.
Η Ιωνική διάλεκτος είναι μία από τις διαλέκτους της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, που εντοπιζόταν κυρίως στο κεντρικό τμήμα των παραλίων της Μικράς Ασίας, στην περιοχή της Ιωνίας, και η οποία κατατάσσεται από τους ειδικούς στην ενιαία «αττική-ιωνική» διαλεκτική ομάδα που με τη σειρά της τοποθετείται -μαζί με την αιολική και την αρκαδοκυπριακή- στην ευρύτερη ομάδα των ανατολικών διαλέκτων.
Είναι η βασική γλώσσα της επικής ποίησης και του επιγράμματος, καθώς και των πρώτων πεζογράφων της ιωνικής λογογραφίας. Επίσης λυρικοί ποιητές, όπως ο Τυρταίος, ο Αρχίλοχος και άλλοι, χρησιμοποιούσαν την ιωνική διάλεκτο για τις ελεγείες τους.
Το ομηρικό ιδίωμα έχει ως βάση του την ιωνική, εμπλουτισμένη ωστόσο με στοιχεία από την αιολική και την αρκαδοκυπριακή.
Βασικά χαρακτηριστικά
Τροπή του παλαιού μακρού α σε η (= μακρό ε).
Εξάλειψη του φθόγγου που συμβολιζόταν με το γράμμα F (δίγαμμα)
Τροπή της συλλαβής -τι σε -σι
Κλίση του πληθυντικού των προσωπικών αντωνυμιών ως εξής: ἡμέες, ἡμέων, ἡμέας.
Απαρέμφατα σε -ναι
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ελληνική γλώσσα.
Asiaminor.ehw.gr - Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
