Η διπλή παύλα είναι σημείο στίξης. Η διπλή παύλα χρησιμοποιείται για να κλείσουμε μέσα μια φράση ή ένα μέρος της. Ίδια χρήση έχει και η παρένθεση, όμως η διπλή παύλα χρησιμοποιείται όταν το μέρος αυτό δεν έχει τόσο δευτερεύουσα σημασία ώστε να κλειστεί σε παρένθεση. Ως προς τον επιτονισμό, κάνουμε παύση πριν και μετά από τη λέξη ή τη φράση που βρίσκεται ανάμεσα στις παύλες και τη διαβάζουμε σε λίγο χαμηλότερο τόνο. Τέλος, πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ παύλας και ενωτικού.

Παραδείγματα χρήσης: «Η θεία μου — θεός σχωρέστην — μ' αγαπούσε πολύ.» «Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν, εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας, κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει.» (Κ.Π. Καβάφης, «Τελειωμένα»)
Πηγές

Μανόλης Τριανταφυλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα

Χρίστος Τσολάκης, Νεοελληνική Γραμματική ε΄ και στ΄ τάξης

Σωφρόνης Χατζησαββίδης και Αθανασία Χατζησαββίδου, Γραμματική Νεας Ελλήνικης Γλώσσας Α΄, Β΄, Γ΄ Γυμνασίου, ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΩΝ «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ»

Ειρήνη Φιλιππάκη-Warburton, Γεώργιος Κοτζόγλου, Μιχαήλ Γεωργιαφέντης και Μαργαρίτα Λουκά, Γραμματική Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού, ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΩΝ «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ»
.