητο
Ιστορία Αρχαϊκές μορφές Αριθμητικά Ορθογραφία Πολυτονική γραφή Συμπλέγματα Ιερές συντομογραφίες Φωνητικό Ελληνικός κώδικας Μπράιγ Κυριλλική και Λατινική γραφή
Greeklish
Γραμματεία
Αρχαία Μεσαιωνική (Λόγια και Δημώδης) Νεοελληνική
Προβολή και μελέτη
Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
Άλλα
Εξωνύμια Τοπωνύμια Παροιμίες Γλωσσικό ζήτημα Ασιανισμός Αττικισμός
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
